23 SHOP NOW Top-drie blijft het doel voor Eric Zuijdwegt en Wemeldinge Peeters zocht en vond spelplezier bij Borssele ’S-HEER ARENDSKERKE – Het afgelopen seizoen was voor ’s-Heer Arendskerke eentje waar naast alle prijzen werd gegrepen. Het eindigde als vierde en zag met dertien punten minder wél de nacompetitie ingaan. Dit seizoen is alles in balans qua resultaten, al kan het ook getypeerd worden als ‘wisselvallig’. Joep Corstanje en ’s-Heer Arendskerke beleven een wisselvallig seizoen “Dat lijkt me een betere betiteling van hoe ons seizoen tot nu toe verloopt. We scoren te weinig terwijl tegenstanders soms wel de ballen erin schieten. Dat kost ons punten en overwinningen. We hebben nu in het eerste deel al vaker gelijk gespeeld dan vorig jaar over een heel seizoen. Nu is verliezen we de ene week dik, dan weer gelijk en zoals tegen IJzendijke dan vliegt ineens alles erin. Het is onze bijzondere seizoensstart in een notendop”, zegt verdediger Joep Corstanje. Toch hoopt en verwacht de linksachter dat het balletje weer de goede kant op zal rollen en dat in het restant van het seizoen de ploeg nog wat omhoog gaat klimmen. “Dit is een prachtige klasse om in te voetballen met een hele reeks sterke teams waarbij het gros zelfs ook in tweede klasse heeft gevoetbald. We zullen in elk geval alerter en constanter moeten worden in ons spel, want het is ook een klasse waar je zomaar van iedereen kan winnen én verliezen om er maar eens een voetbalcliché tegenaan te gooien.” Onlangs gaf trainer Gerrit Petersen aan dat hij aan het eind van het seizoen ermee stopt en dus is er voor iedereen binnen ‘Arendskerke’ er alles aan gelegen om het lopende seizoen op een zo mooi mogelijke manier af te sluiten. “We willen daarom proberen om toch zo ver mogelijk bovenin mee te draaien en als het even kan nu wél een periode te pakken. Dat wordt geen eenvoudige opgave maar daar gaan we wel vol voor.” Zelf is Corstanje, die altijd voor de blauwwitten actief is geweest, niet ontevreden over zijn persoonlijke prestaties. Al plaatst hij wel een kanttekening. “In 2021 heb ik mijn kruisband afgescheurd en daarvoor was ik heel fit en vol energie. Na die blessure heb ik nooit meer dat niveau en gevoel gehad. Heel bizar en teleurstellend tegelijk. Afgelopen zomer heb ik een halve Ironman in Knokke volbracht en had ik voor het eerst weer mijn oude gevoel van fitheid terug.” Voor het restant van de competitie hoopt Corstanje dat hij met zijn ploeg de aansluiting naar boven kan maken en er nog een heel mooie tweede seizoenhelft beleeft. “Je moet als speler altijd iets hebben om voor te strijden. In de competitie, maar zeker ook in de beker. Als ons dat lukt dan zou ik daar direct voor tekenen.” BORSSELE – Een toevallige ontmoeting tijdens een stageperiode voor zijn chemiestudie zorgde ervoor dat Teun Peeters speler werd bij v.v. Borssele. De ploeg die uitkomt in het reserve-voetbal telt inmiddels twee seniorenteams, waarbij Peeters actief is in het tweede elftal van de Bevelandse club. “Ik kwam een paar jaar geleden Kevin Schikker tegen en we zaten wat te grappen dat het leuk zou zijn om samen in een elftal te voetballen. Dat werd dus het tweede team bij Borssele. Samen met gasten uit Terneuzen en ook uit Lewedorp vormen we nu een leuk en gezellig tweede elftal.” Peeters begon ooit met voetballen bij Patrijzen, maar stopte toen hij begon aan zijn chemiestudie. “Ik raakte bevriend met Kevin en samen hebben we gekeken om voldoende spelers bij elkaar te brengen om een elftal te vormen. Inmiddels hebben we wel laten zien dat we iets toevoegen aan de verenigingen en dat er daardoor toch op zaterdagen wat meer reuring is op het sportpark. We hebben ook een samenwerking met Lewedorpse Boys. Daar kan als spelers dat willen ook een tweede keer per week worden getraind bijvoorbeeld. En bovendien zorgt het voor extra spelers en dat is altijd prettig.” Het eerste elftal komt net als het tweede team uit in de reserve vijfde klasse, waarbij het tweede elftal louter teams treft uit Zeeuws-Vlaanderen. “Het eerste team bestaat vooral uit oudere spelers boven de dertig. Bij ons ligt de leeftijd een stuk jonger. We heel gaaf. We hebben zo’n zestien spelers en merken toch wel dat het echt leeft. Iedereen wil gewoon een lekker potje voetballen en natuurlijk waar het kan ook winnen. Maar voor mij draait het primair om spelplezier. Dat heb ik de afgelopen drie seizoenen echt optimaal gevonden en dat is gaaf. Voor mij hoeft het ook niet meer of minder te zijn dan dit. Het is prima zoals het loopt.” Toch heeft hij nog wel een toekomstwens voor de club. “Mocht er ooit nog eens dermate aanwas komen van spelers dat er een derde team bijkomt, dat zou echt gaaf zijn. Of het ooit lukt weet ik niet, maar we zijn al enorm blij met de twee elftallen die we nu in competitie hebben. Maar mochten er nog spelers zijn die voor het plezier een potje willen voetballen en daarna in zijn voor een geweldige derde helft, ze zijn van harte welkom!” WEMELDINGE – Thuis op Sportpark De Boenze Boogerd lijkt Wemeldinge in de 5e Klasse A van het zaterdagvoetbal een moeilijk te kloppen ploeg. Alleen koploper Apollo’69 won er (0-6). Alle uitwedstrijden van de Bevelandse roodhemden ging tot op heden verloren. ‘Een bizarre statistiek dit seizoen als je naar de prestaties kijkt. Dat hadden we zeker niet verwacht.’ Dat zegt rechtsback Eric Zuijdwegt (29) als hij probeert te duiden hoe de degradant tot nu toe zo wisselvallig presteert. “Vorig seizoen begonnen we in de vierde klasse juist enorm sterk aan de competitie en lieten we het liggen na de winterstop waardoor we degradeerden. Dat was op zich een tegenvaller, maar je weet dat die kans erin zat als de helft van de ploegen eruit zou vliegen aan het eind van de rit. Jammer genoeg zaten wij daarbij.” Het zorgde echter wel voor een heldere doelstelling die de nieuwe trainer Danny Sandhövel en zijn spelers met elkaar hadden afgesproken. “We willen heel graag proberen om bovenin mee te doen op dit niveau en dan te proberen weer te promoveren. Maar dat zullen we niet als enige willen en je ziet dat eigenlijk alleen Apollo’69 er ver bovenuit steekt. Hoewel de start teleurstellend is, blijft sowieso de doelstelling absoluut de top-drie.” Zuijdwegt is overigens een echte laatbloeier te noemen in het eerste elftal van de vijfdeklasser. Pas op zijn achtentwintigste werd hij basisspeler. “In de jeugd was het eerste mijn doel. Maar nadat ik op mijn zeventiende was gedebuteerd kreeg ik te maken met een liesblessure die me twee jaar pijn en ellende opleverde. Zozeer zelfs dat ik besloot te stoppen met voetbal. Pas een jaar of twee later vond een podoloog de oorzaak van het probleem: een significant beenlengteverschil. Ik kreeg zooltjes en op den duur was ik klachtenvrij. Vrienden vroegen me toen of ik niet terugkwam voetballen. Op mijn drieëntwintigste ben ik toen in het tweede gestart.” Daar speelde hij een paar seizoenen en deed af en toe eens mee bij het eerste. Uiteindelijk werd hij door John Tahapary pas vorig seizoen vast bij de selectie gehaald en wist als rechtsback een basisplek te veroveren. Al is een ‘vaste’ positie voor Zuijdwegt geen sprake. “Ik kan overal wel spelen en het maakt me weinig uit. Zolang ik maar kan voetballen. Ik heb door die blessure al wat jaren verloren en nu wil vooral zoveel mogelijk wedstrijden spelen, op welke positie maakt me weinig uit. Al vind ik rechtsback wel prima om mijn overdaad aan energie er lekker uit te kunnen gooien.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=