11 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M SVC is ziek van onverwachte degradatie Na een goed seizoen en een veelbelovende vierde plaats, dachten ze bij vierdeklasser SVC de weg naar boven te hebben ingezet. Tijd om door te pakken, zou je zeggen. Maar afgelopen jaar, ging het opeens mis. De ploeg uit Standdaarbuiten degradeerde en komt daardoor nu uit in de vijfde klasse. “Ik ben er een paar dagen goed ziek van geweest”, vertelt Maikel Hagens. Want aan degraderen, dacht bij SVC toch eigenlijk niemand. De formatie speelde een jaar eerder nog bijna voor promotie naar de derde klasse, maar moet het nu dus een niveautje lager gaan proberen. Tot teleurstelling van de 32-jarige Hagens. “Als we vier punten meer hadden gehaald, speelde je voor de bovenste plekken. Zo dicht zat het bij elkaar. We wilden natuurlijk aan de goede kant van dat rijtje staan, op plek zeven, maar helaas is het niet anders.” Zijn verklaring? “We hebben een trainerswissel gehad en het wilde gewoon niet echt lopen. Iets meer pech, veel gelijke spelletjes, als je die eens een paar keer in drie punten had om kunnen draaien...” PITTIGE POTJES Uiteindelijk gebeurde dat niet én dus leverde de negende plek niet alleen nacompetitievoetbal, maar ook degradatie naar de vijfde klasse op. “Drie gingen er direct, drie naar de nacompetitie. Ik vind dat we een ploeg hebben die thuishoort in de vierde klasse. Dus hopelijk duurt dit maar een jaartje.” Hagens heeft daar in ieder geval wel vertrouwen in. “De groep is uitgebreid, een stuk of vijf jongens zijn er nu bij. En we hebben een nieuwe trainer. Ik denk dat we mee moeten doen voor het kampioenschap, maar in ieder geval voor een periode.” Want met zijn jarenlange ervaring, weet de aanvoerder inmiddels hoe het werkt. “Ik zit nu elf jaar bij het eerste, in die tijd ben ik drie keer gedegradeerd. Dat is voor iedereen balen. We zijn nog altijd fanatiek genoeg.” Ook om meteen weer ‘leuk mee te doen’ dus. “Een frisse start! Het voetbal in die vijfde klasse is meer fysiek, dat ligt ons eigenlijk niet. Op dat vlak komen we vaak juist tekort. Het zullen pittige potjes worden.” Met hem als leider én meest ervaren man op het veld. “Sinds een aantal jaar centraal achterin. Iemand die veel praat en het moet hebben van werklust en doorzettingsvermogen. Zelf niet de meest technische speler, dus ik heb graag voetballende jongens om me heen.” GETWIJFELD Jongens die hij inmiddels maar al te goed kent. “We voetballen al een behoorlijke tijd met elkaar. Inmiddels is het dan ook een vrij volwassen ploeg, dat jeugdige is er wel een beetje uit. Al is die variatie in leeftijden ook wel weer leuk.” Bij een club waar Hagens inmiddels niet meer weg te denken is. “Rond mijn vijftiende ben ik vanuit de jeugd van Victoria’03 naar SVC gekomen. Mijn moeder komt van Standdaarbuiten en familie en vrienden zijn fan van de club, dan is het eigenlijk een één-tweetje.” Spijt heeft de verdediger, ondanks de nog verse degradatie, dan ook niet. “Het is één grote vriendenclub, gezellig en ons kent ons. Er staat altijd wel publiek.” En dus denkt de inwoner van Sint Willebrord nog lang niet aan stoppen, toch? “Ik heb wel een aantal seizoenen getwijfeld. Twee jaar geleden werd ik vader, toen dacht ik er wel echt over na... Maar ik krijg voetbal maar moeilijk uit mijn hart.” Net als SVC. “Voorlopig ga ik even niet meer nadenken over stoppen, voor nu vind ik het nog veel te leuk!” Hij was een tijdje niet op de velden te vinden als hoofdtrainer, vond daarna het plezier terug bij Wernhout en gaat dit seizoen aan de slag bij Internos. Want het voetbalbloed, kruipt ook Remco Broos waar het niet gaan kan. “Toen heb ik besloten om ergens weer voor mijn eigen kans te gaan!” ‘Je moet blij zijn dat je voetballer mag zijn’ En die kans, kreeg de 48-jarige Broos dus bij derdeklasser Internos. “Ik ging op zoek naar een club die bij mij past, toen kwam dit op mijn pad. Ze willen die familiecultuur weer terugkrijgen.” Dat idee, sprak de onderwijsmanager wel aan. “Vooral om het samen te doen!” Maar wel op een fanatieke manier. “Een stukje ambitie. De faciliteiten zijn goed en er staat een gretige én leergierige selectie. Eén die graag een stapje omhoog wil, dat spreekt mij aan.” Heel lang nodig om na te denken, had de Roosendaler dan ook niet. “Ik kreeg gelijk een goed gevoel. Wat dat betreft ben ik ook wel een gevoelsmens. En als ik het doe, doe ik het voor de volle 120 procent.” SCHOMMELINGEN Dat hebben ze, ook bij Internos, gemerkt tijdens zijn eerste weken. “Tot nu toe heb ik nog geen seconde spijt gehad. Ik ben goed opgevangen en het is eigenlijk wel een beetje zoals ik had verwacht. Een jonge groep, met een paar gasten die al langer meelopen.” Toch hebben ze in Etten-Leur wel een klein jasje uitgedaan, vertelt hij. “Het was vorig seizoen aan het einde al een wonder dat ze die nacompetitie nog hebben gehaald, met al die blessures, maar nu missen we wel wat ervaring. Of jongens die het verschil op dit niveau al hebben gemaakt.” De selectie werd vervolgens versterkt met nieuwe spelers. Waaronder een aantal bekende gezichten. “Dat was even schakelen én wennen. Al maakt dat het ook weer meteen een soort eenheid.” Bij een club die Broos stiekem al best een beetje kende. “Ik werk op een scholengemeenschap in Etten-Leur, dus ik ken de vereniging en wat mensen. Niet heel goed, want ik ben toch vooral de zondag gewend.” Meteen een bijkomend voordeel, lacht hij. “Heb ik dan nu mooi de tijd om andere dingen te doen!” Na een eerdere periode bij VVC’68, is Broos nu dus opnieuw actief op zaterdag. Een mooie uitdaging, vertelt de trainer. “Onze doelstelling is meedoen om de promotieplekken en groeien richting die tweede klasse. Die ambitie en mogelijkheden passen ook bij mij. Alleen, als je realistisch kijkt: ervaring kwijt en jeugd erbij, dat zorgt voor schommelingen. Dat is inherent aan een groep met minder ervaring.” Makkelijk, zal het dan ook zeker niet worden. “Het is een zware competitie, dus we zullen er echt wel voor moeten knokken. Er zitten geen simpele potjes meer tussen.” ENERGIEK En de oefenmeester kan het weten. “Ik heb vorig seizoen al wedstrijden bezocht, avonden op de club gespendeerd en gesprekken met spelers gevoerd. Allemaal om het team precies zó te krijgen.” In de hoop dat ze toen al zouden promoveren. “Natuurlijk! Ik was verheugd dat ze de nacompetitie haalden, we willen met de club zo snel mogelijk omhoog.” Dat lukte uiteindelijk dus net niet, maar Broos heeft louter complimenten voor zijn voorganger. “Paul (van Dijk) verdient alle lof, die heeft er het maximale uitgehaald. Met dat aantal spelers, zo’n prestatie leveren, is echt knap.” Toch gaat hij het, logisch ook, wel iets anders aanpakken dan zijn collega eerder heeft gedaan. “De accenten gaan meer op de aanval, daar zijn we druk mee bezig. Energiek voetbal, in beweging zijn en de bal graag willen hebben. Ik wil een elftal zien, waar het publiek graag voor komt kijken.” Een attractieve speelwijze dus. “Ik was vroeger zelf aanvaller, dat zie je. Die drive moet er bij mij altijd in zitten.” Al gaat dat niet vanzelf, weet Broos. “Je moet er iets voor opofferen, om daar te kunnen komen. De trainingsinzet stemt mij tot nu toe meer dan tevreden, iedereen gaat volle bak.” En dat is nodig ook. “We moeten de bal snel weer terug hebben, dat is één van onze speerpunten. Bij vlagen zetten we hoger druk, maar we moeten als team kunnen schakelen. Ook in formaties.” Door hard te trainen. “Dingen terugzien, waar je samen op hebt getraind. Dat blijft het mooiste. Daar kan ik als trainer echt van genieten.” BETROKKENHEID Sowieso is dat een belangrijk aspect, in zijn manier van werken. “De groep moet plezier hebben in wat ze doen. Dat is voor mij een graadmeter. Als dan ook het geloof er bij iedereen is, zullen de resultaten volgen.” Juist als het even minder gaat. “Op die momenten geef je net even iets meer aandacht. Je moet blij zijn dat je voetballer mag zijn. Op een hoofdveld, met mensen langs de lijn. Dat gevoel probeer ik er altijd wel in te houden. Anders wordt het plichtmatig en komt het nooit uit jezelf.” Wat dat betreft zit het bij Internos wel goed. “Davy Wouters, onze centrale verdediger, heeft vorig seizoen een zware knieblessure opgelopen, en is daardoor dit jaar bij mij aangesloten als assistent. Dat is toch wel tekenend voor de betrokkenheid en de wil om samen iets moois neer te zetten. Ook tijdens een lange blessureperiode.” Voorlopig is Broos dan ook in zijn nopjes. “Ik ben heel blij met de spelersgroep én met de samenwerking met het tweede. We gaan ons stinkende best doen voor promotie, maar met de kanttekening dat het niet makkelijk gaat worden!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=