15 SHOP NOW Jesper Eindhoven is links- of rechtsbuiten bij het eerste elftal van SV BSM en trainer van de JO16-1. Waar het met het eerste team in de vierde klasse niet bepaald lekker gaat, kende Eindhoven vorig seizoen met het team wat hij training geeft een groot succes. Hij werd niet alleen kampioen, maar won ook nog eens de district beker van de eerste en tweede klasse. Iris van Wetten voetbalde haar hele jeugd bij VVSB Noordwijkerhout, maar is gestopt omdat haar voorste kruisband drie keer is afgescheurd. Desondanks is Iris nog steeds te vinden op de club, niet als voetbalster maar als fysiotherapeut van De Praktijk. De Praktijk is nauw verbonden met VVSB en heeft zelfs één van hun praktijken op VVSB staan. Jonge trainer Jesper Eindhoven maakt furore bij BSM JO16-1 De Praktijk nauw verbonden met VVSB Iris komt uit een voetbalgezin. Haar vader heeft altijd gevoetbald, haar broer heeft de jeugd van Feyenoord doorlopen, een Zweeds avontuur beleefd, en is nu weer terug bij de club waar het voor hem begon: VVSB. Iris heeft hier zelf ook altijd gevoetbald, maar inmiddels niet meer. Of ze het ooit weer gaat doen, weet ze nog niet zeker, maar het ziet er niet goed uit voor haar. “Ik ben begonnen met voetbal op mijn vierde. De eerste jaren heb ik bij de meiden gevoetbald. Toen ik elf jaar was, ging ik met de jongens voetballen in de D2. Op mijn vijftiende scheurde ik voor de eerste keer mijn kruisband. Na een operatie en negen maanden revalideren, kon ik gelukkig weer voetballen. Helaas scheurde ik even later mijn kruisband in mijn andere knie af. Na weer een lange revalidatie, scheurde ik voor de derde keer mijn kruisband. Toen heb ik besloten te stoppen met voetbal. Na een aantal jaar ging het toch weer kriebelen en heb ik nog twee seizoenen met een brace in Dames 1 samen met mijn vriendinnen gevoetbald. Dit was eigenlijk niet verstandig want ik ben daardoor een keer door mijn knie gegaan, waardoor ik een week niet kon lopen. Dus nu ben ik helemaal gestopt.” Het vele blessureleed in korte tijd was vooral een ellendige situatie voor Iris, maar toch heeft ze er ook iets positiefs aan overgehouden: haar baan. “Doordat ik zo vaak moest revalideren, was ik ook heel vaak bij de fysio te vinden.” Niet per se heel leuk zou je zeggen, maar Iris dacht er anders over. Ze vindt het fascinerend dat iemand je zo goed kan helpen. Iets wat zij nu doet voor andere mensen. “Na zo’n operatie ga je van niets naar hetgeen wat je wil. In mijn geval was dat weer kunnen voetballen. Het is fantastisch als je ziet hoe iemand dat proces doormaakt.” Als fysio werkt Iris bij fysiopraktijk De Praktijk. De Praktijk heeft vijf locaties, waarvan één op het terrein van VVSB. “Ik werk op die locatie, we zitten naast de velden. We mogen daar ook gebruik van maken. Dat is een mooi voordeel. Ook de gym van VVSB mogen we gebruiken. We zijn geen fysio voor het eerste elftal, die hebben een eigen therapeut. Maar we zijn er juist voor alle andere teams. Die hebben ook iemand nodig. Er komen dus veel voetbalsters en voetballers naar deze praktijk, maar ook allerlei andere mensen. Het leuke aan voetballers, en sporters in het algemeen, is dat ze gemotiveerd zijn om te trainen en snel te revalideren. Spelers willen zo snel mogelijk weer op het vels staan. Als je dat vergelijkt met ouderen, zit daar een groot verschil tussen. Die vinden het contact met elkaar vaak belangrijker.” “Naast mijn werk kom ik best vaak bij VVSB. Veel vriendinnen van mij voetballen hier en nu ook weer mijn broer. Deze locatie is dus niet de enige die we hebben. We hebben vijf locaties. Onze praktijk biedt veel verschillen therapieën en behandelmethodes aan. Zo hebben wij bijvoorbeeld (sport)fysiotherapie, manuele therapie, acupunctuur, bio resonantie en zelfs hydrotherapie. Bij hydrotherapie gaan mensen oefeningen doen in het water, bijvoorbeeld als ze nog te laag belastbaar zijn om de oefenzaal in te gaan.” De finale werd gespeeld op neutraal terrein bij ASC Waterwijk. Er waren allerlei andere jeugdteams mee om te kijken en zelfs het bestuur was aanwezig. Veel druk dus op de jonge schouders van Eindhoven (22). Toch leek de twintiger makkelijk met de druk om te springen. Hij was meer bezig met het voetbal zelf dan met alle randzaken. “Ik had niet echt last van de druk nee. We speelden op een afgetrapt veld tegen IJFC. Heel lang bleef het 0-0 en waren we beide niet echt gevaarlijk, tot twee minuutjes voor rust. Mijn centrale verdediger (Finn Eindhoven) geeft een lange bal en mijn spits (Quinn Rijkelijkhuizen) knikt hem heerlijk binnen. Na de rust konden we vrijuit voetballen en wonnen we uiteindelijk met 3-0. Na de wedstrijd was er veel blijdschap. Sommige jongens waren een beetje tam en wisten niet hoe ze het moesten vieren. Gelukkig zijn er dan altijd wel een paar gasten die de kar trekken. Uiteindelijk hebben we een mooi feestje gehad en stond iedereen te zingen en te springen. Achteraf hebben we met zijn allen nog wat gegeten op de club.” Eindhoven weet hoe het is om de beker te winnen. Toen hij, net als zijn team vorig jaar, zelf in de JO15 zat won hij ook de beker. Echter zat Eindhoven destijds niet bij BSM, maar hij speelde in de JO15-1 van Koninklijke HFC. Doordat hij de beker had gewonnen, kon hij zijn ervaringen delen met het team wat hij training geeft. “Ik probeerde die gasten vooraf ook wel echt duidelijk te maken dat je moet genieten van zo’n wedstrijd. Dat blijft je altijd bij zoiets. Dat weet ik van mijn eigen bekerwinst. Naast het winnen van de beker werden we vorig jaar ook nog eens kampioen van de eerste klasse.” Dit is alweer het derde seizoen voor Eindhoven die pas 22 jaar is. Het is niet onvoorstelbaar dat het in het begin nogal spannend moet zijn geweest om voor een groep pubers te staan op negentienjarige leeftijd. Het leeftijdsverschil met sommige spelers bedroeg slechts vier jaar. “In het begin had ik gelukkig goede begeleiding. Het is inderdaad wel eens een uitdaging. Zij zitten net in die leeftijd dat alles begint, feestjes, drinken en meisjes... Maar ik vind het juist wel leuk om daar leiding aan te geven. En het is sowieso gewoon een leuke groep. Het aller leukste vind ik het tactische aspect. Je moet altijd een beetje puzzelen, zeker als je de tegenstander kent. Je probeert er dan voor te zorgen dat je ej zo goed mogelijk aanpast op hun spel.” Het meest trots was Eindhoven op zijn ploeg nadat het de kwartfinale had gewonnen met 2-6. “We speelden tegen Zeeburgia. Dat is misschien wel de beste wedstrijd die ik die gasten heb zien spelen. We hadden een scheidsrechter die niet meewerkte, maar we hadden zo’n goede inzet waardoor we die wedstrijd overtuigend wonnen. Binnen tien minuten stonden we al met 0-3 voor. Er loopt überhaupt aardig wat talent rond bij ons moet ik zeggen. Zo hebben we bijvoorbeeld dispensatiespeler Levi Put (16) in ons team. Hij heeft al zijn debuut gemaakt bij het eerste. Het was wel grappig om samen met hem op het veld te staan.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=