21 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M ‘Die zaterdagmiddag is heilig voor mij’ Maikel Valkis van vv Kerkwijk: Maikel Valkis heeft een eigen bouwbedrijfje. In deze tijden waarin maar amper een metselaar of timmerman is te verkrijgen, heeft de 29-jarige Kerkwijker het dan ook verschrikkelijk druk. Maar als in het voetbalseizoen op zaterdag de ochtend plaats maakt voor de middag, gaat de knop om. “Ik speel al bijna vijftien jaar in het eerste van Kerkwijk.” Za t e rdagmi d - dag, klokslag twaalf uur. Dan legt Maikel Valkis zijn gereedschap neer, blijft de bouw de bouw. Gaat naar huis. Omkleden, een bodem in zijn maag leggen, de voetbaltas mee. En dan op weg naar zijn cluppie: Kerkwijk. “Op die zaterdagmiddag komt niks tussen, die is heilig voor mij. Lekker een potje voetballen, daarna de gezelligheid opzoeken in de kantine. Ik vind het fantastisch. Voor mij is het een uitje, wil ik voor geen goud missen.” Bouwen. Verbouwen. Aanbouwen. Maikel is als bouwvakker van alle markten thuis. Zaterdagmiddag, tussen pakweg, halfdrie en halfvijf, probeert hij als verdediger op te bouwen om zo de middenvelders en vooral de aanvallers de weg te laten vinden naar het doel. Dat is afgelopen seizoen aardig gelukt: Kerkwijk eindigde in de middenmoot. “Er had misschien wat meer ingezeten”, zegt Maikel. “Net na de winterstop hadden we een hele goede reeks, dachten we mee te kunnen doen voor een periodetitel. Daarna viel het kwartje te veel de verkeerde kant op.” Niks gehaald. Och, dat is de laatste jaren doodnormaal bij Kerkwijk. “Toen ik pas in het eerste kwam – ik was vijftien – deden we nog weleens mee aan de nacompetitie. Dat is er nu niet meer bij. Ik heb dus nog nooit een promotie meegemaakt. Zou wel mooi zijn als dat er een keer van zou komen. Of de nacompetitie halen, daar ben ik al blij mee.” Of dat dit seizoen erin zit, het is zeer ongewis. Een paar ervaren spelers hebben afgezwaaid, dus is Maikel als bijna-dertiger de oudste in de selectie. Dat brengt ook enige verantwoordelijkheid met zich mee, zoals spelers sturen. “Heb ik altijd al gedaan. Ik was een snotneus van vijftien, toen trok ik al mijn mond open als dat nodig was.” In 2017 liep de centrale verdediger tijdens een simpele sprintoefening een fikse enkelblessure op vanwege een misstap. “De enkelbanden van mijn linkervoet heb ik al een paar keer opgerekt, want ze zijn te ruim. Veel gedoe mee gehad, maar de laatste jaren mag ik zeker niet mopperen.” Eén keer kreeg hij de kans om een stuk hogerop te voetballen. “Denny van Geffen ging naar Nivo Sparta. Vroeg me om mee te gaan. Niet gedaan. Ik ben een en al Kerkwijk, en daar past maar één club bij.” Bij HRC’14 gaat het komende seizoen bij de damesteams veel veranderen. Het eerste, dat uitkwam in de tweede klasse zondag, gaat op zaterdag twee treden lager spelen. Het tweede neemt de plaats van het eerste in, ook in de vierde klasse. Sportief gezien een paar stappen achteruit om in de toekomst een paar schreden voorwaarts te zetten. Damesvoetbal HRC’14: Stappen achteruit om stappen vooruit te zetten Hurwenen en mannenvoetbal , hoogtijdagen met kampioenschappen en promoties moeten ze het afleggen tegen de vrouwen. In 1972 werd met damesvoetbal gestart, uitgebouwd tot een voetbalbolwerk in de Bommelerwaard. Gereikt tot aan de hoofdklasse. Rotterdam, Amsterdam en Eindhoven, allemaal reisden ze af naar dat nietige dorpje in de Betuwe. Vanuit de Bommelerwaard en daarbuiten kwamen voetbalsters met enig talent naar Hurwenen: daar werd in niveau gespeeld, terwijl bij veel clubs deze voetbaltak nog in de kinderschoenen stond. Volgend seizoen liggen de kaarten dus heel anders. En dat kwam wel even aan bij het bestuur, zegt wedstrijdsecretaris Tim van Kessel. “We hebben altijd op een hoog niveau gespeeld. Dat valt weg. Wat vooral pijn deed: dit jaar vieren we ons gouden jubileum met het damesvoetbal.” Dat het zover komt, heeft alles te maken met de wens van de eerste damesteam. “Een aantal voetbalsters wilde heel graag op zaterdag voetballen.” Wat ook niet hielp: “Dat team was ingedeeld in Zuid II. Moesten ze lange reizen maken. Naar Horst, naar Landgraaf.” Terug naar de vierde klasse, dat getuigt van wat minder ambitie. “Het bloedserieuze was er vanaf, gezelligheid wilden ze voortaan op de voorgrond zetten. En dat mag, natuurlijk.” Het bestuur ging er uiteindelijk in mee. “Maar met één voorwaarde: dat het andere damesteam van zaterdag naar zondag zou verhuizen. HRC’14 is een van oudsher een zondagclub, dat willen we blijven uitdragen.” Dat team ging ermee akkoord. “Was geen enkel probleem. Nagenoeg alle dames hebben ermee ingestemd.” Ook voor deze groep gold: ze starten net als op zaterdag in de vierde klasse. De tweede klasse vonden ze veel te hoog gegrepen, ze wilden het rustig opbouwen. “Ze hebben een mooie groep, dus zijn er op termijn kansen op promotie.” Een en ander betekent dat HRC’14 op sportief vlak inlevert. Maar in de toekomst verwacht Van Kessel dat de weg naar boven weer wordt gevonden. “Daarbij baseer ik me op onze meiden. We hebben voor komend seizoen een Onder 17, 15 en 11. Onder 15 is vorig seizoen met Onder 13 kampioen geworden. In de eerste klasse. Met andere woorden: er is veel potentie binnen de jeugd.” Het zal een paar jaar duren, dan zal, zo verwacht Tim, het damesvoetbal bij HRC’14 weer die status krijgen die het altijd heeft gehad. Foto: Gijs van Tuijl
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=