30 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Teylingen creëert voedingsbodem VV Teylingen heeft dit jaar een behoorlijke injectie gekregen bij de jeugd. Door de introductie van de hummeltraining ziet de club de aanwas bij de jongste jeugd groeien. Jeugdvoorzitter Pieter Kniest hoopt dat die trend wordt doorgezet. Kniest is aan de rood-zwarte kant op sportpark Roodemolen een bezig bijtje, want naast jeugdvoorzitter is hij trainer van de JO19 van Teylingen en scheidsrechter. “Ik ben er ingerold zoals de meeste vrijwilligers, via mijn zoon die ging voetballen. Als een club eenmaal door heeft dat je open staat om iets te doen, zijn ze er als de kippen bij om je meer taken te vervullen, haha.” Als belangrijk onderdeel van de cluborganisatie probeert Kniest de perikelen in de jeugdafdeling in goede banen te leiden. “Met die perikelen valt het wel mee, hoor”, lacht hij. “Als Teylingen willen we vooral een gezellige club zijn die toegankelijk is en waar iedereen zich welkom voelt. Uiteraard willen we met de jeugdtrainers graag successen behalen op het veld, maar we zijn geen prestatievereniging. Daar zijn we ook net te klein voor. We zijn heel tevreden dat we in bijna elke leeftijdscategorie twee teams hebben, maar daarmee kunnen we ons natuurlijk niet spiegelen aan de grotere clubs.” “We doen het zeker niet onaardig met onze teams. De JO15-1 en JO17-1 spelen dit seizoen in de eerste klasse, de JO19-1 zelfs in de hoofdklasse. Het is ons streven om een goede doorstroming naar de seniorenselectie te krijgen. Dat liet de jaren hiervoor nog wel eens te wensen over. We hebben goede hoop dat de jeugd makkelijker kan aansluiten, we hebben met Rob Jonkman een trainer die oog heeft voor jeugd en het belangrijk vindt dat Teylingen-jongens een plaats krijgen in die selectie.” Over voldoende jeugdtrainers heeft Kniest niet te klagen. “Op elk team hebben we er minimaal twee”, zegt hij met trots. “We hebben het geluk gehad dat er in een juniorenteam veel enthousiaste jongens waren die graag de jongste jeugd willen trainen. Dat enthousiasme proberen we uiteraard te blijven aansporen, je merkt dat er bij de hele jeugd een positieve vibe is.” Dat komt ook door de introductiecursus die Teylingen sinds begin dit aanbiedt aan kinderen van vier tot zes jaar. Deze training, door de Sassenheimse club omgedoopt tot ‘hummeltraining’, is een regelrechte hit, vertelt Kniest. “Na de zomer is het helemaal booming. We hadden zo’n vijftien kinderen, dat is op een gegeven moment zelfs verdubbeld. In de winter gaan we door met de hummeltraining, maar we wijken daarvoor wel uit naar sporthal De Wasbeek.” De Teylingen-hummels zorgen voor een injectie van de jeugdafdeling. “Ze zijn onze voedingsbodem”, stelt Kniest. “We zien dat veel hummels doorstromen naar onze reguliere teams. De resultaten zijn al zichtbaar, want vanaf januari hebben we drie JO8-teams. We hopen dat de hummels voor een constante aanvoer blijven gaan zorgen. Tegelijkertijd houden we ook oog voor de oudere jeugd, want we merken wel dat corona wel wat heeft gedaan met de beleving van spelers vanaf veertien jaar.” VV Ter Leede heeft de eerste stappen gezet voor ‘passend’ voetbal. ‘Voetbalmoeders’ Anneke Groeneweg en Tina Schaddé van Dooren hebben het initiatief genomen voor een vergeten groep jeugdvoetballertjes. “Ook deze groep heeft recht op voetbalplezier.” Passend voetbal met spelers met ‘een rugzakje’ Groeneweg en Schaddé van Dooren hebben beide een zoon met wat zij noemen ‘een rugzakje’. De één heeft adhd, de ander adhd en een vorm van autisme. “Zonder voldoende begeleiding is het lastig om dit soort jongens te handhaven in het reguliere voetbal”, zegt Groeneweg. “Dat hebben we zelf ook ondervonden. Zodra de jongens overprikkeld worden, door een tegenstander of door een andere omgeving, vliegen ze de bocht uit.” “Dat leidde dan soms tot opstootjes, die vooral ontstond uit frustratie omdat ze niet begrepen worden”, vervolgt Schaddé van Dooren. “Wij hebben dat een paar jaar kunnen ondervangen door altijd aanwezig te zijn als leiders en trainers, maar hoe ouder ze worden hoe lastiger het ook wordt om in een regulier team te spelen. Deze groep heeft aandacht nodig en dat kan een trainer of leider niet altijd geven.” Groeneweg en Schaddé van Dooren zagen meer jongens met rugzakjes die worstelden om een goede plek in een regulier team te vinden. Samen kwamen ze tot de conclusie dat er een nieuwe vorm van voetbal nodig is. Groeneweg: “Je hebt twee soorten voetbal, het reguliere en het G-voetbal. Deze groep hoort niet bij het één, maar ook niet bij het ander.” “We hebben in Nederland de regenboogvlag, pleiten voor Fair Play en we hebben tegels met een lieverheersbeestje als teken tegen zinloos geweld, maar deze jongens vallen tussen wal en schip. In het onderwijs heb je reguliere basisonderwijs, speciaal basisonderwijs en speciaal onderwijs. Het voetbal mist die middelste sectie.” Groeneweg en Schaddé van Dooren willen dat veranderen. Zij stapten naar jeugdvoorzitter Martin Nunninga en technisch coördinator Bert Blankespoor. Die stonden meteen achter ons idee. “Zij herkenden ook het probleem. We hebben zelf de term ‘passend voetbal’ bedacht.” Ter Leede gaf de moeders alle medewerking om het voetbal in te richten zoals zij dachten dat te moeten doen. “We draaien dit jaar een pilot”, legt Groeneweg uit. “We hebben een cluppie van vijf jongens. Wij zijn de trainers. Wij hebben geen verstand van voetbal, maar Bert Blankespoor helpt ons de training te geven door oefeningen voor te bereiden. Doordat het een kleine groep is kan je iedereen veel aandacht geven en dat heeft deze groep ook nodig. Rust, regelmaat, maar vooral ook vertrouwen.” Ze willen eigenlijk meer dan trainen. “Meedoen aan de reguliere competitie is geen optie, dat zou de spelers te veel prikkels geven”, weet Schaddé van Dooren. “Het mooiste zou zijn dat er een aparte competitie komt voor passend voetbal. We willen het idee daarom ook bij clubs in de regio introduceren. Het mes snijdt aan twee kanten: met passend voetbal geef je voetballertjes de aandacht die ze nodig hebben en clubs behouden hun leden, want nu haken veel kinderen met een rugzakje af omdat ze zich niet begrepen en niet fijn voelen in het reguliere voetbal.” Om het eigen ‘cluppie’ met spelers groter te maken, maken de Sassenheimse moeders promotie op de sociale media. “We hebben eind deze maand ook een clinic. We hopen dat veel ouders en kinderen de stap durven te maken.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=