30 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M BORSSELE – Twintig jaar geleden sloot Adrian van Moolenbroek (36) zich aan bij de voetbalclub uit zijn woonplaats Borssele. Op een ‘internationale uitstap’ van twee seizoenen na is de laatbloeier dus al twee decennia lid bij de gezellige dorpsclub. ‘En dat zal ik voorlopig hopelijk nog blijven zolang het lichaam het toelaat.’ ‘Bij Borssele staat de kleedkamerdeur altijd open voor nieuwe spelers’ Bij Borssele speelt hij wekelijks op zaterdag in het eerste team en traint hij elke donderdagavond. “Dat is voor mij meer dan prima. Ambitie om ergens in een eerste te gaan spelen had ik nooit, want daarvoor had ik het te goed naar mijn zin hier en dat is nog steeds het geval. Buiten de twee jaar dat ik in Nieuw-Zeeland woonde heb ik onafgebroken hier gespeeld.” In 2012 vertrok Van Moolenbroek op reis naar de andere kant van de aardbol. “Daar hadden we familie wonen en ik wilde er graag een periode gaan rondreizen. Toen heb ik anderhalf jaar daar gewoond en ook gevoetbald. Twee seizoenen speelde ik er zowel op het veld als in de zaal op. Het niveau was vergelijkbaar met wat ik hier speelde, vierde klasse. Dat is ook wat maximaal binnen mijn vermogen lag, zo zelfbewust ben ik wel gelukkig. Op papier leek het daar hoger in de pyramide, maar in de praktijk was het dat zeker niet. Het waren hoe dan ook twee prachtige jaren.” Bij terugkomst vestigde de centrale verdediger zichzelf weer terug in zijn vertrouwde omgeving en trok er in 20145 het Borsselse zwartwit weer om de schouders. “Het is gewoon prettig dat ik na een lange werkdag op donderdagavond even een paar uurtjes kan ontspannen op het voetbalveld en in het weekend mijn wedstrijdje kan spelen. De sfeer binnen de club is ongedwongen en de kleedkamerdeur staat altijd open voor nieuwe spelers. Iedereen is welkom die graag wil voetballen.” Inmiddels is de jeugd samen met Lewedorpse Boys en ook het tweede seniorenteam heeft een Samengesteld Team met Lebo. “Dat is prima geregeld en jongens die twee keer willen trainen die kunnen bijvoorbeeld op dinsdagen ook daar meetrainen. Voor mij is overigens één trainingsavond voldoende, want in mijn werk als pakketbezorger bij een koeriersbedrijf moet ik zoveel lopen en in en uit het busje stappen dat ik dagelijks gratis fitness heb haha.” Zo lang ik er plezier en voldoening aan beleef zal ik hier actief blijven als voetballer. Het is geweldig om met vrienden wekelijks op het veld te staan en een lekker potje te spelen. Na de trainingen een biertje doen en na de wedstrijden gezellig wat kletsen. Heerlijk is dat. Het is bovendien voor een dorp als Borssele ook belangrijk dat het behouden blijft voor het sociale gebeuren en de leefbaarheid. Rentmeester scoort zich bij Nieuwdorp Zeeuwse geschiedenisboeken in Luca Remijn wil bij Wolfaartsdijk gaan voor hoogst haalbare NIEUWDORP – De drie goals die aanvoerder Teun Rentmeester dit seizoen maakte voor zijn club SV Nieuwdorp, zorgden ervoor dat het inmiddels van het 21e seizoen op rij is dat de routinier minimaal één competitietreffer maakt. Daarmee heeft hij zich definitief in de geschiedenisboeken van het Zeeuwse voetbal geschoten. Het afgelopen seizoen was voor Nieuwdorp en Rentmeester het eerste in een lange reeks jaren als vierdeklasser, nadat in mei vorig jaar de club zakte naar de laagste klasse van het zaterdagvoetbal. “We wilden heel graag meedoen in het linkerrijtje en mogelijk een periode pakken. Maar jammer genoeg hebben we toch overal naast gegrepen. Voor mij was echter het allerbelangrijkste om als groep weer het plezier in winnen terug erin te krijgen. Want na een serie jaren dat het steeds sportief minder ging onderin moesten knokken was dit seizoen wel fijn. Ondanks dat we ook volgend seizoen in de vierde klasse uitkomen is dat voor Nieuwdorp als club de grootste winst geweest.” Dat Rentmeester dankzij de goals in de competitie nu de elfde stek bezet op de lijst ‘Aantal seizoenen op rij gescoord’ binnen Zeeland, daar had hij zelf geen weet van. “Nee joh, dat houd ik helemaal niet bij. Ik werd er door anderen op attent gemaakt, al is het natuurlijk wel een leuk weetje voor de quizliefhebbers onder ons. Bovendien is het ook wel mooi dat ik blijkbaar al ruim eenentwintig seizoenen van waarde ben. Dat hoop ik nog even vol te kunnen houden overigens.” Die Zeeuwse lijst wordt aangevoerd door Arno Wauters, die bij Vogelwaarde tussen 1986 en 2012 maar liefst zesentwintig seizoenen achtereen scoorde. Daarbij zal hij hoogstwaarschijnlijk niet in de buurt komen. “Dat vermoed ik niet. Want dan zou ik nog minimaal vijf jaar door moeten gaan. Ik heb het nu nog altijd prima naar mijn zin, al verlang ik soms wel eens meer naar de mentaliteit van vroeger. De tijd van mouwen opstropen en elkaar de waarheid zeggen als het nodig was. Nu is het allemaal makkelijker en gemoedelijker. Maar toch is het spelletje nog veel te leuk om er mee te stoppen.” Stoppen is overigens bij Nieuwdorp niet iets waarop ze zitten te wachten, want de centrale verdediger is blij met elke nieuwe speler die zich bij zijn cluppie aandient. “Er mogen best nog wel wat jongens bijkomen. Dat geeft de groep wat lucht. De aanwas uit de jeugd is mondjesmaat. Ik heb binnen de groep iedereen ook gepolst voor komend seizoen en iedereen gaat door, dus ik ook. Met z’n allen gaan we er dan weer vol voor want de vierde klasse zal weer sterker zijn. We zullen aan de bak moeten, maar juist dat maakt het leuk. Het plezier is in elk geval terug. Ik hoop nog een aantal goals mee te maken, dan schuif ik mooi nog wat plekjes omhoog op die Zeeuwse lijst haha.” WOLPHAARTSDIJK – Gaan voor het hoogste haalbare bij zijn club Wolfaartsdijk. In het geval van Luca Remijn is dat in eerste instantie dan ‘strijden voor een basisplek’ in het eerste elftal. In de drie seizoenen dat hij nu van de selectie deel uitmaakt is dat vooralsnog niet gelukt. ‘Ik ga er komend seizoen alles aan doen, maar mocht het niet lukken dan is het ook geen ramp.’ Want hoe dan ook heeft de 20-jarige verdediger/middenvelder het reuze naar de zin bij de club. Ondanks dat dit seizoen na een verblijf van slechts tien maanden het derdeklasserschap er alweer opzit. “Dat is jammer, maar iedereen had er eigenlijk wel al een beetje rekening mee gehouden. We kwamen in een sterke competitie terecht en er zouden heel veel clubs door die degradatieregeling kans maken om te degraderen. We hebben het geprobeerd maar het is niet gelukt.” Net zoals het veroveren van een vaste stek in het elftal van vertrekkend trainer Carlos de Jonge vooralsnog niet is gelukt. “Er waren wat nieuwe jongens bijgekomen en op mijn posities heb ik te maken met veel concurrentie en gasten die, mits ze fit zijn, gewoon beter zijn. Zo reëel kan ik er wel naar kijken. Al hoop je natuurlijk altijd dat je een kans krijgt en die dan kunt pakken. Zover is het nog niet en het maakte dat ik dit jaar een beetje gependeld heb tussen het eerste en tweede elftal.” Voor de winterstop speelde Remijn voornamelijk bij het eerste met af en toe een wedstrijdje in het tweede team. Tot hij geblesseerd raakte. “Door overbelasting heb ik een ontstoken kniepees opgelopen en die speelde me flink parten. Ik kon niet voluit gaan en ook niet terug opbouwen. Daardoor heb ik na de winter vrijwel allen wat minuten bij het tweede gemaakt. Erg frustrerend als je heel graag wil, maar dat je lijf het niet toelaat. Ik heb een fysiotraject gehad en doe nu dagelijks ook knieoefeningen. Die zorgen echt voor merkbare verbetering. De zomerstop is wel fijn, want dan kan vooral rust er nu voor zorgen dat de ontsteking weggaat.” Na de zomerstop hoopt hij volledig fit voor zijn kansen te kunnen gaan en de nieuwe trainer Aloys Meerman te overtuigen van zijn kwaliteiten. “Dat is de bedoeling wel inderdaad. Daar ga ik voor, maar lukt het niet dan speel ik met honderd procent plezier bij het tweede. Die groep is ook geweldig en zolang ik maar het oranjezwart elke zaterdag kan aantrekken, dan ben ik meer dan tevreden.” Na de
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=