9 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Hij speelde in de jeugd onder meer tegen Ajax, Feyenoord en West Ham United, maar komt bij Hoeven inmiddels samen met vrienden uit op een ‘mooi niveau’. Al is dat niveau na de degradatie van vorig seizoen, nu toch net een beetje minder mooi, beseft Wouter van Oosterhout. “Of het terecht was? Ik denk van niet.” Opgegroeid op de Leur, nooit zelf gevoetbald, maar sinds een jaar of tien fanatiek bezig met de jeugdafdeling van de club. Abdel Ben Omar ziet de toekomst van Unitas’30 dan ook rooskleurig tegemoet. “Ik denk dat we de derde divisie kunnen halen, we hebben goud in handen.” Voetbaldier van Hoeven is klaar voor vierde klasse Unitas’30 heeft met eigen jeugd ‘goud in handen’ Maar terecht of niet, Hoeven moet het dit seizoen toch echt in die vierde klasse gaan proberen. Hoe het zo ver heeft kunnen komen? De twintigjarige Van Oosterhout heeft wel een idee. “Geen geweldig voetbal gespeeld, maar we hebben ook wel wat pech gehad. Goals die dan net niet vallen. Dat soort dingen.” Helemaal als je kijkt, naar het jaar daarvoor, herinnert hij zich. “Toen zat ik zelf nog in de jeugd, maar eindigde het eerste gewoon in de middenmoot.” Inmiddels derdeklasser af, kijkt hij terug op een teleurstellend verloop van de competitie. Niet alleen voor de ploeg, maar ook voor hem persoonlijk. “Ik ben vooral veel geblesseerd geweest, in totaal heb ik maar zo’n zeven wedstrijden gespeeld. Enkelbanden, hamstring.” SPANNEND En dat terwijl de inwoner van het dorp, eigenlijk van kleins af aan niet beter weet. “Sinds mijn vijfde zit ik bij Hoeven, begonnen in de F5. Zo opgebouwd naar het eerste.” Al maakte hij onderweg, nog wel een uitstapje. Om extra te trainen dan welteverstaan. “Bij de Eerste Nederlandse Voetbalschool, zo heette dat echt. Op de zondag, dat was een goed niveau.” Sterker nog. “We werden zesde op een toernooi met Ajax, Feyenoord en West Ham United.” De tegenstanders heten nu dan misschien anders, aan zijn plezier is in al die jaren niks veranderd, vertelt Van Oosterhout. “Samen met vrienden, gewoon gezellig en lekker voetballen.” Toch lukte dat laatste, afgelopen seizoen eigenlijk maar niet. “Als je ergens onderaan staat, weet je dat het spannend gaat worden. Toen dat besef er was, kwam de ‘drive’ wel weer in de ploeg, maar we hadden het eerder kunnen voorkomen.” Al had hij daar zelf, vaak vanaf de zijlijn, dus maar weinig invloed op. “Je hoopt natuurlijk steeds dat we winnen, maar je hebt vooral het gevoel dat je mee wilt doen.” In zijn tweede seizoen bij het eerste, moet dat anders, vindt Van Oosterhout. “Qua slimmigheidjes is het in het begin echt wel even wennen. Ook tactisch. Voetballend vind ik het verschil met de jeugd meevallen.” Nu de teleurstelling van de degradatie is verwerkt, kan er weer vooruit worden gekeken. Ook door de middenvelder zelf. “Ik heb tot nu toe nergens last van én ben klaar om te spelen!” Tijd voor een voorspelling dus. “De vierde klasse is over het algemeen meer duels, denk ik. Hopelijk kunnen we bovenin meedoen en ons voetbal laten zien.” BETER MAKEN Kampioen worden en zo snel mogelijk terugkeren, dat is eigenlijk het doel. Met Van Oosterhout als centrale man op het middenveld. “Ik speel het liefst als verdedigende middenvelder, als ‘zes of acht’. Een voetballend type, iemand die graag combineert. Veel de bal hebben, een man passeren en het spel maken.” In een vrij jong team, met genoeg potentie, heeft ook Van Oosterhout zijn eigen ambitie: “Zo hoog mogelijk spelen. Dat heb ik altijd geroepen. Als voetballer, moet je ook zo’n doel hebben. Dus als die kans komt, wil ik dat wel een keer proberen.” Al laat hij Hoeven ook weer niet zó makkelijk achter, vertelt de dorpeling snel. “Je moet er altijd goed over nadenken. Ik heb het hier ook heel erg naar mijn zin met mijn vrienden.” En niet alleen als voetballer. “Sinds vier jaar ben ik ook jeugdtrainer. Dit seizoen van de JO15. Hiervoor was ik assistent bij NAC JO16. Het is heel mooi om die kinderen beter te maken.” Uit liefde voor het spelletje. “Voetbal spreekt me gewoon aan. Ik kijk het ook veel op tv, vaak met vrienden. Barcelona of de Premier League. Eigenlijk volg ik alles wel.” Met zijn UEFA B op zak, liggen op dat gebied voldoende mogelijkheden. “Dat zou ik graag voort willen zetten, maar ik ben ook net begonnen met een HBO-studie. Dan is het lastig te combineren. Wie weet in de toekomst.” En dus komt hij voorlopig nog lekker op het fietsje naar sportpark Achter ‘t Hof. Maar de vraag is voor hoelang. “Op een hoger niveau voetballen én jeugdtrainer bij NAC... Dat zou mooi zijn!” Goud waar hij als hoofdcoördinator jeugdselectie, samen met zijn collega’s, voor moet zorgen. “Per leeftijdscategorie hebben we in theorie één coördinator, plus de interne scouting. Dat valt onder mijn verantwoordelijkheid. In feite zijn we een afgeleide van de afdeling voetbalzaken. Mocht er iets zijn of spelen, pak ik het op.” Van begeleiden, tot selecteren en het vinden van trainers. “Uiteindelijk willen we spelers voor het eerste opleiden, dat is ons doel. Daar moeten wij, onder meer door middel van communicatie, de juiste kansen voor bieden.” BEOORDELINGEN Ben Omar (48) vertolkte zelf een seizoen of vijf de rol van coördinator, vanaf 2018 is hij hoofdcoördinator. Vanaf dat moment ging, met Leon de Bruijn als collega-kartrekker, het balletje van een nieuw jeugdbeleid spreekwoordelijk rollen. “We werken nu sinds tien jaar met interne scouts. Die komen rond januari met een lijst van spelers, die opgevallen zijn tijdens wedstrijden. Als ze drie positieve beoordelingen krijgen, komen ze op die lijst. Trainers en leiders vragen we ook een beoordeling in te leveren.” Is onder aan de streep alles positief? “Dan krijgen ze rond februari of maart, de kans om periodiek mee te trainen bij de selectie. Want we selecteren uit de ‘recreatieve teams’.” Een flinke uitdaging, weet Ben Omar inmiddels. “Ouders worden steeds mondiger, dus proberen we zo duidelijk mogelijk te zijn. In selectieteams, selecteren we door. Dat vertellen we altijd tegen iedereen. Om onbegrip te voorkomen.” Zelf voetbalde de hoofdcoördinator daarentegen nooit in een selectieteam, lacht hij. “Ik ben niet zo’n voetballer van nature, ben ook nooit op die manier lid geweest.” Wel gaf Ben Omar training, volgde hij de trainerscursus en stond hij dus mede aan de basis van een nieuw jeugdbeleid. “Ondertussen loop ik er al 40 jaar rond. Nu soms vijf dagen per week. Vanaf mijn zestiende mijn broertjes training gegeven en later ook mijn zoontje.” Maar omdat een ouder/zoon-combinatie bij Unitas’30 vanaf de JO11-1 niet gewenst is, moest de vrijwilliger dus wat anders gaan doen. “Dat werd dit!” ALLE LINIES Als opleider van de toekomst dus. “We willen verzorgd voetbal spelen, 4-3-3 en de Hollandse school. Opleiden is meer dan resultaat, toch zorgt winnen natuurlijk voor een boost. Dat stukje winnaarsmentaliteit, helpt ook bij ontwikkeling.” En dus moeten ook de jeugdtrainers, goed voorbereid zijn. Letterlijk en figuurlijk. “Op onze hoofdteams proberen we opgeleide trainers te krijgen. Daarnaast zitten onze coördinatoren geregeld met de trainers samen. Trainingen moet je voorbereiden, anders ontbreekt de structuur.” Toch is dat allesbehalve makkelijk, vertelt Ben Omar. “Ik geef ze vaak mee: ga gewoon het veld op en praat met ze. Iedereen heeft tegenwoordig maar beperkt tijd, dat wordt steeds moeilijker.” Tijd die ze bij Unitas’30, zo efficiënt mogelijk proberen te verdelen. “Het moet op alle linies gebeuren, daar gaat het om. Daarom kijken we juist ook veel naar de recreatieve teams, bieden we trainers daar cursussen aan en organiseren we clinics met NAC. Hoe breder onze opleiding is, hoe beter spelers worden. Daar heeft heel de club profijt van.” En dat is de laatste jaren, behoorlijk goed gelukt. “We spelen nu allemaal divisieniveau, onze O23 doet het goed en het eerste bestaat uit nagenoeg allemaal jeugdspelers. Ooit wilden we 85 procent, daar zitten we boven.” Dat niet alleen. “Het doel was een stabiele tweedeklasser worden, dat is redelijk achterhaald. Inmiddels spelen we vierde divisie.” Als het aan Ben Omar ligt, blijft het daar niet bij. “Ik denk dat we die derde divisie kunnen halen. We hebben echt goud in handen.” Blijkt ook wel uit de interesse in spelers. “Clubs uit de regio die komen shoppen, dat is voor ons een compliment. Al houden we ze natuurlijk liever zelf. Maar vaak, komen ze uiteindelijk ook weer terug.” Het maakt hem stiekem toch een beetje trots. “Het is heel fijn om te zien dat als je de jeugd een kans geeft, om op een zo hoog mogelijk niveau te voetballen, ze het dan ook waarmaken!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=