R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M 5 ‘Er zit een goede lichting aan te komen’ Als jeugdtrainer én speler van tweedeklasser Victoria’03, weet Brian Hellemons als geen ander hoe belangrijk het opleiden van eigen jeugd is voor de club. Want niet alleen binnen de lijnen, is de centrale verdediger bloedfanatiek. “Het gaat om herkenbare gezichten, dat is belangrijk voor ons als dorp.” Helemaal als het dan ook nog eens goed gaat. “We draaien eigenlijk boven verwachting, maar de verschillen zijn klein.” Toch staat Victoria’03 er met een plek in de middenmoot prima voor. “De start van het seizoen was goed. We wilden ons zo snel mogelijk veilig spelen en dan kijken naar meer.” En dus is de lat inmiddels al een stukje hoger gelegd. “Nu willen we bij de eerste zes eindigen. Of misschien zelfs wel top vijf. Dat hebben we in de winterstop met elkaar gezegd.” Al blijft de 26-jarige Hellemons op zijn hoede. “Je moet toch ook altijd stiekem nog een klein beetje naar onder kijken.” Een periode, ligt dan ook niet direct in het verschiet. “Dan moet je waarschijnlijk vierde worden, dat wordt lastig. Dat is ook geen doelstelling op zich, meer een bonus.” ONTWIKKELING Bij de club waar Hellemons toch eigenlijk wel een beetje kind aan huis is. “Ik ben op mijn vijfde begonnen met voetballen bij Victoria’03. Daarna heb ik nog twee jaar in de senioren bij MOC’17 gevoetbald, inmiddels ben ik alweer vijf seizoenen terug.” En met succes. “Het is echt een dorpsvereniging. Met allemaal jongens uit het dorp óf de omgeving. Eigenlijk gaat iedereen onderling goed met elkaar om. Van het eerste tot het derde. Dat draagt ontzettend bij aan de sfeer.” Helemaal als er dan ook nog gepresteerd wordt. “Ik hoop dat we ons kunnen handhaven in de top vijf. Daarvoor worden de komende weken heel belangrijk, tegen directe concurrenten.” Wat er dan beter moet? “We hebben een redelijk jonge groep, dus we moeten soms iets volwassener zijn. En in de laatste fase kan het nog wel wat beter. De opbouw is vaak goed verzorgd, maar daarna missen we wat creativiteit.” Iets waar Hellemons zelf, weinig aan kan doen. “Ik sta meestal centraal achterin. Moet het van mijn voetballende kwaliteiten en spelinzicht hebben.” Heel gek is dat gezien zijn rol als jeugdtrainer dan ook niet. “Volgend seizoen word ik hier trainer van de JO19. Via het CIOS heb ik mijn UEFA C en B gehaald, toen zat ik nog bij MOC’17.” Vanaf zijn 21ste, is hij daar al druk mee in de weer. “Het spelletje voetbal vind ik gewoon heel leuk, bezig zijn met jonge gasten. De ontwikkeling zien als team én individu, dat heeft wel iets.” Helemaal als ze daarna doorgaan naar het eerste. “Dat is natuurlijk heel mooi en uiteindelijk ons doel.” Want, zo vertelt hij. “We willen bij Victoria’03 graag de jeugd een boost geven, met veel oud-voetballers die training geven.” RUSTIG Als selectiespeler, weet de inwoner van Oudenbosch als geen ander hoe belangrijk dat is. “Er komen de laatste jaren wat minder jongens door. Maar gelukkig merk je nu dat er bij de JO17 een goede lichting aan zit te komen. Dat is belangrijk voor ons als dorp. Die herkenbare gezichten.” Aan hem dus de taak, daar de komende jaren een steentje aan bij te dragen. “Via het lesgeven op het CIOS, ben ik daar eigenlijk zo een beetje ingerold. En ik vind het heel leuk! Ik wil eerst zo lang mogelijk zelf voetballen, maar daarna wil ik daar graag in verder.” Aan ambities dan ook geen gebrek. “Als speler zou ik best nog een keer een stap naar bijvoorbeeld de Vierde Divisie willen maken. Om te kijken of dat erin zit. Anders voetbal ik hier gewoon met mijn vrienden.” Als een soort voetballende trainer. “In het veld probeer ik de boel ook altijd tactisch weg te zetten.” Langs de kant, is hij de rust zelve. “Ik ben behoorlijk rustig van mezelf, kijk vooral analytisch. Af en toe probeer je de boel natuurlijk wel op te peppen, maar ik sta niet steeds te roepen.” www.plazacafetarias.nl Molenstraat 103 Oudenbosch 0165-314721 0298858.pdf 1 11-4-2024 09:12:48 Toen Lars Bogers op zeventienjarige leeftijd als jeugdspeler mee mocht trainen met de selectie, was de concurrentie voor zijn positie groot. Want van keepers, hadden ze er bij Schijf eigenlijk wel genoeg. En dus is hij sinds twee seizoenen veldspeler. “Die omschakeling was best wel pittig.” Bogers van keeper naar speler bij Schijf We beginnen voor de volledigheid dan ook bij het begin. “Ik heb heel de jeugd gekeept. Eén keer, in de JO15, was ik veldspeler. Maar meer niet.” Talent als keeper, had Bogers (20) dan ook wel. “Toen ik zeventien was, trainde ik al mee met de senioren.” Alleen was er één probleem, herinnert hij zich. “De selectie had twee best wel goede keepers. Als je jezelf daar op die leeftijd mee moet meten, als derde doelman...” BEST PITTIG Het stelde Bogers een aantal seizoenen later voor een lastig dilemma. “Toen ik de overstap moest maken naar de selectie, had ik twee opties: als tweede doelman of verder als ‘voetballer’. Het werd dus veldvoetballer.” Een wereld ging voor hem open. “Ik heb, voordat ik echt de stap maakte naar de selectie, eerst een half seizoen bij het tweede gespeeld, als rechtsback. Dat ging redelijk, dus wilde ik het wel proberen.” En met succes. “Inmiddels heb ik overal wel een beetje gestaan. In het begin van dit seizoen nog even als keeper, omdat onze eerste doelman geblesseerd was. Daarna kwam ik op de bank, maar vanwege blessures kreeg ik vlak voor de winterstop de kans als rechtshalf. Nu speel ik weer rechtsback.” Een flinke omschakeling, zoals gezegd. “Na een half jaartje bij het tweede, kreeg ik al de kans om mee te trainen bij het eerste. Uiteindelijk groei je mee met het niveau. Al was het soms best pittig.” Maar het was het waard, meent Bogers. “Als ik nu zie hoe ik ben gegroeid. De eerste seizoenshelft stond ik nog wissel, nu sta ik in de basis. Door de trainingen, ben ik echt beter geworden. Naarmate je het vaker doet, komt dat vanzelf.” Helemaal met zijn geschiedenis, lacht hij. “Ik ben natuurlijk wel verdedigend ingesteld, doordat ik keeper ben geweest. Dat helpt mij nu als verdediger, daardoor ben ik één op één sterk.” Dus rijst nu de vraag: gaat hij veldspeler blijven? “Dat vragen mensen natuurlijk heel vaak, maar ik weet het nog niet. Ik vind het allebei even leuk! En je bent multi-inzetbaar, haha.” VRIENDENTEAM Die inzetbaarheid kunnen ze bij Schijf dan ook maar wat goed gebruiken, vertelt Bogers. “De aantallen zijn afgenomen. Soms hebben we voor een wedstrijd maar dertien of veertien man. Er zijn best wat basisspelers weg, dan lever je in qua kwaliteit.” En dus is hij best tevreden met een plek in de middenmoot van de derde klasse. “Ons doel is handhaven zonder nacompetitie. Daar ben ik ook niet bang voor. We hebben al laten zien dat we ons goed staande kunnen houden.” Met de club waar Bogers al zijn hele leven speelt. “Ik was vijf of zes, toen ik bij Schijf begon. Ook nooit overwogen om ergens anders te gaan spelen. Lekker op het fietsje naar de club.” En niet voor niks. “Iedereen kent elkaar, ons kent ons. Dat vind ik fijn. Samen opgegroeid in de jeugd en nu bij het eerste. Eigenlijk zie ik ons ook als een soort vriendenteam.” Eén waar Bogers wat hem betreft, nog lang trouw aan zal blijven. “Ik ga hier nooit weg, denk ik.” Tijd genoeg dus, om iets moois neer te zetten. “Mijn ambitie is om een dragende speler te worden en met Schijf op de lange termijn misschien wel naar die tweede klasse te gaan. Wie weet lukt dat ooit...” Foto: Mariella Aarsman
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=