5 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Remon den Boer kende bij WIK’57 een seizoen om heel snel te vergeten KERKWERVE–Eenseizoenbelevenwaarin jegeenenkelespeelminuut hebt gemaakt. Dat is wat verdediger Remon den Boer meemaakte bij vierdeklasser WIK’57. Een hardnekkige en vooral gecompliceerde enkelblessure houdt hem al ruim een jaar aan de kant. BROUWERSHAVEN–Deafgelopenvijf seizoenenschoot aanvoerderMartijnDalebout (23) meer dan zestig doelpunten voor zijn ploeg tegen de touwen. Na lang wikken en wegen heeft hij dan ook besloten om ‘zijn’ Brouwershaven te verlaten. Hij maakt een sportieve stap omhoog naar tweedeklasser MZC’11. Martijn Dalebout verlaat ‘zijn’ Brouwershaven voor MZC’11 “Die beslissing daar heb ik toch wel eventjes over gedaan. Ik loop hier al van kleins af aan rond op de voetbalvelden en heb hier op mijn zeventiende mijn debuut gemaakt. Daarna heb ik vijf geweldig mooie en leuke seizoenen gehad bij het eerste elftal. Ik hoefde ook niet persé weg, maar aan de andere kant wilde ik ook graag eens kijken waar mijn sportieve plafond ligt. Er waren al vaker en eerder kansen om weg te gaan bij Brouwershaven, maar toen achtte ik de tijd nog niet rijp. Nu had ik er een ander gevoel over en heb besloten om de stap te gaan zetten.” Want realistisch als hij is, dacht Dalebout niet dat een echte sportieve stap hogerop met zijn eigen club op korte termijn erin zou zitten. “Niet direct nee, we willen graag op termijn in de linkerrij meedoen. Als de club dat voor elkaar krijgt, dan is dat een prachtige prestatie. Maar écht hoger dan vierde klasse, dat zie ik niet zo snel gebeuren. Dus wilde ik mezelf weer écht uitdagen en sportief meten als voetballer, dan zou ik dat toch elders moeten doen. Toen MZC’11 me uitnodigde voor een gesprek, kreeg ik direct wel een goed gevoel. De plannen spraken me aan en het is ook hier vlakbij in de buurt. Ik realiseer me ook dat ik hier áltijd speel en ik dat bij MZC’11 weer moet gaan afdwingen, maar juist dat maakt je weer extra scherp. Ik ga er gewoon alles aan doen om ook in de tweede klasse zoveel mogelijk te spelen én te scoren. Het zal aan mezelf liggen of ik de kansen die ik daar ga krijgen ook ga pakken.” Het afscheid bij ASV Brouwershaven, dat in de competitie als negende eindigde, was er voor de aanvaller eentje met gemengde gevoelens. “Ik raakte tegen NOAD’67 geblesseerd aan mijn knie en dus zat mijn competitie er vroegtijdig al op. Een afscheid op het veld was me dus jammer genoeg niet gegund en dat maakt het toch wat extra zuur. Iedereen binnen de club gunt me deze stap overigens wel, al was er natuurlijk ook teleurstelling toen ik de mensen op de hoogte bracht. Maar het gevoel om mijn eigen sportieve grenzen te gaan ontdekken is dit seizoen gegroeid en heeft het gewonnen van het sentiment. Ik verwacht bij MZC’11 heel veel te leren en me verder te ontwikkelen. Waartoe het sportief gezien zal leiden, dat moet de toekomst leren. Maar dat ik alles en iedereen bij Brouwershaven zal gaan missen, dat is iets wat zeker is.” Heijnen blij met ontwikkeling bij FC De Westhoek BURGH-HAAMSTEDE – Een onnodige verliespartij thuis tegen NOAD’67 (1-3) zorgde er mede voor, dat FC De Westhoek na 26 duels met lege handen bleef in de competitie. Het was een teleurstelling voor de vierdeklasser en aanvaller Ruben Heijnen, die verder wel blij is met zijn ontwikkeling in de hoofdmacht bij De Westhoek. “Onder de vorige trainer mocht ik wel eens invallen wanneer er blessures of schorsingen waren, maar er waren toen best wat aanvallers en dat gaf minder kansen om te spelen. Ik had aangegeven om dat liever veel te spelen in het tweede elftal. Ik ben nog jong en wil gewoon voetballen. Dit seizoen kreeg ik de kansen wél en die heb ik met beide handen vastgegrepen en stond ik wekelijks vast in de basis.” Met zijn snelheid, loopvermogen en de constante drive om te blijven gaan is hij een lastig te bespelen aanvaller. “Dat is ook de reden dat de trainer me nu wel opstelt. Hij gaf aan dat hij vond dat ik er nu wel klaar voor was. En getuige de vele basisplaatsen en speelminuten heb ik dat ook laten zien. Toch vind ik dat er nog wel meer in moet zitten. Het is aan mij om hard te blijven trainen en elke wedstrijd het maximale te geven. Als me dat lukt, dan weet ik zeker dat ik nog meer waarde kan hebben voor de ploeg.” Scoren dat deed de 22-jarige aanvaller in zijn eigen ogen véél te weinig het afgelopen seizoen. “Ik leek wel een beetje op Michel Vlap van FC Twente. Die kreeg de kansen maar de bal wilde er maar niet in. Dat had ik dus ook. Tot ik twee speelronden voor het eind tegen Smerdiek de 3 -3 maakte. Dat voelde wel als een opluchting. In de laatste wedstrijd tegen Stavenisse maakte ik er nog twee. Dat was prettig, maar tegelijk ook een bevestiging dat het scorende vermogen in het nieuwe seizoen zéker omhoog moet. Ik ben nog jong en heb nog tijd om dat aspect in mijn spel te verbeteren.” Elk jaar meedoen voor de titel of de nacompetitie dat moet volgens Heijnen het doel zijn. “En wie weet om dan ook een keer de stap omhoog te zetten. We hebben een vrij jonge groep met enkele ervaren krachten. Een prima mix dus en ook vanuit de jeugd zitten er talenten aan te komen. Noodzaak ook voor de doorstroming. Op termijn een keer kampioen worden of promoveren, daar zou ik voor tekenen. Maar bovenal basisspeler blijven, dat heb ik nu gehaald en die plek geef ik niet zomaar gewonnen.” “Twee wedstrijden voor het eind van seizoen 2021-2022 sprong ik op tijdens een training en landde bij het neerkomen op de voet van een teamgenoot. Ik ging er vol doorheen. Ik had direct veel pijn en het was einde seizoen. Maar ik had niet verwacht dat ik ook dit gehele seizoen niet zou kunnen spelen. Dat was wel een flinke tegenvaller.” De Boer bleek na een MRI-scan uitsluitsel te krijgen: een breukje in de enkel en kraakbeenschade. Maar niet groot genoeg om te opereren. “Het moet uit zichzelf herstellen werd me verteld, maar het duurt me nu wel wat lang. Intapen had geen zin, want het zit echt in het gewricht. Rust zou helpen, maar ik ben ZZP’er in de bouw dus dat was en is voor mij niet direct een optie. Dagelijks heb ik er nu dus nog last van, al merk ik nu wel een beetje verbetering.” Vanaf de zijkant maakt Den Boer, die ook twee jongere broers in het eerste elftal heeft spelen, met WIK’57 een chaotisch seizoen mee waarbij maar liefst twee trainers op korte tijd werd ontslagen. “Dat is zeker uitzonderlijk, maar het werkte niet en dat is jammer voor beide partijen. Wekelijks ben ik wel gaan kijken natuurlijk, want ik ben naast speler ook vooral supporter van de club. Al voelde het soms enorm frustrerend dat je op het veld zelf niet je steentje kan bijdragen.” Vanaf zijn vierde ging hij met zijn vader mee naar de dorpsclub om er nooit meer weg te gaan. Vanuit de JO19 stroomde hij uiteindelijk door naar het eerste elftal waar de voormalige aanvaller/middenvelder (indien fit) de vaste linksback is. “Een heerlijke plek waar ik terecht ben gekomen toen er wat versterkingen van buitenaf naar onze club kwamen. Maar ik kan er mijn energie kwijt en heerlijk mee aanvallen. Ik hoop dat ik de blessure weer gaat beteren, want nu duurt het wel erg lang.” De linkspoot werkt sinds april aan zijn herstel samen met de fysiotherapeut die is verbonden aan de club. “Oefeningen oppakken en ook een stuk mindset veranderen om ook mentaal de pijn te doorbreken. We zijn rustig aan de slag zonder tijdsdruk. Ik hoop stiekem bij de start van het seizoen er weer bij te zijn, maar realistischer is om me te richten op de winterstop. Ik neem de tijd, al moet ik toegeven dat onder een bal trappen en weer eens een wedstrijd spelen geweldig zou voelen.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=