23 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Het zit erop voor Kees Zethof. Na zeven seizoenen Noordwijk is het tijd voor iets anders. Niet op het voetbalveld, voorlopig althans, de trainer wil zijn vrije tijd anders invullen. Hoe? “Ik heb laatst een mountainbike gekocht. Ik had al een racefiets. Misschien stap ik vaker op de fiets. Ik gun mezelf de tijd om over dat soort dingen na te denken.” Tom Dijkers is een middenvelder, maar in de laatste maanden van het seizoen stond hij noodgedwongen in het doel bij vierdeklasser Van Nispen. Eerste keeper geblesseerd, tweede keeper te druk met werk. “Dan heb je ineens een probleem. Ik zei tegen de jongens dat ik thuis nog wel keepershandschoenen had”, legt Dijkers uit. “Voor iemand die zich geroepen voelde om het doel te staan.” Middenvelder wordt keeper: ‘Duurde drie werkdagen voordat ik bij de grond was’ Maar de ogen waren vooral gericht op Dijkers (26) zelf. “Stephan Spruijt, onze trainer, vroeg waarom ik zelf niet in het doel ging staan. Nou prima, dacht ik. En ik moet zeggen dat het best aardig is gegaan. Ik heb voor een vriendenteam uit Hoofddorp, waar ik eigenlijk vandaan kom, weleens op doel gestaan als ze een mannetje te kort kwamen. Dat vond ik best leuk. Veel hoefde ik niet te doen en ik liep ook niet het risico om geblesseerd te raken. Vandaar ook die keepershandschoenen thuis.” En dan ben je ineens doelman van het eerste team van Van Nispen. Het slot op de deur. “Ik zeg heel eerlijk: ik ben blij dat het seizoen erop zit. Maar de andere kant is wel dat ik het oprecht leuk vond om te doen. Op wedstrijddagen meer dan op trainingsdagen. Dan krijg je die ballen van 2 meter om je oren. Dat is geen pretje. In wedstrijden was het heel leuk. Ik hielp het team en pakte af en toe ook nog een leuk balletje. Echte keepers doen veel dingen ongetwijfeld anders, maar ik denk wel dat ik gaandeweg het seizoen progressie heb geboekt.” DRIE WERKDAGEN Want toen Dijkers voor het eerst met keepershandschoenen op zaterdag het veld betrad voor een wedstrijd van Van Nispen was hij angstig. “Ja, een balletje uit de lucht pakken ging nog wel, maar een bal over de grond was toch een ander verhaal. Het duurde drie werkdagen voordat ik bij de grond was. Dat was niet fijn. Toch heb ik wel snel geleerd. Ik weet nu wel hoe ik moet vallen, maar ook hoe ik een muur neer moet zetten voor een vrije trap. Dat ging ook niet gelijk goed. Ik had geen idee. Langzaam krijg je meer inzicht en wordt het ook leuker. Voordeel voor het team was wel dat ik als middenvelder makkelijk mee kon voetballen. Ik heb een goede trap, dat weet ik, dat is voor het elftal handig. Daar maakten mijn teamgenoten wel gebruik van.” CONDITIE Een nieuwe carrière als doelman lonkt niet voor Dijkers. “Nee, het was leuk maar laat mij maar gewoon weer lekker op het middenveld staan. Op acht. Kan ik ook weer aan mijn conditie werken”, lacht hij. “Ik ben nooit echt een topconditie gehad, maar sinds ik onder de lat sta is het wel echt achteruit gegaan. Dat merk je wel hoor. Als middenvelder loop je heel veel, als keeper leg je heel weinig meters af.” RUGOPERATIE Dijkers - oud-speler van SV Hoofddorp en Ter Leede - zit goed bij Van Nispen, dat twee moeizame seizoenen achter de rug heeft. “Dit is een geweldige club. Dat meen ik echt. Ik ben in coronatijd bij Van Nispen gaan voetballen. Een goede vriend van mij, Jeffrey van der Geest, vroeg of ik hier wilde voetballen. Ik had toen zo’n drie jaar niet gevoetbald vanwege een rugoperatie. Op mijn zeventiende brak ik mijn rug. Ik had een stressbreuk in mijn onderrug. Dat krijg je normaal als je 80 bent. Toen ik via Jeffrey, echt een kind van de club, bij Van Nispen kwam ben ik direct goed opgevangen. Een dorpsclub waar iedereen voor elkaar klaarstaat. Met heel veel faciliteiten. Als we thuisspelen zit de kantine vol, er is een DJ. Die gezelligheid eromheen is geweldig.” “We hebben lastige jaren achter de rug. Er gaat best wat veranderen in de spelersgroep. Veel mutaties. Met de wat oudere gasten moeten we de kar gaan trekken. Ik ben nog niet klaar bij deze vereniging.” Kees Zethof: ‘Benieuwd hoe het voelt om vrije tijd anders in te vullen’ Een leven zonder voetbal. Veel mensen die al jaren in de voetballerij rondlopen, kunnen het zich niet voorstellen. Zethof staat daar anders in. “Iedereen denkt dat ik zo voetbalminded ben en niet zonder kan, jaren was dat ook zo, maar ik vind ook heel veel andere dingen leuk. Niet alleen voetbal. Op dit niveau trainer zijn houdt in dat je altijd met voetbal bezig bent. Niet alleen op het veld. Je committeert je ergens aan, dat betekent dat je ook op andere dagen met beelden bezig bent, met een voorbereiding. En dat is logisch, want als je iets doet, wil je het goed doen. Ik merkte alleen dat het me meer moeite kostte. Spontaan een keer op de motor stappen en naar Duitsland rijden in het weekend, zat er niet in. Ik krijg nu de ruimte om dat wel te doen. Of wat dan ook. Ik kan mijn vrije tijd op een andere manier invullen. Ik ben serieus benieuwd hoe dat voelt.” MINDER DRUK De laatste maanden als hoofdtrainer van Noordwijk voelden voor Zethof niet als vreemd. Als het einde van een tijdperk. “Nee, ieder jaar stop je eind mei met het seizoen en ga je 5 of 6 weken minder doen. Ik heb het, sinds ik bekend heb gemaakt om te stoppen in december vorig jaar, wel minder druk gehad. Ik was ineens niet meer betrokken bij de gesprekken met de technische commissie over volgend seizoen. Dat is aan de nieuwe trainer. Dat scheelde mij al heel veel werk, want ook op vrije avonden zat ik vaak op de club om het over de toekomst te hebben. Er gaat vast wel een moment komen dat het vreemd voelt. Als het nieuwe seizoen daadwerkelijk begint. Clubs weer met nieuwe energie gaan starten aan de voorbereiding. Of juist na de zomer, in het najaar.” GRAPPIG Zethof kan terugkijken op prachtige jaren in Noordwijk, de club die hij in zijn beginperiode loodste naar de Tweede Divisie. “Ik ben niet iemand die al die jaren de revue laat passeren. Ik kijk liever vooruit dan achteruit. Maar ik denk dat we het best aardig hebben gedaan, vanuit de hoofdklasse een stabiele tweededivisionist worden. Wat ik altijd grappig vind is dat veel mensen mij kennen. Daar doe ik het helemaal niet voor. Maar als trainer van Noordwijk geniet je blijkbaar een bepaalde bekendheid. Zo sprak ook een fervent aanhanger van Stedoco mij een keer aan op het feit dat ik stopte. En mensen die dichter bij mij staan zeggen ook: ‘En nu dan Kees?’ We zien het wel joh, voorlopig even niets.” EIGEN JONGENS “Ik heb een mooie tijd gehad bij Noordwijk. De samenwerking is altijd heel prettig geweest. Met iedereen binnen de club. Een grote groep is betrokken bij het eerste team en ik denk dat we met z’n allen iets herkenbaars hebben neergezet. Met altijd vier a vijf eigen jongens in de ploeg. Ik hou van het begrip: vereniging. Ik vind dat je spelers vanuit de eigen jeugd moet opstellen. Dat ga ik wel missen trouwens. De enige reden dat ik trainer ben geworden 20 jaar geleden is om iets te betekenen voor die jongens. Er valt wel een gat op dat vlak. Dat ik straks, als ik ga kijken bij Noordwijk, geen invloed meer heb op wat te doen. Dat je in samenspraak met spelers komt tot een bepaalde manier van werken.” Foto: vv Noordwijk Foto: Trudy van den Berg
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=