27 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Voor Warmunda doet Jos Halman alles Hij is iedere dag wel even op de club. Al is het maar om de maairobot in de gaten te houden of deze zijn werk doet. Voor Jos Halman is Warmunda niet een tussendoortje in een drukke week, maar de hoofdmaaltijd. “Het is ukkendag vandaag”, zegt Halman (69), zittend aan de karakteristieke vergadertafel in de bestuurskamer. “Er komt een poffertjeskraam. Het wordt gezellig druk.” Buiten drentelen de aanstaande voetballertjes in het rond. Binnen is Halman het aanspreekpunt van vele vragen. “Ja, die ruimte is open”, zegt hij op een vraag. Hij wijst weer iemand anders naar materiaal. “We zijn nu ook druk met de reünie van begin juni”, zegt Halman. “Ik verzamel de aanmeldingen die via de website binnenkomen.” Warmunda viert het 75-jarig bestaan. Hoewel de club die mijlpaal al drie jaar geleden bereikte, wordt het feestje nu alsnog gevierd. “Drie jaar geleden zaten we midden in corona, twee jaar geleden ook. En vorig jaar was de boel net weer open. Ach, een feestje is een feestje.” Het is puur toeval dat Halman ooit bij Warmunda terecht kwam. Als jonge knul uit Overijssel uit een klein plaatsje in de buurt van Zwolle trok hij de stoute schoenen aan en koos voor een loopbaan bij de luchtmacht. “Ik heb er altijd gezeten. De laatste periode was ik gestationeerd op vliegveld Valkenburg. Toen dat sloot kreeg ik de kans om te stoppen. Ik was eind veertig.” Warmunda nam de plaats van defensie in. “Toen ik hier in de regio een huis zocht kwam ik in Warmond terecht. Ik speelde in het begin nog bij KRV in Katwijk, maar na een paar jaar ben ik overgestapt naar Warmunda. Niet dat ik hier een glanzende carrière heb gehad.” Zijn eigen loopbaan in Warmond was ultrakort. “Precies één wedstrijd en twee trainingen. Ik blesseerde me zwaar aan mijn knie. Ik heb het daarna nog wel geprobeerd op de training, maar ik zakte er steeds doorheen.” Halman kon zijn hele energie steken in werkzaamheden voor de club. Anno 2023 bekleedt hij de onofficiële functie als beheerder van het park en daarnaast is hij nog wedstrijdsecretaris bij de senioren. “Je kan beter vragen wat ik niet heb gedaan”, reageert hij op de vraag welke werkzaamheden hij voor Warmunda verrichtte. “De club maakt onderdeel van mijn dagelijkse routine. Ik ben hier elke dag wel even. Soms vanaf acht uur, vandaag mocht ik uitslapen van mezelf, haha.” Hij is lid van de onderhoudsploeg met mensen als ‘timmer Kees’ in de gelederen. “Zoals je bij iedere vereniging hoort wordt het bij ons ook steeds lastiger om voldoende vrijwilligers te vinden. Ik maak me daar best wel eens zorgen over. Ik had het geluk dat ik vroeg stopte met werk, tegenwoordig moeten mensen door tot hun 68ste. Veel zin en tijd blijft er daardoor niet over voor vrijwilligerswerk.” Vorig jaar werd sportpark Het Overbos geherstructureerd. Een nieuwe indeling, een nieuwe tribune, een nieuw terras en een centralere plek voor de handbaltak zorgden voor een upgrade. “Het is heel mooi geworden”, weet Halman, die ook meegegroeid is met de innovaties. Zijn nieuwe speeltjes zijn vanaf zijn mobiele telefoon te sturen., “Kijk”, zegt hij, terwijl hij zijn app voor de verlichting opent. “Hier kan ik van alles mee regelen.” Zijn meeste aandacht gaat echter uit naar de maairobot die zorgt voor een gekortwiekt gazon op en rond het eerste hoofdveld. “Het is de ideale werknemer voor ons als club. Hij zeurt niet, hij hoeft geen koffie en doet zijn werk. Of ik vervangbaar ben? Uiteraard, alleen niet één op één. Ik tik de zeventig aan en ik vind het tijd worden om af te bouwen met mijn werkzaamheden. Ik probeer dan ook langzaam mijn taken over te dragen aan verschillende mensen. Het wordt ook tijd dat er thuis wordt geschilderd.” Hij speelde een grote rol in de nog maar korte historie van fusieclub SV Hillegom. Jeroen Dedel maakte de opmars van het eerste elftal mee van de derde naar de eerste klasse. Eind vorige maand nam hij afscheid. “Het was een geweldige tijd, ik heb van elk moment genoten.” Periode Dedel is voorbij bij SV Hillegom De laatste competitiewedstrijd, thuis tegen Kolping Boys, was hét afzwaaimoment voor Dedel en zijn teamgenoten Niels de Jong en Tom Tebbens. “We maken plaats voor een nieuwe lichting”, stelt hij nuchter vast. “We kunnen Hillegom met een gerust hart achter laten, er is voldoende kwaliteit en talent aanwezig om ook in de komende seizoenen op het niveau van de eerste klasse een rol te kunnen blijven spelen.” Hij had dit seizoen nog graag heel belangrijk willen zijn, maar het lichaam deed niet wat zijn geest wilde. “Ik ben al sinds april geblesseerd, na de uitwedstrijd tegen Fortuna Wormerveer. Dat is jammer, want je wilt als speler graag belangrijk zijn voor het elftal. Ik heb het afgelopen seizoen meerdere blessures gehad en mede daardoor kon ik niet brengen wat ik eigenlijk zou willen. Als voetballer heb je ritme nodig en als je er dan telkens een paar weken uit ligt, is dat funest voor je wedstrijdritme.” Hij kijkt echter allerminst in wrok om. Dedel (30) is juist dankbaar voor een mooie carrière. In 2011 verhuisde hij van Concordia naar FC Lisse en na drie jaar op Ter Specke keerde hij bij het inmiddels geboren SV Hillegom terug op het oude nest. In die periode beleefde hij ook zijn mooiste jaren in het blauw en wit van zijn club. “We werden kampioen van de derde klasse, promoveerden via de nacompetitie naar de eerste klasse en deden het ook in het eerste seizoen in de eerste klasse uitstekend. Alles in die periode klopte. Het was het perfecte plaatje, met een vriendenteam dat in het veld voor elkaar door het vuur ging en daarbuiten geweldige tijden met elkaar beleefde.” Ambitieus als hij was stapte Dedel over naar SJC in Noordwijk waarmee hij promotie bewerkstelligde van de hoofdklasse naar de derde divisie. Na een paar seizoenen keerde hij toch weer terug bij Hillegom. “Hillegom is altijd mijn cluppie geweest”, zegt de aanvaller die op sportpark De Zanderij of aan de flanken of op de ‘tien’ positie speelde. “Ik moest het hebben van mijn explosiviteit en aangezien dat een lastige combinatie is een blessuregevoelig lichaam heb ik dit seizoen minder kunnen betekenen dan dat ik graag had gewild.” Zijn besluit om na dit seizoen te stoppen maakte hij al vroeg deze jaargang kenbaar bij de club. “Het speelde al een tijdje in mijn hoofd om te stoppen, maar wilde na die door corona onafgebroken seizoenen niet stoppen. Ik was er voor mijn gevoel nog niet klaar mee. Nu is dat anders. Ik wil mijn tijd ook anders gaan besteden, Leuke dingen doen, op vakantie gaan wanneer ik wil, korte uitstapjes maken. Dat kon niet omdat ik moest voetballen.” Hij vervolgt zijn ‘voetballoopbaan’ in de luwte, bij FC Lisse gaat hij spelen in een vriendenelftal. “De herinneringen nemen ze mij niet meer af.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=