9 SHOP NOW Fotograaf Jan Valk: “Het mooiste is niet de actiefoto, maar de emotie” Op zaterdagavond begint het intensieve werk pas echt. Op zaterdagavond en zondag zit Jan urenlang achter de computer om zijn foto’s te selecteren en te bewerken, soms wel honderden tegelijk. Een tijdrovende klus, maar zodra hij de beelden heeft uitgezocht, is de voldoening groot. Daarnaast vervult Jan de rol van coördinator binnen het fotografenteam van Quick Boys. Voor hem is deze rol niet meer dan logisch om op zich te nemen. Hij geeft aan te doen wat hij kan voor de club. Naast de fotografie verzorgt Jan een deel van de webredactie, waarbij hij zich vooral richt op de jeugdwebredactie. Hij merkt dat er niet veel trainers zijn die jeugdverslagen doorsturen en baalt daarvan. Tekenend voor hem: altijd op zoek naar iets wat hij kan doen. Jan Valk is niet alleen een gewaardeerd vrijwilliger, maar kan ook heerlijk verhalen vertellen. Hij beschrijft hoe zijn zaterdagochtenden eruitzien: “Ik sta op, haal even een broodje bij de bakker, drink een bakje koffie en ga dan op de fiets naar Quick Boys. Dan loop ik lekker langs de velden en ga m’n plaatjes klikken. Als de Onder 21 thuis speelt, ga ik daar altijd naartoe. Dat is mijn vaste team, maar voor de rest kijk ik gewoon wat op me afkomt. Tegenwoordig zie je dat er wel eens vier teams op één veld spelen. Dan ga ik op de middenstip staan en maak een rondje. Zaterdag is altijd een heerlijke dag moet ik zeggen.” Toch is het niet alleen maar feest voor Jan. Zelfs aan zijn geliefde fotografie zitten nadelen. Zo doet hij steevast zaterdagavond en zondag de nabewerking van alle foto’s die hij gemaakt heeft. “Dat is heel veel uitzoeken en bewerken. Dat is het minder leuke verhaal. Soms zie ik dat ik wel bijna duizend foto’s heb staan na een wedstrijd, dan denk ik: ‘oh jee.’ Maar als er dan weer een mooie serie uitrolt, ben ik toch wel weer blij.” Ooit speelde Jan zelf bij Quick Boys, maar niet in het eerste elftal. “Mijn vader bracht me op mijn zesde naar Quick Boys, zodat ik lekker kon voetballen en plezier maken. Ik heb in de E’tjes nog gevoetbald met jongens die later het eerste hebben gehaald. Als je het eerste elftal haalt, mag je trots zijn. Dat geldt net zo goed voor ons als voor andere clubs. Wij zijn dan toevallig wat groter. Ik heb het nooit gehaald, maar daar baalde ik niet van. Ik had die kwaliteiten niet joh. Tot aan de senioren heb ik gevoetbald en ben toen noodgedwongen door een blessure gestopt. Wel ben ik altijd betrokken gebleven bij Quick Boys en heb echt van alles gedaan; barman, jeugdtrainer, scheidsrechter, noem maar op.” Al dit vrijwilligerswerk deed Jan steeds in periodes van een paar jaar. Op een gegeven moment kreeg hij een dochter die bij Quick Boys ging voetballen, en zo ontdekte hij zijn liefde voor het fototoestel. “Het begon met een klein cameraatje. Dan ging ik foto’s maken van mijn dochter en ook volgde ik ook mijn nichtjes en neefje. Naarmate mijn dochter ouder werd, deed ze het erg goed. Ze speelde op een gegeven moment in vrouwen 1 en er was zelfs interesse van buitenaf, maar ze bleef altijd trouw aan Quick Boys. Ik kwam toen in contact met Hans van Duijn. Daar is het balletje pas echt gaan rollen. Hij was destijds de fotograaf van het eerste en bracht me het een en ander bij over fotografie. Het mooiste aan het vak vind ik niet per se een actiefoto, maar als het lukt om emotie vast te leggen. Als de keeper in de laatste minuut een bal doorlaat waardoor hij verliest en enorm baalt. Of juist de ontlading als hij de bal tegenhoudt. Als het lukt om die emotie vast te leggen, vind ik dat geweldig. Nu neem ik mijn toestel ook mee op vakantie. Dat zijn dan weer heel andere foto’s natuurlijk.” Jan Valk is niet de enige fotograaf die rondloopt bij Quick Boys. Naast hem zijn er nog negen andere fotografen. “We hebben een team van tien fotografen met een uiteenlopende leeftijd van 20 tot 70 jaar.” Sommigen zijn er elke week, anderen zijn er minder regelmatig. Jan is de coördinator van deze fotografen. Zelf vindt hij coördinator een iets te zware term. “Het is en blijft vrijwilligerswerk. Dat betekent dus dat er geen verplichtingen zijn en elke fotograaf moet doen wat hij of zij wil. We zorgen er wel altijd voor dat er op wedstrijden van het eerste elftal een fotograaf staat. Naast het nemen van foto’s proberen we één keer per jaar een cursus of workshop te regelen. Zo hadden we afgelopen jaar bijvoorbeeld Pim Ras te gast op de club. Je kunt hem kennen van de foto van Robin van Persie toen hij de kopbal tegen Spanje scoorde op het WK 2014. Hij kwam uitleggen hoe, en met welke instellingen van je toestel, je betere foto’s kunt schieten.” Fotografie is niet alles wat Jan doet voor Quick Boys. Hij is ook actief met de invulling van de website van zijn club. “Als vrijwilliger doe je wat je kan. Dus ik doe ook andere dingen naast het fotograaf zijn. Maar fotografie is wel de hoofdmode. Ik doe een deel van de webredactie en maak ook aankondigingen voor bijvoorbeeld een sinterklaasfeestje. Onder de webredactie valt ook de jeugdwebredactie. Die vind ik erg belangrijk. Het draait altijd maar om Quick Boys 1, en dat begrijp ik. Ik kijk er ook graag naar en ben ook blij als ze goed presteren . Maar de club Quick Boys is zoveel meer dan alleen het eerste elftal. Hoe het nu werkt is dat ik een aantal jeugdverslagen met een paar foto’s binnenkrijg. Ik ben geen begenadigd schrijver, maar ik probeer er altijd wat leuks van te maken, met een grapje en een grolletje tussendoor. Het is jammer dat het nog niet echt storm loopt met de jeugdverslagen. Het zou wel wat meer mogen zijn.” Jan weet van geen ophouden. Voor Jan Valk (44) is KVV Quick Boys dé plek waar zijn passie voor sport en fotografie samenkomen. Elke zaterdag volgt hij een vast ritueel: een broodje bij de bakker, een kop koffie en dan op de fiets naar het sportpark. Daarna loopt hij langs de velden, klaar om de sfeer en emoties van de wedstrijden vast te leggen. Niet alleen het spel, maar vooral de momenten van emotie vindt Jan het leukste om vast te leggen. Foto: Ed Baars Foto: Jan Valk
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=