21 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Jaap Janssen bijna een kwarteeuw voorzitter: ‘Ik vind het niet bijzonder’ In 2025 is Jaap Janssen 25 jaar voorzitter van Valken ’68. “Of dat uniek is? Ik denk het wel, maar zo voelt het niet. Ik ben gek op deze club en mijn vrouw vindt het goed. Als je gezin er niet achter staat wordt het lastig, maar dat is niet het geval. Deze club laat je, als je er eenmaal terecht komt, niet snel meer los. Dat merk ik aan meer mensen”, zegt de preses. Janssen kan zich geen leven voorstellen zonder Valken ’68. Twee jaar na de oprichting van de Valkenburgse vereniging belandde hij op sportpark ’t Duyfrak. “Toen Valken ’68 nog niet bestond voetbalde ik bij KRV, tegenwoordig FC Rijnvogels. Maar al snel vertrok ik naar Valken ’68 en mijn kinderen later ook. Toen mijn kinderen nog in inwonend waren, vroegen ze nooit aan mijn vrouw waar ik was, ha ha. Dat wisten ze wel. Ik woon ook zo goed als naast de club. Ja, ik ben iedere dag wel met Valken ’68 bezig. Maar ik ben niet de enige. Onze materiaalman Ronald Pesant, heeft bijvoorbeeld ook een gigantische staat van dienst.” 900 LEDEN Valken ’68 is een tweede thuis voor Janssen. “En het gaat hartstikke goed met de club. We groeien als kool. We hebben, vanwege de nieuwe wijken in onze omgeving, heel veel nieuwe aanwas. En dus ook nieuw vrijwilligers. We hebben momenteel meer dan 900 leden, dat waren er 3 of 4 jaar geleden echt een paar honderd minder. En wat ook leuk is: in het kader zitten veel jonge mensen. Mensen die met hun kinderen mee komen.” In 2025, in het jaar dat Janssen ook 25 jaar voorzitter is, krijgt Valken ’68 er een vijfde veld bij. “Een kunstgrasveld. Daarnaast zijn we al zo’n 7 jaar met de gemeente bezig om nieuwe kleedkamers te verwezenlijken. Het ziet er nu goed uit, het gaat er echt van komen. Onze kleedkamers voldoen niet meer. Medio 2026 hoop ik dat we nieuwe kleedkamers hebben. Het wordt momenteel onderzocht door een projectmanager. Het gebeurt, daar ga ik wel vanuit.” TROTS Janssen vraagt zichzelf nooit af hoe lang hij nog voorzitter is van Valken ’68. “Ik hou me daar helemaal niet mee bezig. Misschien gek, maar dat heb ik nooit gehad. Ik vind het zelf niet zo bijzonder. Ik doe trots mijn ding en krijg er respect voor. Er is geen draaiboek voor hoe het zo lang vol te houden. Plezier, dat is het belangrijkste. En dat heb ik. Vergeet niet, ik doe het niet alleen. We doen het met z’n allen. Met heel veel gemotiveerde mensen. Daar krijg je energie van.” OPEN ARMEN Valken ’68 is een familiaire club, vertelt Janssen. “We zijn een ontspannen en gezellige vereniging. Met sportieve uitdagingen. Die uitstraling willen we behouden. Bij Valken ’68 is veel mogelijk. We hebben een dartsclub, kinderopvang, doen maatschappelijk veel. Er lopen op ons complex altijd kinderen te voetballen in de pauzes van school. We willen het zo aantrekkelijk mogelijk maken voor iedereen. We hebben 600 jeugdleden. Alles hier in de buurt komt graag bij Valken ’68. We hebben veel te bieden. Mensen worden met open armen ontvangen. Onze jeugdafdeling zit goed in elkaar, de opleiding is van goed niveau. Dat helpt ons. Vroeger hadden we weinig jeugdteams in de hoofdklasse, nu wel. Hopelijk kunnen we nog de stap naar divisieniveau maken. En ons eerste elftal heeft een geweldig seizoen achter de rug.” Er gaat geen dag voorbij voor Janssen zonder voetbal. “En op zaterdag zelfs van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat. Mijn kinderen en kleinkinderen spelen bij Valken ’68, Quick Boys en Katwijk. Ik heb 13 kleinkinderen en 5 kinderen. Ja, dan ben je heel de dag met voetbal bezig. Maar ik vind het geen straf. Het is gewoon heel leuk.” “Ik wil voetballend eindigen bij Noordwijk.” Dat zegt Nick van Staveren. Hij is op de weg terug na weer een blessure. De derde in vier jaar tijd. “Mijn intentie is om in de voorbereiding aan te sluiten. Of dat reëel is moet blijken. Op de club zijn ze heel voorzichtig met me, maar ik sta al te stuiteren”, lacht de 28-jarige voetballer. Nick van Staveren: ‘Ik wil laten zien dat ik nog van waarde kan zijn’ Hij heeft een behoorlijk knauwtje gehad, zegt hij zelf nadat hij zijn kruisband afscheurde in oktober 2023. “Ja natuurlijk, maar er zijn zoveel andere dingen in het leven die veel erger zijn. Ik ga niet bij de pakken neer zitten. Je mag balen, dat heb ik zeker ook gedaan, het was zwaar, maar vanuit positiviteit ben ik weer wel verder gegaan.” Na een hamstringblessure en een afgescheurde achillespees nadert het einde van de revalidatie van de derde blessure. “Het klinkt gek, maar ik ben nog best leuk aan het revalideren. Ik mag tijdens deze revalidatie echt iets. Mijn bovenbenen trainen, rennen, keren, veel krachttraining. Ik weet waar ik naartoe werk. Ik boek vooruitgang. Dat was met mijn vorige blessure, aan mijn achillespees, totaal anders. Dat was moeilijk. Van de drie is dat wel de saaiste blessure die ik gehad heb. Je moet heel veel geduld hebben als je in het gips zit. Acht weken lang. Daarna begin je voorzichtig met wandelen, maar je moet het heel rustig aan doen. Veel stilzitten dus. Nou, ik ben geen stilzitter. Dan zijn de dagen heel lang hoor. Ik wil lekker bezig zijn.” OP DE REM Van Staveren wil in de voorbereiding weer op het veld staan met de groep. “Ik moet soms geremd worden. Ik wil snel, misschien wel te snel. Dus ik begrijp dat de medische staf van Noordwijk soms op de rem trapt. Alles voor het goede doel. Om terug te komen. Weer echt speler te zijn. Weet je, ik wil niet te boek staan als die jongen die het niet kan. Die altijd geblesseerd is. Daar pas ik voor. Ik wil voetballend eindigen bij Noordwijk. En dat mensen mij zo herinneren. Ik speel acht jaar bij deze club en heb, weet ik, echt mijn waarde gehad in de mooie successen. Ik wil laten zien dat ik nog steeds van waarde kan zijn. Dat mensen zeggen: joh, die Van Staveren kon je er goed bij hebben.” TWEEDE THUIS De aanvaller groeide op bij Hillegom, de club waar hij - zo zegt hij – op een zeker moment absoluut terugkeert. “Maar Noordwijk is voor mij ook een tweede thuis geworden. Ook voor mijn meisje. We hebben veel vrienden gemaakt. Noordwijk is een mooie club. Ik zie veel mensen ook buiten het voetbal om. Om ergens een hapje te eten, een biertje te doen of te barbecueën.” Het afgelopen seizoen maakte Van Staveren vooral langs de zijlijn mee. Als supporter van Noordwijk. “Maar ik heb ook wel mijn inbreng gehad. In de communicatie. Ik sparde ook veel met trainer Kees Zethof. Ik ben wel iemand met een mening. Ook richting mijn ploeggenoten. Meestal luisteren ze wel. Over het tactische gedeelte bijvoorbeeld. Wat goed gaat, maar ook zeker wat beter kan. Die vrije rol heb ik wel.” VRIENDIN Van Staveren geeft toe dat stoppen met voetballen wel even door zijn hoofd heeft gespookt in het afgelopen seizoen. “Ik heb het er ook met mijn vriendin over gehad. Zij heeft me overtuigd om door te gaan. Eigenlijk was zij de sleutel. Ik ben een bezig bijtje. Altijd in de weer. Als ik op de bank zit wordt mijn vriendin niet gelukkiger en ik ook niet. Ik heb enorm veel zin om weer aan te haken bij de selectie.” Dat Noordwijk zijn laatste club is, is uitgesloten. “Dat wordt Hillegom. Als het fysiek kan wil ik daar stoppen. Terug naar mijn vrienden daar. Ze zitten elk jaar al te lobbyen, maar het is nu nog te vroeg.” wil in de voorbeFoto: vv Noordwijk
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=