30 SHOP NOW In zijn eerste seizoen terug bij de club, pakte Piet van Gorp vorig jaar met Achtmaal op overtuigende wijze het kampioenschap in de vijfde klasse. En dus komt de club nu vol vertrouwen een niveautje hoger uit. “We vechten voor iedere meter.” ‘Als speler had ik in een vriendenteam gespeeld’ Precies de reden, waarom ze vorig seizoen kampioen zijn geworden, denkt de negentienjarige keeper. “Mark (Monden) was een heel goede trainer en heeft er echt een hechte groep van gemaakt. We hadden een geweldige teamspirit.” Waar merkte je dat aan? “Vechten voor iedere meter, maar ook door hoe we buiten het veld met elkaar omgaan.” Het leverde Achtmaal met een voorsprong van acht punten, een overtuigende titel op. “Het groepsproces was daarin heel belangrijk.” ZWARE BLESSURE Ook voor hemzelf. “Ik ben op mijn vierde begonnen bij Achtmaal en daarna op jonge leeftijd naar RBC gegaan. Later heb ik ook nog bij Groen Wit gekeept.” Afgelopen seizoen, keerde Van Gorp terug op het oude nest. Op de fiets en als keeper dus. “Pas in de JO13 ben ik gaan keepen, daarvoor was ik spits.” Tot ze bij RBC een goede doelman in hem zagen. “Ik had het nog nooit gedaan, maar vond het heel leuk om te vallen en te duiken.” En dus pakte Van Gorp vanaf zijn twaalfde de keepershandschoen op, al had hij daarvoor te maken gehad met zwaar blessureleed. “Als speler deed ik alles op snelheid, tot ik mijn scheenbeen brak.” Een flink heupverschil, veranderde zijn motoriek. “Vanaf dat moment liep ik een beetje met ‘poep in mijn broek’.” Gelukkig heeft hij daar als keeper gaan last van. “Ik ben een jongen van het dorp, dus voel me enorm thuis bij de club. Een echte Achtmaler. Net als mijn moeder en de hele familie.” Dat het voetballen leeft, merkt Van Gorp iedere week. “Het staat echt in ‘the picture’. Veel mensen, vrienden en dat dorpsgevoel langs de kant. Als het goed gaat, krijg je ook veel complimenten.” En goed, ging het dus afgelopen seizoen. “Dan is het hier de perfecte combinatie tussen gezelligheid en ambitie.” Want ambitie, hebben ze bij Achtmaal genoeg, vertelt Van Gorp. “Handhaving is dit seizoen realistisch gezien onze doelstelling. Dat lijkt mij persoonlijk ook een mooi doel.” Want, zo weet de jongeling. “Veel gedegradeerde ploegen uit de derde klasse, terwijl wij ons nog moeten bewijzen in die vierde klasse. Maar met deze groep is het zeker mogelijk.” VOLLE KRACHT Blijven strijden en in zijn geval, dus veel ballen tegenhouden. Wordt dat anders dan vorig jaar? “Tijdens wedstrijden in Zeeuws-Vlaanderen, had ik het altijd al wel druk. Na een lange reis, begonnen we dan vaak laks. Thuis gaven we gelukkig niet zoveel kansen weg, dus had ik vaak niet veel te doen. Dan zijn die één of twee ballen cruciaal. Het moment om te shinen.” Iets waar Van Gorp ook dit seizoen weer naar uitkijkt. “Om te laten zien dat ik kan keepen.” Want als voetballer, had hij het veel minder geschopt, lacht de inwoner van Achtmaal. “Dan had ik nu in een vriendenteam gespeeld...” Dat doet hij niet en dus ligt de lat een stukje hoger. Vooral in die vierde klasse. “We moeten minder steekjes laten vallen in de coaching en de communicatie. Gelukkig komt dat er steeds meer in.” Met het vertrouwen, is bij Van Gorp sowieso niks mis. “We hebben eigenlijk weinig tot geen zwakke schakels, zijn gedreven en willen alles geven.” Zelfs als keeper. “Ik kom altijd op volle kracht uit, één op één is mijn specialiteit.” Meevoetballen is dat een stuk minder. “Dat kan wel beter! Daar moet ik meer rust in bewaren in plaats van snel lang.” Misschien dat zijn ‘Het eerste halen was altijd het doel’ Dat het zo snel zou gaan, had Dille van ‘t Hof zelf waarschijnlijk ook niet verwacht. Want hoewel hij tijdens zijn debuutjaar bij de senioren in eerste instantie aan zou sluiten bij het tweede, staat hij nu vast in één. En dat is best even wennen, vertelt de middenvelder van Kogelvangers. “Het tempo ligt bizar veel hoger.” In vergelijking met vorig jaar, een wereld van verschil dus. “Toen speelde ik in de JO18 en had ik nog nooit bij het eerste meegedaan.” Dat was dit seizoen, aanvankelijk dan tenminste, dus ook nog niet het idee. “Ik zou eigenlijk naar het tweede gaan, maar na een training voor alle senioren, aan het begin van het seizoen, werd er ineens aan mij gevraagd: ‘Wat doe je zaterdag?’ Toen heb ik meteen mijn debuut gemaakt.” En dat ging snel. Letterlijk en figuurlijk. “Ik kwam even niet aan mijn spel toe, haha! Het tempo ligt bizar veel hoger.” KAMPIOEN WORDEN Toch heeft de achttienjarige Van ‘t Hof het in zijn eerste weken meer dan uitstekend naar zijn zin. “De wedstrijden gaan goed en het is heel leuk met z’n allen! Wat dat betreft heb ik wel een positief gevoel.” En dat moet ook, na de degradatie van afgelopen seizoen. “Toen zat ik er natuurlijk nog niet bij, maar dat ging niet zo goed. Eigenlijk was het voor Kogelvangers een beetje een zwart seizoen. Onderling hebben we het er weinig over gehad en zelf kon ik ook niet vaak gaan kijken, omdat ik dan moest spelen.” In de vierde klasse moet het dit jaar beter gaan. “Ons doel? We zeiden allemaal meteen dat we kampioen willen worden. En dat gaan we niet bijstellen.” Toch beseft Van ‘t Hof ook wel, dat die doelstelling vrij ambitieus is. “Van een team dat degradeerde, naar meteen kampioen worden...” Aan de sfeer zal het volgens hem in ieder geval niet liggen. “We moeten het samen ook gezellig hebben, dat vind ik heel belangrijk. Als we daarnaast dan ook nog goed voetballen, is dat helemaal fijn.” Al komt dat niet vanzelf, weet Van ‘t Hof inmiddels. “Ik moet werken aan mijn uithoudingsvermogen. Je krijgt veel minder tijd en tegenstanders zitten er veel korter op. Voor je aanname moet je eigenlijk al kijken en snel handelen. Dat vind ik af en toe nog best lastig.” En dus hoopt de jongeling dit seizoen vooral lekker mee te kunnen voetballen. “Door te trainen, merk je dat het beter gaat. Je raakt er op een gegeven moment aan gewend.” CLUBGEVOEL Verbeterpunten heeft Van ‘t Hof naar eigen zeggen dan ook nog genoeg. “Soms denk ik te veel na. Bijvoorbeeld over wat ik moet doen of waar ik positie moet kiezen. Dat vind ik af en toe lastig, maar we zijn er druk mee bezig!” Met zijn fysieke kracht én snelheid, speelt de inwoner van Willemstad het liefste als verdedigende middenvelder. “Ballen afpakken en snel weer inleveren. Ik ben niet zo van het zelf scoren.” Hogerop gaan is voor Van ‘t Hof dan ook geen optie. “Het eerste halen van Kogelvangers was voor mij eigenlijk altijd het doel. Lachen dat het nu zo snel is gebeurd.” Bij de club waar de tiener al sinds zijn vierde loopt. “Ook nooit ergens anders. Ik woon hier al heel mijn leven. Dat is een soort clubgevoel, als je binnenkomt.” Op zijn fietsje. “Je kent iedereen, het is gezellig en er hangt veel sfeer. Juist ook door die oude kantine!” idolen hem daar nog bij kunnen helpen. “Vroeger keek ik graag naar Iker Casillas, hoe vervelend dat na die ene redding in de WK-finale ook is.” Maar ook Alisson Becker kan op zijn goedkeuring rekenen. “Vooral in zijn tijd bij AS Roma. Ik ben een groot fan van de stad zelf en de passie. Totti was een geweldenaar en ook De Rossi vond ik een geweldige speler.” Of Van Gorp net als zijn twee Italiaanse voorbeelden lang bij dezelfde club gaat spelen? Waarschijnlijk wel. “Ik heb het hier super naar mijn zin, dus heb er nog niet aan gedacht om weg te gaan. De komende jaren blijf ik zeker bij Achtmaal. Lekker met vrienden voetballen, voor mijn eigen dorp!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=