15 SHOP NOW Voor Rebecca Dalmeijer – Yuen draait voetbal vooral om het teamgevoel HEINKENSZAND – Met een verleden als topsportster in de turnsport zou je denken dat Rebecca Dalmeijer – Yuen (28) ook op het voetbalveld wil streven naar het allerhoogste sportieve podium. Niets is echter minder waar. Als speelster van de dames bij Luctor/ Apollo’69/ DwO’15 draait het vooral om het teamgevoel. GOES – In het verleden was er bij Menno van Wel nog de stiekeme ambitie om ooit het eerste elftal van zijn club SSV’65 te bereiken. Een gezonde dosis realisme gaf ook inzicht dat de kansen daarop klein waren. Hij koos uiteindelijk voor het pure plezier in een ‘vriendenteam. Inmiddels is hij aanvoerder bij het derde elftal van de Goese club. ‘Wekelijks voldoende spelers hebben is onze grootste uitdaging bij SSV-3’ “Ik heb in het vijfde elftal, het vierde team gespeeld en nu alweer een tijdje in het derde. We beschikken bij SSV’65 helaas niet over meer elftallen bij de senioren dan drie. Sinds de coronaperiode is de boel ingezakt en zijn er een aantal leden die toch andere keuzes hebben gemaakt. Jammer genoeg voor de club, maar ook wij staan wekelijks voor de grootste uitdaging en dat is om met ons derde elftal voldoende spelers de kleedkamer inkrijgen om onze wedstrijden te spelen.” Van Wel is woonachtig in Wilhelminadorp en van daaruit is SSV’65 de eerste club op de route. Was dat de reden voor de keuze van de verdediger om destijds voor SSV te kiezen? “Nee hoor, helemaal niet. Ik moest als kind van mijn ouders eerst mijn zwemdiploma halen voordat ik mocht gaan voetballen. Toen dat diploma in de pocket was heb ik gekozen voor de vereniging waar ook mijn vriendjes in de jeugd speelden. Dat was SSV’65 en ik ben er sindsdien nooit meer weggegaan.” Dat is voor de 25-jarige Van Wel inmiddels alweer negentien seizoenen geleden en nog altijd speelt hij bij de blauwhemden met veel plezier. “Het is een echte familiaire club. Een beetje de dorpsclub in de grote stad. Zo kan je denk ik SSV het beste typeren. De laatste jaren is het aantal seniorenleden wel wat afgenomen, maar die tendens zie je ook bij heel veel andere verenigingen sinds corona. Dat is een gegeven en het is nu zaak om de leden die er nog altijd zijn binnenboord te houden.” In het verleden speelde Van Wel ook in de aanval of op het middenveld, maar voornamelijk is hij nu als centrale verdediger actief bij het derde elftal dat uitkomt in de reserve vijfde klasse van het zaterdagvoetbal. “Het spelletje is nog altijd veel te leuk om te spelen en daar geniet ik altijd van als ik op het veld sta. We trainen in de zomerse maanden twee keer per week en in de winterperiode één keer per week. Dat is voor iedereen prima te behappen. Zelf werk ik in de vijf ploegendienst dus moet ik wel eens verstek laten gaan, al probeer ik er wel alles aan te doen om bij de wedstrijden zoveel mogelijk te kunnen meedoen. Ik voetbal vooral voor mijn plezier en de gezelligheid, maar stiekem ben ik ook nog wel fanatiek en wil graag alles winnen. Dat lukt natuurlijk niet altijd, maar moet toch ook voor ons als spelers van het derde het streven zijn. Na afloop is het ongeacht de prestatie op het veld sowieso gezellig en drinken we altijd ons biertje wel. We hebben een dusdanig gezellige spelersgroep, dat de derde helft in de kantine voor velen een prima afsluiter van onze sportieve zaterdag is haha.” Voor de toekomst van de senioren bij SSV’65 heeft Van Wel de hoop gevestigd op de lichtingen die nu in de jeugd actief zijn. “Daar gaat het qua teams en aantallen prima. Hopelijk komen daar de komende jaren voldoende jongens van richting de seniorenelftallen en geeft dat wat nieuwe aanwas voor ons als elftal. We zullen toch met z’n allen moeten proberen om de boel overeind te houden. Want het is een geweldige vereniging waar ik nog flink wat jaren hoop te voetballen met vrienden, sportief plezier te beleven en na afloop mijn biertjes kan drinken. Daar kan niks tegenop.” “En dat zit hier bij onze damesteams uit de drie samenwerkende verenigingen wel goed. We trainen altijd als één grote groep en de trainers gaan dan richting de wedstrijddag samen overleggen welke speelsters met welk team meespeelt. Voor mezelf sprekende maakt me dat niet zo heel veel uit of ik nu met het eerste of het tweede damesteam moet meespelen. Bij beiden voel ik me prima thuis en is het bovendien altijd gezellig onder elkaar. Natuurlijk wil ik winnen als ik op het veld sta, maar ik zal zeker niet een hele week chagrijnig zijn als dat niet lukt.” Rebecca begon met voetballen bij Colijnplaatse Boys waar ze werd getraind door haar broer en samenspeelde met haar zusje nadat ze was gestopt met turnen. Toch stopte ze een jaartje of twee met voetballen totdat haar beste vriendin Sharon vroeg of ze niet wilde aansluiten bij Luctor Heinkenszand. “Dat leek me wel leuk en ik werd ook direct wel goed in de groep opgenomen. Want het was toch wel een dingetje om bij een compleet vreemde groep meiden de kleedkamer binnen te stappen. Maar vanaf het eerste moment was er een klik en ging het daarna als vanzelf. Uiteindelijk zijn daar de samenwerkingen met Apollo’69 en DwO’15 nog bijgekomen en zijn we nu één grote groep.” Naast het voetballen is Rebecca, die werkt als communicatiemedewerker bij de gemeente Roosendaal, overigens behoorlijk sportief en ondernemend. “Ik doe pilates en geregeld sta ik ook aan de start bij een MudMasters-wedstrijd. Verder houd ik er ook van om samen met mijn man te reizen en andere werelddelen te ontdekken. Zo waren we onlangs nog vijf weken in China waar we een rondreis hebben gemaakt. Die was overigens dusdanig intensief, dat ik daarvan nog altijd aan het herstellen ben. Daardoor heb ik de afgelopen periode niet meer meegespeeld en getraind jammer genoeg.” Ze werd geboren in Zierikzee, groeide op in Kortgene en Colijnsplaat maar woont tegenwoordig in Middelburg samen met haar man Bob. Van daaruit pendelt ze heen en weer naar haar werk in Roosendaal of naar ’s Gravenpolder en Heinkenszand om te trainen en voetballen. “Dus ik maak best wat kilometertjes om te werken en te genieten van mijn hobby’s. Maar dat heb ik er graag voor over. Zeker ook om naar de voetbal waar ik altijd wel wil zorgen voor vrolijke noot. Ze noemen me niet voor niets de ‘cheerleader’ van de groep. Vooral omdat ik altijd iedereen wil oppeppen en ‘probeer de zaken positief te benaderen.” Naast een hoop sportieve bezigheden, houdt ze bovendien ook van lezen, gamen en eten. In het verleden deed ze ook geregeld wat modellenwerk al heeft ze dat een beetje ‘geparkeerd’ naar de achtergrond. Wel is ze nog behoorlijk actief op social media. “Dat is gewoon leuk om te doen en om mensen een kijkje te geven in wat mij allemaal bezighoudt.” De terugkeer op het voetbalveld is heeft ze weer gemaakt, maar ze is nog verre van fit. “Jammer genoeg nog niet. Ik heb wel weer meegetraind, maar na al die weken zonder voetbal leverde dat wel veel spierpijn op haha. Wanneer ik weer wedstrijden ga spelen dat kijk ik nog even aan, want ik wil geen blessures. Toch begint het zo langzamerhand wel weer te kriebelen om wedstrijdminuten te kunnen maken. Dat gaat eerst bij het tweede zijn, maar of dat voor of na de winterstop gaat zijn dat maakt me niet zoveel uit. Al kijk er in ieder geval wel naar uit.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=