9 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Schelden met kanker? Dat is op en rond het complex van Unitas’30 vanaf nu verleden tijd. Tenminste, dat hopen ze bij de club uit Etten-Leur. Want met het opstarten van de actie ‘K-woord, direct rood’, moet het voor eens en altijd afgelopen zijn. Voetballende kinderen in de jeugd, een vriend bij het eerste of gewoon voor de gezelligheid.Wat de reden van hun betrokkenheid ook is, samen maken Carolien Boeren, Susan van Beek en Nathaly Boeren er een feestje van. In de activiteitencommissie van Unitas’30. “Je wilt toch iets terug doen voor de club.” ‘Dat woord accepteren we hier niet!’ ‘Kinderen aan het trainen, wij de kantine in’ Ton Staaltjens, voorzitter van de vereniging, legt het met alle liefde nog maar een keertje uit. “Onze commissie ‘Respect en Sportiviteit’, kreeg de afgelopen jaren steeds meer meldingen. Het aantal nam maar niet af, daardoor werd ook de belasting steeds groter.” En dus moest er iets gebeuren. “Door deze actie te starten, zijn we gewoon heel duidelijk: dat woord accepteren we hier niet!” Een vermelding op de site en het schrijven van een communicatieplan volgden, vervolgens ontplofte het. “Dat heeft natuurlijk wel geholpen. Wij zijn als Unitas’30 echt niet de enige vereniging die deze actie doet, maar we willen vooral heel duidelijk zijn. Iedereen moet zich ernaar gedragen, want we kunnen niet meer anders reageren. Dan volgt gewoon een rode kaart.” ONDERSTEUNEN En die harde aanpak, lijkt te werken. “We hebben tot nu toe één voorval gehad, maar het neemt echt af.” Mooi natuurlijk, al moet Staaltjens wel eerlijk bekennen: “Het is voor ons een flinke kluif om alles te handhaven en consequent op te treden. Er moet bij iedere wedstrijd iemand van de club aanwezig zijn.” Vooral om de scheidsrechters te helpen. “Die zijn vaak nog jong en hebben toch ook met trainers of ouders te maken. Soms moet je het spel stilleggen of zelfs helemaal stoppen, dan moeten wij ze natuurlijk ondersteunen daarin.” Zoiets kost dus ongemerkt, veel extra tijd en energie. “Maar dat doen we graag, we vinden het zó belangrijk!” Want de impact wordt gemaakt, in de praktijk. “Begin 2000 kwam de KNVB met regels voor het bestraffen van scheldwoorden. Vaak werd een rode kaart dan wel gegeven, maar na afloop weer ingetrokken. Die keuze is er nu echt niet meer.” Al levert dat soms, nog steeds wat discussies op. “De scheidsrechter moet het wel zelf echt horen en spelers moeten het gebruiken als scheldwoord, alleen dan geven we direct rood.” Toch blijft Staaltjens, fanatiek als hij is, wel realistisch. “We hebben hier honderd wedstrijden per weekend, dan is er natuurlijk altijd wel iets. Dat scheldwoord is bijna normaal in onze samenleving, dat willen we gewoon niet meer accepteren. Streep eronder.” HEFTIG Sterker nog, de voorzitter denkt al bijna aan een volgende stap. “Elkaar respectvol behandelen, op welk vlak dan ook. Daar willen we als vereniging iets in veranderen, maar dat gaat niet zomaar ineens.” De eerste reacties zijn in ieder geval positief. “Tijdens de collecte, in samenwerking met KWF, maar ook nu. Iedere maand zitten we bij elkaar, om de boel te evalueren.” Kortom, Staaltjens draait heel wat meer uurtjes op het sportpark. “Als voorzitter krijg je natuurlijk ook veel vragen, hoe ga je met deze situatie om? Niet overal heb je een antwoord op. Wat we wel weten, is dat we dit blijven handhaven.” Gesteund door de achterliggende gedachte. “Iedereen heeft in zijn of haar omgeving mensen aan die ziekte verloren, dan zijn sommige uitspraken echt heftig! Ook als dat vanuit bepaalde emotie is. De commissie die daarmee moest ‘dealen’, kreeg het gewoon veel te druk. De energie zag je afnemen. Dat was de optelsom voor dit alles, daaruit is dit idee geboren.” De inzet werpt zijn vruchten af, maar ‘klaar’ zijn ze bij Unitas’30 nog lang niet. “Iedereen moet hier op een fijne manier kunnen voetballen, kijken of aanmoedigen!” Uw woning of bedrijf renoveren? Van vloer tot plafond zijn wij uw aanspreekpunt. +31(0)76 888 8540 Vloerenplafond.nl 0276664.pdf 1 20-2-2023 11:29:01 Voor al uw gordijnen, vermaak en binnenzonwering Kaaistraat 42, St-Willebrord 06-51072939 | 06-51637729 0280693.pdf 1 23-1-2023 12:08:18 Maar dat ze dat zeker niet alleen met zijn drieën doen, willen ze meteen maar even benadrukt hebben. “Het is echt een grote groep! We doen dit binnen onze commissie samen met nog elf of twaalf andere leden.” Sinds het begin van seizoen 2019/2020, vertelt Carolien. “Ik was hier en daar al betrokken, wilde het best overnemen, maar niet alleen. Toen heb ik die andere twee dames geregeld.” Zogezegd, zo gedaan. En dus organiseert het drietal inmiddels al een aantal seizoenen van alles en nog wat binnen de vereniging. Van bingoavonden voor ouderen, tot het verkopen van paaseitjes. Want vooral dat laatste, is belangrijker dan je denkt, vertelt Susan. “Op die manier zorgen we ook voor een beetje extra inkomsten voor de club.” ENTHOUSIASME Misschien wel, zodat ze zelf nog meer kunnen organiseren. Vooral voor de jeugd. “Een speurtocht tijdens Sinterklaas, op kamp met de teams, carnaval, een clubdag aan het einde van het seizoen of zo nu en dan een voorwedstrijdje.” Vooral tijdens wedstrijden van het eerste zijn de dames druk, en dat is niet alleen onderling gezellig kletsen met elkaar. “In de rust doen we altijd het ‘Winkelwagen Schieten’ en we hebben natuurlijk de Pupil van de Week.” Kortom, daar gaat best wat tijd in zitten, weet Nathaly. “We zijn er toch wel wekelijks mee bezig, iedere keer een uurtje.” Carolien vertelt hoe dat ongeveer gaat. “Zijn de kinderen aan het trainen, gaan wij even samen in de kantine zitten. Handig toch?” Vooral in aanloop naar het jeugdkamp, hebben ze het er op een positieve manier maar druk mee. “Daar zijn we toch zeker een maand mee bezig. Gelukkig krijgen we daarbij ook hulp van de oudere jeugd of spelers van de selectie.” Tijd die ze er met alle liefde en plezier insteken. “Het is gewoon heel leuk om dingen te organiseren”, begint Susan. “Plus de waardering die je krijgt van de kinderen”, vult Carolien aan. “En we zijn toch een klein beetje bang, dat er niks meer gebeurt, als wij het niet doen.” Het enthousiasme spat er bij het drietal dan ook vanaf. “De glimlach van zo’n kind, daar doe je het voor. Of de terugkoppeling van ouders. Dat ze denken: Bij Unitas’30 is het zo leuk, daar ga ik blijven!” VOSSENJACHT Onderling hebben ze dan ook de grootste lol. “We kennen onze sterke punten en vullen elkaar waar nodig aan. Susan is van het briefwerk en de schema’s, Nathaly is ons creatieve brein en ik ben de prater, haha! Dat had je vast al gemerkt?” Al kunnen ze er allemaal wel wat van. “Als we twee uur samen zitten, gaat het een half uurtje over de activiteiten...” Vooral veel gezelligheid dus, maar soms moet er ook even hard gewerkt worden.” Eigenlijk zouden we aparte werkgroepen op willen zetten. Dus als mensen enthousiast zijn geworden, mogen ze zich aanmelden. Graag zelfs!” Maar, lachen ze meteen. “We zijn slecht in dingen uit handen geven, dan doen we het toch maar weer even zelf.” Zoals ook het bedenken van nieuwe activiteiten. “We hebben iets in ons hoofd, daar gaan we nu nog niks over zeggen.” Eén tipje van de sluier, kan vooral Carolien wel alvast voor ons oplichten. “Ik zou ooit nog eens een gigantische Vossenjacht willen organiseren, met echt de helft van onze leden.” Meer, beter en leuker. Want stiekem barst het vrolijke trio van de ambitie. Toch weten ze ook hoe lastig dat is. “Daar heb je ook weer andere vrijwilligers voor nodig en betrokkenheid van de oudere jeugd. Die zijn moeilijker te bereiken. Daarom proberen we die nu te betrekken bij de organisatie.” Voorlopig weten ze zelf, in ieder geval van geen ophouden. “Zolang we lol hebben én waardering krijgen, blijven we dit nog heel lang doen. Het is nog s teeds zó leuk!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=