R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver 27 Bastiaansen kan niet meer zonder voetbal én TPO Wat zestien jaar geleden begon als een grapje, is voor Inge Bastiaansen nu serieuze bezigheid. Want nadat de speelster van TPO op haar 21ste pas begon met voetballen, kan ze nu eigenlijk niet meer zonder. “Achteraf heb ik spijt dat ik het niet eerder ben gaan doen!” Daarover straks nog veel meer, want we beginnen even bij het begin. Bij een grapje. “Of ik zin had om mee te doen, toen heb ik ‘ja’ gezegd...” En nu, inmiddels bezig aan haar zestiende seizoen, zit de 37-jarige Bastiaansen er dus nog steeds. “Ze noemen me ondertussen oude veteraan, ik weet niet of dat positief is, haha!” Na jarenlang tennis, nu dus voetbal. “Ik vind het spelletje gewoon heel leuk én het is voor mij een stok achter de deur om te blijven bewegen. Mij zie je niet in de sportschool hoor!” PERFECTE COMBI Maar op een voetbalveld dus wel. Of in een overvolle kantine. “We hebben een heel gezellig en gemengd team. Ik ben één van de oudste meiden, de jongste is vijftien. Onderling gaat dat super goed!” Ook buiten het voetballen. “Veel gezelligheid, teamuittjes of samen op stap.” Toch, is Bastiaansen dan snel. “Op zondag willen we natuurlijk wel gewoon winnen. Je komt toch je bed uit...” Gelukkig voor haar en TPO, lukt dat over het algemeen vrij aardig. “Meestal net geen kampioen, maar we doen wel bovenin mee. Nu hebben we er een paar nieuwe speelsters bij, dat is aftasten. Een plek bij de eerste vijf zou leuk zijn.” Als iedereen er op zondag is, dan tenminste. “We moeten vaak wel moeite doen, om er genoeg te hebben. In totaal zijn we met achttien, maar twee zijn niet zo actief. En dan werken sommige meiden ook nog in de zorg.” Ondanks dat, is het nagenoeg ieder weekend, een feestje. “Lekker voetballen en sociaal kom je onder de mensen. Dat is voor mij de perfecte combi!” Zoals gezegd, had Bastiaansen er achteraf veel eerder aan moeten beginnen. “Daar heb ik wel een beetje spijt van. Daardoor heb ik nu ook niet al te veel techniek, dat was dan veel beter geweest.” Waar haar kwaliteiten dan wel liggen? “Hard werken en verdedigen, dat gaat me goed af. Iemand met doorzettingsvermogen en een speelster die je nog wel een paar keer tegenkomt. Best handig voor een back.” MEESTE PUNTEN Zien ook steeds meer mensen langs de lijn, vertelt ze. “Tuurlijk is er nog altijd meer aandacht voor de mannen, maar ook bij ons wordt het steeds drukker.” Niet zo gek ook, vindt Bastiaansen. “Vroeger was het niet zo ‘normaal’ dat meiden gingen voetballen, nu leeft dat veel meer. Ook op het dorp.” En dus gaat het algemene niveau omhoog. “Het voetbal ziet er beter uit, er wordt meer gecombineerd en ook qua techniek maken we stappen.” Dan met een knipoog: “De vrouwen van TPO halen statistisch de meeste punten binnen van de senioren, dat wordt nog wel eens onderschat.” En ook in de derde helft, presteren ze uitstekend. “Ik houd van een wijntje én de gezelligheid!” Helemaal na een overwinning. “Het zou leuk zijn als we kampioen worden, maar dat zie ik dit jaar niet gebeuren. Voor de komende seizoenen, heeft dit team wel veel potentie.” Al zullen ze het dan bij TPO, wel zonder haar moeten doen. “Dit worden mijn laatste maanden. Ik ga bij DHV voetballen, dat is om de hoek én op zaterdag. Anders was ik hier gebleven.” Want aan stoppen, denkt Bastiaansen nog lang niet. “Deze meiden kunnen echt ver komen. Ik ga ze missen, maar kom zeker kijken!” Een mix van jongens die hard werken én spelers die echt kunnen voetballen. Dat is volgens Maurice Ploeg in een notendop het team van Virtus 4. Al is dat volgens de aanstichter van het geheel, iedere zondag maar weer de vraag. “Wie er een kater heeft, of door zijn wekker is geslapen...” ‘Afwachten wie er een kater heeft’ En als samensteller van de groep, kan Ploeg (23) het weten. Begin van de zomer, kwamen ze bij hem uit. “Virtus had graag dat jongens die waren vertrokken, weer terug zouden komen naar de club. Of we hier dan niet een lager elftalletje konden beginnen. De voorzet kwam van de vereniging, ik heb hem aardig binnengekopt. Al zeg ik het zelf!” Op papier als veldspeler, maar in werkelijkheid is de Zevenbergenaar veel meer dan dat. “Ik heb als een soort leider mijn nek uitgestoken om dit team samen te stellen. Nu is het uitjes regelen, dingen organiseren. Noem maar op.” CHARME En dat alles is hem, met een groep van een mannetje of 26, vrij aardig gelukt. “Ons eerste seizoen, maar we zijn nu al een hechte groep. Met veel jongens van het dorp. Een mix van jongens die niet zo goed kunnen voetballen, wel hard werken én gasten die lang in de selectie hebben gevoetbald.” Resultaten kunnen dan ook niet uitblijven, zou je zeggen. “Tot een paar weken geleden, hadden we nog niks verloren.” Ondanks dat, staat de gezelligheid natuurlijk voorop. “Het is een vriendengroep, samen een borreltje en een biertje doen. Maar als we op het veld staan, is het fanatisme hoog. Dan willen we winnen ook! Uiteindelijk kom je toch om te voetballen, ik tenminste wel.” Al is het ieder weekend altijd weer de vraag, met wie. “Dat is bij ons wel een beetje de charme, op zondagochtend is het afwachten wie er zijn. Onze leider maakt in gedachten vier of vijf opstellingen, in de hoop dat iedereen er is. Het zijn graag geziene gasten in de horeca, kan ik je vertellen.” En dus, stroomt de groepsapp geregeld over. “Niks blijft onbesproken! Er wordt flink wat gelachen.” Ploeg, die op zijn vierde begon met voetballen en nog uitstapjes maakte naar DHV en Seolto, geniet sinds zijn terugkeer vooral van de sfeer. “We zorgen voor een flink hogere omzet in de kantine, dus de club is ook blij met ons.” Ook binnen het veld? “Ik ben geen topper, speel op ‘6’, maar moet het vooral hebben van hard werken. Lekker op de training een uurtje met die bal bezig zijn, dan de kantine in.” BOETEPOT Op rekening van de boetepot, lacht Ploeg. “Ik ben heel blij dat we die hebben ingesteld, want hij stroomt al aardig vol. Als spelers te laat komen of niet afmelden, moeten ze betalen. We kunnen al een weekendje weg naar Noordwijk!” Misschien wel om daar hun kampioenschap te vieren. “Daar stevenen we wel op af!” En dan, hoger gaan spelen? “Daar houden we dan een peiling over, in de groepsapp. Dat doen we met alles. Meeste stemmen gelden.” In goede harmonie dus. “Als er veel spelers niet zijn, stemmen we of de training door moet gaan. In samenspraak met de groep, bepalen de drie leiders uiteindelijk wat er gebeurt.” Een vaste traditie, net als de ‘wedstrijdevaluatie’. “Dat gekibbel en gekwal onderling, daar geniet ik van. We hebben twee ‘enfant terribles’ binnen de groep, die gaan dan heerlijk tekeer tegen elkaar.” Stiekem zijn ze bezig met het begin van iets moois, denkt Ploeg. “We hebben al sollicitaties, van nieuwe spelers. Dat is toch een compliment. Uiteindelijk leggen we nu de basis voor een lager elftal, dat Virtus 4 de komende tien jaar kan vertegenwoordigen.” Met alles erop en eraan. “Gezelligheid, aanwezig in de kantine, bij activiteiten en heel veel lol. Dat is voor mij toch ook wel de charme van het lager gaan voetballen.” Als jongen van het dorp en veroorzaker van het geheel, zit hij prima op zijn plek. “De verplichting is er toch wel af, dat maakt het spelletje heel leuk!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=