7 SHOP NOW DSE wil dit seizoen écht voor promotie gaan naar de derde klasse Piet Baremans: ‘Over die velden lopen en lekker in beweging blijven’ Wisselvallige resultaten, een trainerswissel en een opmars na de winterstop. Vierdeklasser DSE kende een boeiend afgelopen seizoen. Toch had het volgens Nick Buiks stiekem nog mooier kunnen worden. “Persoonlijk had ik op meer gehoopt dan vijfde.” Als voetballer niet goed genoeg voor het eerste, maar als vrijwilliger zeker wel. En dus loopt Piet Baremans inmiddels al bijna 50 jaar rond bij DSE. Tegenwoordig voor het zetten van de lijnen. “Gewoon over die velden lopen en lekker in beweging blijven.” Helemaal na de eerste drie wedstrijden, begint Buiks (24) met vertellen. “Die wonnen we allemaal en dus dacht iedereen dat er echt iets in zou zitten.” Maar een aantal nederlagen én een trainerswissel verder, dachten ze daar in Etten-Leur noodgedwongen anders over. Al werd onder leiding van interim-trainer Marcel Buijnsters, nog bijna nacompetitie voor promotie gehaald. “Na de winterstop ging het beter en grepen we uiteindelijk net naast de laatste periode.” MEER DUELS Toch had dat er volgens Buiks wel ingezeten, ondanks dat de samenwerking met hoofdtrainer Bas Liebregts nog voor de jaarwisseling werd verbroken. “We hebben het in een aantal wedstrijden gewoon slordig weggegeven.” Waar dat aan ligt? “Jeugdigheid vind ik dan altijd zo’n dooddoener. We waren soms gewoon niet goed óf fit genoeg.” Bij de club waar Buiks nu voor het tweede jaar speelt. “Ik heb vanaf mijn zesde altijd bij Unitas’30 gespeeld. Een jaar of vijf in de selectie, tot ik de overstap moest maken naar het eerste. Daar was geen plek.” Iets waar de inwoner van Etten-Leur naar eigen zeggen op dat moment weinig trek in had. “Mijn vrienden zaten bij DSE en ik kende hier iedereen. Toen was het voor mij al snel duidelijk.” Een iets minder grote club, op een wat lager niveau, maar vooral op gewoon gras, begint Buiks te lachen. “Dat was even wennen! En in die vierde klasse klapt iedereen erop. Dat is anders dan tweede divisie bij de jeugd.” Maar inmiddels, heeft hij het uitstekend naar zijn zin. “In de jeugd wordt er meer positiespel gespeeld, met technische spelers. Nu is het meer duels en fysiek.” Iets wat hem persoonlijk wel ligt, meent hij. “Ik ben lang en ‘fors’, dus kan mijn lichaam nu goed gebruiken.” Sowieso had Buiks niet heel lang nodig om zich aan te passen. “Eigenlijk heb ik nooit echt het gevoel gehad dat ik bij iets nieuws kwam, want mijn twee beste vrienden (Fabian Coremans en Cas Nooren) speelden hier altijd al. Veel jongens kende ik van school en trok ik zelfs mee op. Het is nu een soort vriendengroep op de voetbal.” STAND VERPLICHT Maar hoe gezellig ook, er moet natuurlijk ook hard getraind worden. En dat gebeurt, onder de nieuwe trainer Karel Daamen, vertelt Buiks. “Hij houdt wel van lopen, dus beult ons behoorlijk af. Daar merk je wel een groot verschil in, tijdens de voorbereiding. Hopelijk zijn we daardoor straks ook fitter.” Want, zo vindt hij zelf. “We zijn aan onze stand én de club verplicht, om mee te doen voor promotie. Het zit er ook in, dus wat mij betreft moeten we er vol voor gaan.” Met een goede selectie, heeft DSE die doelstelling onderling dan ook duidelijk uitgesproken. “We willen nu écht bovenin meedraaien!” Iets waar hij als centrale verdediger, belangrijk in kan gaan zijn. “Een goaltje of 30, zou wel lekker zijn, hè?” Toch liggen daar niet helemaal zijn kwaliteiten, moet de linkspoot eerlijk bekennen. “Onlangs heb ik er nog drie over het vangnet geschoten. Dus meedoen om promotie én alles spelen, lijkt mij realistischer.” En zo nu en dan goed verdedigen. “Groot en fysiek in orde. Ik zeg dat ik sneller ben geworden, voor mijn gevoel is dat zo, maar volgens mij valt het mee. Of tegen. Voetballend kan het beter, maar ik houd vooral van duels spelen.” Bij DSE dus. “Ik hoop hier nog lekker een tijdje met die gasten te kunnen voetballen. Dat is ook wel een beetje mijn plafond. Samen naar die derde klasse, zou leuk zijn!” Al draait het daar voor Buiks niet alleen om. “Er is veel te doen op de club, qua feestjes.” Iets waar hij maar wat graag een steentje aan bijdraagt. “Van mezelf ben ik wel een ondernemend type, dus ik ben ook onderdeel van een soort activiteitencommissie voor de selectie. Zo organiseren we met een aantal spelers het teamweekend, iets rond Sinterklaas of tijdens kerst. Zulke dingen houden het leuk binnen de groep!” Al begon het ook voor Baremans (75) gewoon als voetballer, net als bij iedereen. “Ik was niet goed genoeg voor het eerste, heb vooral gezellig gevoetbald in het derde.” Zijn positie? “Linksback! Ik liep veel in het pad van de tegenstander. Je moet wat doen, hè?” Toch voelt DSE sinds 1975 als zijn club. “Heel gemoedelijk, echt dat Ettense. Lekker op het fietsje naar de voetbal.” ROUTINE Heden ten dage dus om de lijnen te trekken. “Daar ben ik in 2014 mee begonnen. Ze vroegen of ik wilde helpen. Dat wilde ik best, als ik na mijn pensioen thuis kwam te zitten.” Een groepje van twee werd even alleen, maar inmiddels heeft Baremans flink wat versterking gekregen. In de personen van Wim van de Sanden, Ad Brood en Nico Prins. “Nu doen we het met zijn vieren. Dat is veel gezelliger ook!” Moeilijk, vindt de inwoner van Etten-Leur het trekken van lijnen dan ook niet. “Het is inmiddels een routine. Gewoon over die velden lopen en lekker in beweging blijven.” Op woensdagmiddag. “Dan doen we altijd twee velden. Een uurtje per veld, dus in twee uur zijn we klaar.” Gezellig met elkaar, lacht Baremans. “Een beetje buurten.” Hoelang hij dat nog blijft doen, weet de enthousiaste vrijwilliger niet. “Het ligt er een beetje aan hoe ik ter been blijf. Zolang ik zonder problemen kan lopen, blijf ik het doen!” Want de complimenten, doen hem goed. “Als je hoort dat de lijnen er weer netjes opstaan, is dat natuurlijk wel leuk.” LANGS DE LIJN Toch begon het voor Baremans, na zijn actieve carrière als voetballer, allemaal als leider van het vierde én bij de jeugd. “Toen ik ooit eens ging kijken bij het vierde, werd ik gevraagd of ik leider wilde worden. Daar zou ik even over nadenken.” Een uurtje later, zo tijdens de derde helft, werd hem de vraag opnieuw gesteld. “Of ik er al over had nagedacht, haha. Vooruit, zei ik. Ik doe het.” En zo werd zijn weekend eigenlijk als vanzelf gevuld. “Was ik op zondagochtend aanwezig als leider en gingen we daarna nog wat wedstrijdjes kijken en pakten we een ‘pilske’.” Ook nu, is Baremans nog regelmatig langs de lijn te vinden. “Ik ga vaak kijken bij het eerste.” Want één ding is zeker, stilzitten is niks voor hem. “Dat is toch gezellig? Zo met elkaar!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=