11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Vrins krijgt een ‘kick’ van mooie assists Met zijn doelpunten en assists is Nick Vrins één van de belangrijkste schakels binnen het team van vierdeklasser SVC. Maar met zijn beide benen op de grond, geniet de spelmaker op nummer tien vooral van de sfeer. “Gezelligheid is voor mij toch wel heel belangrijk, heb ik gemerkt.” Dat gevoel werd versterkt, toen Vrins na één seizoen in de jeugd bij RBC, terugkeerde op het oude nest. “Ik was toen twaalf, maar de club ging failliet. Het jaar daarna zou ik eigenlijk naar de D1 gaan, wie weet wat het dan had kunnen worden...” Bij de jeugdopleiding uit Roosendaal, kwam de inwoner van Standdaarbuiten toentertijd een dorps- en clubgenoot tegen. “Gijs (van der Bom) was toen mijn trainer, die kende ik natuurlijk al! We reden vaak ook samen. Hij is de beste die ik ooit gehad heb.” ONRUSTIG Maar dus net op het moment dat de nu 23-jarige Vrins zich een beetje thuis begon te voelen, spatte zijn droom uiteen en keerde hij terug naar SVC. “Dat was natuurlijk best wel lastig”, is de middenvelder eerlijk. “Maar hier is de sfeer altijd top en het is een hechte club, die gezelligheid vind ik belangrijk. Dat merkte ik wel, toen ik weer terugkwam.” Toch, voegt de voetballer die op zestienjarige leeftijd zijn debuut maakte, snel toe. “We willen ook gewoon presteren! Dat gaat de laatste jaren steeds beter.” Zeker afgelopen seizoen, was het raak in de vierde klasse. “Uiteindelijk werden we vierde, dat is voor ons echt heel goed. Middenmoot is voor SVC over het algemeen iets realistischer.” Precies waar ze nu staan dus, maar rustig was het in Standdaarbuiten afgelopen winter niet. Joost Hulshof, trainer van de club, besloot om te vertrekken. “Dat kwam voor ons als groep uit het niets. We hadden hier en daar wel wat twijfels, maar van de één op de andere dag was hij weg. We hebben niets meer gehoord.” De reden? “Dat was iets tussen hem en het bestuur van de club, met de spelers lag Joost heel goed. Wat mij betreft had de trainer na zo’n seizoen een afscheid door de voordeur verdiend.” EEN IDEE Ad Straver staat inmiddels als interim voor de groep en dus kan er weer omhoog worden gekeken, door Vrins. “Ik zie ons eigenlijk wel weer bij de eerste vier of vijf eindigen. Een periodetitel zou helemaal mooi zijn om een keer mee te maken, als we echt kunnen strijden voor die derde klasse.” Aan vertrouwen dus geen gebrek. “We zijn nu veel meer met het spelletje bezig, soms zat er te weinig een idee achter.” Wat dat idee is? “Inzakken en op de counter spelen, daar ligt eigenlijk onze kracht. Maar tegen zwakkere ploegen, moet je gewoon volle bak drukzetten, vind ik.” Zelf vanaf het middenveld dus. “Ik kan mezelf wel een echte ‘nummer tien’ noemen. Technisch, inzicht en slim in de duels. Dat moet ook wel, want ik ben niet de grootste of sterkste.” Doelpunten en assists, Vrins leeft er bijna letterlijk voor. “Ik vind een mooie assist, nog leuker dan een goal. Daar krijg ik echt een ‘kick’ van. Al scoor ik ook graag hoor!” Met dat soort kwaliteiten, aan interesse geen gebrek, zou je zeggen. “In de winterstop ben ik benaderd door een club uit de tweede klasse, maar toen heb ik ‘nee’ gezegd. Door mijn werk in ploegendiensten, is het lastig om altijd te kunnen trainen. Dat kan niet overal.” Maar: “Ik heb wel de ambitie om nog een keer hogerop te gaan, als het allemaal lukt. Ergens vanaf nul beginnen en laten zien of ik het kan.” Dat is toekomstmuziek, voorlopig ligt de focus volledig op SVC. “Met dit clubje nog een paar jaar door, dan ben ik benieuwd wat het wordt. Een keer derde klasse, zou ik toch wel heel mooi vinden!” Na jaren van zwoegen, proberen en pech met corona, keerde Internos dit seizoen eindelijk weer terug in de derde klasse. En na dat kampioenschap van vorig jaar, draait de ploeg opnieuw bovenin mee. Toch maakt Rick van Oostende zich een klein beetje zorgen. “Qua ranglijst gaat het goed, maar we hebben last van een blessuregolf...” ‘Je moet nu weer iedere week aan de bak’ En dus komen ze bij de derdeklasser, ook zo net na de winterstop, eigenlijk steeds een mannetje tekort. Blijkt wel uit de woorden van de 29-jarige verdediger. “Een vriend van mij (Sjoerd Pellis) zit eigenlijk in het zesde, maar heeft nu bij ons al een aantal keer in de basis gestaan. Het is fijn dat jongens van de club willen helpen, maar geeft wel aan dat we krap in de selectie zitten.” Zelf komt Van Oostende er voorlopig nog genadig vanaf. “Ik heb geen last gehad van blessures, hopelijk blijft dat de komende maanden zo!” VRIENDENKRING De linkspoot, die begon met voetballen toen hij vier was, is inmiddels alweer bezig aan zijn zevende seizoen in het eerste van Internos. “De hele jeugd hier doorlopen en daarna nog een paar jaar in het tweede.” En dus maakte Van Oostende, een paar seizoenen geleden, ook de overstap van zondag naar zaterdag mee. “Dat was in het begin, vooral door het niveau, wel even wennen. Maar eigenlijk is het heel goed bevallen.” Dat stapje terug naar de vierde klasse, was voor hem in ieder geval geen reden om de club na al die jaren te verlaten. “Daar heb ik om eerlijk te zijn ook niet over getwijfeld, Internos is mijn club.” Gelukkig voor Van Oostende, dachten heel wat teamgenoten daar precies zo over. “Jongens waar ik in de jeugd altijd mee had gevoetbald, vertrokken wel, maar zijn gelukkig inmiddels weer terug.” En dus maakten de vrienden daarna onderling een afspraak. “Om samen terug omhoog te gaan!” Dat kwam voor de inwoner van Etten-Leur, prima uit. “Het grootste deel van mijn vriendenkring, heb ik aan de voetbal te danken.” Net als zijn liefde voor het spelletje. “In de jeugd speelden we landelijk echt op een hoog niveau. Met die teamgenoten ben je opgegroeid, dat geeft een goed gevoel. Daardoor blijf je zelf ook hangen.” BRUILOFT Helemaal als het ook sportief voor de wind gaat, al hadden ze hem bij Internos de afgelopen jaren ook best een beetje tegen. “Tijdens corona hadden we volgens mij nog één overw i n n i n g n o d i g . . . Dat zorgde voor veel frustratie binnen de groep, alsof een titel van je wordt afgenomen. Zo voelde het.” Dat het vorig seizoen dan wel lukte, zorgde bij Van Oo s t e n - de en zijn p l o e g - genoten voor de nod i ge opluchting. “Het niveau was niet hoog, maar met MOC’17 en Steenbergen hadden we wel twee gevaarlijke concurrenten. Tegen MOC’17 ( 5 - 0 -z e g e) hebben we aan het einde wel laten zien wie de terechte kampioen was.” Want een keertje ruim winnen is leuk, maar niet iedere week. “Het wordt plichtmatig, zulke wedstrijden motiveren niet.” Zelfs niet na een avondje stappen, lacht Van Oostende. “We hadden een bruiloft van onze trainer, stonden de volgende dag half bezopen op het veld en wonnen alsnog met 11-1. Je wilt weerstand krijgen.” En die krijgen ze nu. “De intensiteit ligt een stuk hoger, dat merk je meteen. Verder is het voetballend een stuk beter, maar ook weer niet bijzonder.” DRUK OPLEGGEN En dus doet Internos het met een plek bij de eerste drie allerminst onaardig, toch heeft Van Oostende het gevoel dat er stiekem misschien nog wat meer in had gezeten. “We hebben vanwege alle blessures nauwelijks met een vaste samenstelling kunnen spelen.” Daar weet hij zelf inmiddels alles van. “Ik ben eigenlijk linksback, maar heb ondertussen overal achterin gestaan. Nu speel ik vooral als centrale verdediger.” Maar waar hij ook staat, het plezier is weer helemaal terug. “Vorig jaar gaf weinig voldoening, helemaal als verdediger. Dan was het eigenlijk alleen leuk om een keer mee naar voren te gaan. Je weet nu gewoon dat je iedere week aan de bak moet, anders verlies je. Dat zorgt voor een heel andere mentaliteit.” Of dat ook genoeg is om mee te doen voor promotie naar de tweede klasse, moet blijken. “Zonder koploper IFC, waren we echt titelkandidaat geweest. Nu moet je realistisch zijn, die zijn een stapje verder. Daar hebben we misschien een beetje pech mee.” Want aan ambities nog altijd geen gebrek, op sportpark De Hoge Neerstraat. “We willen uiteindelijk doorgroeien naar een stabiele tweedeklasser. Als iedereen straks fit is, ben ik ervan overtuigd dat we die nacompetitie gaan halen. Die druk mogen we onszelf best opleggen.” Aan zijn eigen instelling, zal het in ieder geval niet liggen. “Een dienende speler en iemand met veel werklust, dat is mijn grootste kwaliteit. Soms wordt dat type een beetje ondergewaardeerd, haha!” Waardering voelt hij bij Internos voorlopig genoeg en dus denkt Van Oostende nog lang niet aan stoppen. “Onder ons zit niet al te veel jeugd, dus we moeten deze groep zo lang mogelijk bij elkaar zien te houden!” Foto: Eric Schröder
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=