9 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M De knop omzetten na een degradatie, is lang niet altijd makkelijk. Toch bewijst vijfdeklasser SVC dit seizoen dat het kan. Want met de koppositie op zak, lonkt een snelle terugkeer in de vierde klasse, weet Jorn Magielse. “Hier hadden we natuurlijk op gehoopt, al wisten we dat het pittig zou worden.” Als lid van de TC en praktijkbegeleider binnen Unitas’30, is Leon de Bruijn druk bezig met de toekomst. Want het doel van de voormalig jeugdcoördinator is even helder als simpel. “We willen de gehele jeugdopleiding naar een hoger plan tillen.” SVC wil terug naar de vierde klasse De Bruijn: ‘Eigen jongens in het eerste elftal én zo hoog mogelijk spelen’ En pittig, is het voorlopig in die vijfde klasse. Want ondanks dat SVC de trotse lijstaanvoerder is, kan het volgens hem nog alle kanten op. “We hebben helaas een paar puntjes laten liggen, maar we mogen niet klagen. Het gaat prima!” Precies zoals ze vooraf in Standdaarbuiten dus hadden gehoopt. “Ons doel was om kampioen te worden of te promoveren. In ieder geval zo snel mogelijk terug naar die vierde klasse. Het zou mooi zijn als dat via een kampioenschap is.” SPEL MAKEN Met het vertrouwen zit het bij de 26-jarige Magielse wat dat betreft wel goed. “Eigenlijk zijn we er in kwaliteit op vooruitgegaan. Weinig spelers verloren, plus een paar aanwinsten. Wat dat betreft doen we het nog bijna met dezelfde groep.” Een team dat het moet hebben van het voetballen, aldus Magielse. “Vorig jaar waren we een stabiele vierdeklasser, maar gingen we er via de nacompetitie toch net uit. Dat was onnodig. Tegen Neerlandia’31 hadden we toen echt een off-day.” Eén met flinke gevolgen. “Dan zijn de consequenties groot en degradeer je gewoon.” Een flink verschil, vertelt hij. “Het is in deze competitie veel de lange bal naar voren en strijd leveren, terwijl wij juist meer weerstand kunnen bieden tegen voetballende teams. Daar moesten we in het begin wel even aan wennen.” Vooral ook in de manier van spelen. “Nu moet je zelf het spel maken en aanvallen, in plaats van op de counter te spelen. Daardoor speel je toch een aantal pittige wedstrijden.” Met Gloria UC als belangrijkste concurrent. “Dat is in mijn ogen ook gewoon echt een vierdeklasser. Die winnen hun wedstrijden ook vaak ruim.” Met de laatste wedstrijd als onderlinge clash, kan het zomaar nog lang ongemeend spannend blijven. “Toch heb ik er vertrouwen in dat we kampioen gaan worden!” Al kunnen er dan nog wel een paar dingen beter. “Ik merk soms dat we wel iets scherper aan de wedstrijd mogen beginnen. En ook de breedte van de selectie is een gevaar. Als we kampen met te veel blessures.” KLAAR VOOR Bij de club waar Magielse al zijn hele leven voetbalt. “Vanaf mijn vierde. En altijd gebleven! Op mijn veertiende maakte ik mijn debuut in het eerste.” Toch sloot hij een overstap nooit uit, is de inwoner van Standdaarbuiten eerlijk. “Maar als je dan gaat strepen, wilde ik toch liever bij SVC blijven. Dan was de keuze voor mij duidelijk.” En niet voor niks. “Het is een echte dorpsclub, even gezellig na de wedstrijd wat drinken. Ondertussen speel je al jaren met elkaar in een elftal, je kent iedereen door en door.” Ook van vroeger. “Het is leuk om de jeugd er nu zo tussen te zien, sommigen heb ik zelfs nog training gegeven.” Voor Magielse is er op dat vlak een belangrijke taak weggelegd. “Ik ben één van de spelers met de meeste ervaring. Daardoor probeer ik veel te coachten en aan te sturen. Dat vind ik leuk en zit ook wel in me.” Begonnen ooit als spits. “In de jeugd. Bij het eerste ook nog als linksback, maar nu weer een stapje naar voren.” Een positie die hem wel ligt, vertelt Magielse. “Voorin kun je toch meer een bijdrage leveren, een soort box-tobox in een 442. Iemand met tactisch inzicht en een goede trap.” Het leverde de linkspoot al acht doelpunten op. “Wat dat betreft ben ik boven mezelf uitgestegen. Hopelijk komen er nog een paar bij.” Alles om dat ene doel te behalen. “Zo snel mogelijk terug naar die vierde klasse. Dat zou weer een mooie uitdaging zijn. En ik denk dat we er klaar voor zijn!” Met hem, al lopend naar de club, er gewoon weer bij. “Ik heb het naar mijn zin, dus als we de groep bij elkaar kunnen houden, blijf ik zeker nog een aantal jaar bij SVC.” En voorlopig, lukt dat in Etten-Leur best aardig. “Inmiddels doen we dit nu al tien jaar en in die tijd, zijn alle selectieteams naar divisieniveau gegaan. Daarnaast hebben alle hoofdtrainers, minimaal een VC2-opleiding.” Met een eerste elftal spelend in de Vierde Divisie, volgens de 61-jarige De Bruijn allesbehalve onbelangrijk. “Onze eigen opleiding moet aansluiten op het eerste.” ENTHOUSIAST MAKEN Precies waar hij als praktijkbegeleider min of meer verantwoordelijk voor is. “Intern proberen we trainers te begeleiden plus bieden we opleidingen aan voor stagiaires, van bijvoorbeeld het CIOS. Unitas’30 is een erkend leerbedrijf, dus studenten, vaak eigen leden, kunnen ook bij ons stagelopen.” Zo is De Bruijn onder meer betrokken bij de VC1 en VC2-opleiding, maar ook de pupillencursus, hebben ze bij de club in eigen huis. “Daar doen er wel acht of negen van ons aan mee!” Sinds drie jaar, een uitdagende functie voor de voormalig jeugdtrainer van SC ‘t Zand. “We lopen langs de velden, assisteren de trainers en bieden oefenstof aan.” Samen met Rini Neggers en Toon van Ierssel. “Het belangrijkste is om onze trainers aandacht te geven en oefenstof aan te reiken. Want als we dat doen, krijgen onze voetballertjes dat ook aangeboden. Zowel recreatief als prestatief.” Vaak met goedwillende ouders. “Ook die helpen we waar we kunnen!” Daar ligt volgens hem misschien wel de sleutel. “Als we mensen enthousiast kunnen maken, blijven ze waarschijnlijk langer actief.” En hebben spelers meer plezier. “Daar draait het uiteindelijk om.” Sowieso zit De Bruijn, als één van de vier TC-leden, dus niet stil. “Dat gaat eigenlijk over het beleid van de hele club, maar ook het eerste elftal. Gesprekken voeren, advies geven over het aantrekken van een hoofdtrainer en vaak dan iemand voordragen.” Na zeven jaar in de Technische Commissie, weet hij inmiddels wel hoe het werkt. Al is Unitas’30 eigenlijk niet ‘zijn club’. “Oorspronkelijk kom ik uit Tilburg. Zelf heb ik altijd bij SVG gevoetbald en ik was jeugdtrainer bij ‘t Zand.” EXTRA TRAININGEN Toch is hij dus verzeild geraakt in Etten-Leur en dankzij zijn stiefzoon uiteindelijk betrokken geraakt bij de voetbal. “Unitas’30 is echt een volksclub, met een dorpscultuur. Iedereen kent elkaar en er heerst een hoge saamhorigheid, dat is prettig.” En dus steekt De Bruijn er met alle liefde veel van zijn tijd in. “Als coördinator was het drukker, nu ben ik ongeveer tien uur per week op de club.” Ook bij het eerste. “Als ze thuis spelen, ben ik er altijd.” Heeft hij vertrouwen in handhaving? “Ik denk dat we op het juiste moment de vorm te pakken hebben, om hem over de streep te kunnen trekken.” Dat is vooral belangrijk voor de toekomst, zo vindt De Bruijn. “Ons tweede is sinds drie jaar recreatief, daarom hebben we een O23 gestart. Dat is eigenlijk één selectie, met het eerste. Zodat we het gat zo klein mogelijk kunnen maken. En ook de weerstand, is daar goed.” Want het doel, blijft hetzelfde. “We willen zoveel mogelijk eigen jongens in het eerste én zo hoog mogelijk spelen. Dat is ons beleid, dat zullen we ook niet loslaten.” Mede daarom, staat de ontwikkeling bij Unitas’30 nooit stil. “Op dit moment zijn we aan het nadenken over extra faciliteiten die we kunnen aanbieden, via een soort voetbalschool. Extra trainingen voor jeugdspelers. Dat is in ontwikkeling.” Met hem er voorlopig gewoon nog bij. “Ik denk dat ik nog heel lang bij de club betrokken blijf, alleen weet ik nog niet in welke functie. Over vier jaar hoop ik met pensioen te gaan, dan zie ik wel wat er bij de vereniging op mijn pad komt!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=