11 R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M R O B E Y S P O R T S W E A R . C O M welove wesearch wedeliver Roan Kole vond het plezier in voetbal terug bij Apollo’69 Danny Weber gaat door bij Krabbendijke zolang hij er lol aan beleeft KRABBENDIJKE – Degraderen en direct weer kampioen worden. Het is niet veel ploegen gegeven. Naast Serooskerke in de derde klasse, wist een niveau lager ook v.v. Krabbendijke het kunststukje te realiseren. Tot grote tevredenheid van routinier en aanvoerder Danny Weber. “We hadden te maken met een aantal jongens die hadden besloten ermee te stoppen en begonnen met een relatief jonge selectie aan het seizoen. Dus het was afwachten hoe we de boel op de rit zouden krijgen, maar dat is boven verwachting goed gelukt. Als je team intact blijft is het veel meer vanzelfsprekend om na een degradatie de rug te rechten en vol voor de titel of promotie te gaan het seizoen erna. Nu niet, dus maakt dat de prestatie misschien wel extra knap.” Inmiddels heeft de 38-jarige Weber er al tweeëntwin- tig seizoenen in de hoofdmacht van de Bevelandse dorpsclub opzitten en daar komen er als het aan hem ligt nog een aantal bij. “Ik heb als zestienjarige mijn debuut gemaakt en sindsdien ben ik altijd wel bij de selectie gebleven. In die periode heb ik al van alles meegemaakt, tweede, derde én vierde klasse gespeeld, trainers zien komen en gaan en een hoop spelers zien passeren. Ik heb echter nog altijd enorm veel plezier in het spelletje en ben competitief ingesteld, dus zolang ik er lol aan beleef én zolang ik fit blijf dan ga ik zeker door hier.” Voor het woordje ‘hier’ is veelzeggend, want Weber is op zijn plek bij de club waar hij als kind ooit begon aan de Nieuwlandsestraat. Kansen om hogerop te gaan spelen kwamen geregeld voorbij, maar nooit hapte hij toe. “Heb het wel eens overwogen, maar toch besloot ik altijd om te blijven. Hier wist ik wat ik had, speelde ik ook altijd en had vooral heel veel plezier. De gezelligheid die er heerst en ook de diversiteit qua leeftijden in onze huidige selectie daar geniet ik van. Leuke gesprekken en op zijn tijd eens een dolletje maken. Het houdt me ook jong en dat is leuk.” Weber begon aanvankelijk als spits, maar kwam al snel achter de aanvallers te spelen als spelverdeler. Met vierentwintig treffers was hij goed voor een kwart van de doelpuntenproductie. “Ik ben een liefhebber en wil belangrijk zijn. Dat is dit seizoen nog vrij behoorlijk gelukt haha.. Lekker voetballen, veel aan de bal zijn en met assists, coaching en met goals waarde hebben. Het is jammer dat het seizoen erop zit en kan niet wachten tot het weer begint. De derde klasse met deze relatief jonge groep wordt een mooie uitdaging. En voor mezelf ook om te zien of ik het fysiek kan bijbenen. We gaan voor handhaving, dat wordt nog een fikse klus al heb ik er zeker vertrouwen in.” COLIJNSPLAAT – Een periodetitel winnen hadmen bij Colijnsplaatse Boys niet verwacht, maar 13e plek in de 4e Klasse B van het zaterdagvoetbal volgens Danny de Looff (28) zeer zeker ook niet. ‘Je kunt rustig spreken van een voor ons heel teleurstellend seizoen en dat heeft verschillende oorzaken.’ Danny de Looff had zich met Colijnse Boys ander seizoen voorgesteld Eén van de oorzaken is volgens de centrale verdediger de geringe trainingsopkomst gedurende het gehele seizoen. “Je merkt dat het in de voorbereiding en de seizoensstart altijd wel druk is, maar gaandeweg het jaar de aantallen afnemen. Zelf ben ik daar ook heel eerlijk in. Ik vind voetballen heel erg leuk, maar wel het liefst alleen op de zaterdagen. Natuurlijk ben ik me bewust van het feit dat je moet trainen om fit te zijn en conditioneel op orde, maar er is voor mij meer in het leven dan alleen alles op het voetbal te gooien.” In het verleden speelde De Looff onder meer voor JVOZ, waarna hij samen met zijn jongere broer nog even bij SV Duiveland speelde voordat hij weer terugkeerde bij Colijnsplaatse Boys. “Ik vond vroeger trainen heel leuk, maar misschien heb ik het toen wel teveel gedaan haha. Nu heb ik de afspraak dat ik één keer train per week en gaat het me vooral om de wedstrijden. Dan hoop ik goede resultaten te boeken met de ploeg, maar dit seizoen was het ver ondermaats. Bij een dorpsclub ben je altijd afhankelijk van een paar jongens die extra kwaliteiten hebben en de rest meenemen. Als die dan afwezig zijn door blessures of de vorm missen, dan krijg je het lastig en dat is bij ons dit afgelopen seizoen jammer genoeg gebleken. Een ranglijst aan het eind van een seizoen liegt nooit en dus hoor je te staan waar je staat.” Wat het nieuwe seizoen gaat brengen is voor de verdediger nog afwachten. Want voor komend seizoen moet toch op zoek naar een nieuw trainersduo. Graham Holmes en zijn assistent Bart Dierkx zijn alsnog gestopt nadat ze eerder contractverlenging overeen waren gekomen. “Dat is heel jammer voor ons. Maar ik snap het wel. Het gaat niet eenvoudig zijn om nu nog iemand te vinden als trainer. Het is voor ons zaak om het komend seizoen de boel op te pakken en beter te doen. Al is dat gezien de voorlaatste plaats niet zo heel moeilijk mag ik hopen…” ’S-GRAVENPOLDER – In zijn periode als (jeugd)speler bij v.v. Kloetinge werd Roan Kole veel geplaagd door hardnekkige blessures. Hij speelde altijd in de vertegenwoordigende selectieteams, maar een echte doorbraak bleef uit, mede ook doordat hij nooit lange tijd fit was. Nadat hij een half jaar was gestopt koos hij voor een nieuwe stap. Bij vierdeklasser Apollo’69 hervond hij zijn plezier in het voetbalspelletje weer volledig terug. “Dat is achteraf gezien een geweldige stap gebleken. Mijn toenmalige Kloetinge-trainer was er hoofdtrainer geworden en polste me voor een overstap. Ondanks mijn lange lijst aan blessures besloot ik de stap te wagen en tot nu toe heeft die perfect uitgepakt. Het niveau is natuurlijk wel lager dan ik bij de jeugd en ook de senioren van Kloetinge gewend was, maar gezien het feit dat ik steeds weer opnieuw moest terugkeren van een blessure viel ik daar buiten de boot. Het zorgde voor een gebrek aan motivatie. Ik besloot om puur voor mijn plezier te gaan voetballen en dat lukt tot nu toe vrij aardig.” De lijst aan blessures van Kole is een behoorlijke, maar vooral de Osgood-Schlatter aandoening, waarbij er pijn optreedt op de plaats van de aanhechting van de kniepees aan het scheenbeen, hakte erin. “Het zorgde voor spier- en heel veel rugklachten. Daarvan heb ik nu nog geregeld last en heeft me zeker in mijn ontwikkeling als voetballer danig beperkt. Dat is jammer, maar niks aan te doen. Inmiddels vind ik het prima en geniet ik elk moment dat ik op het veld sta. Ik voetbal met vrienden en heb hier veel nieuwe vrienden gemaakt. Dat is me heel veel waard. Dit niveau in de vierde klasse kan ik prima aan en ik speel wekelijks als ik fit ben. Tijdens de wedstrijden probeer ik mijn bijdrage te leveren en dat gaat tot nu toe vrij behoorlijk gelukkig.” Op de allerlaatste speeldag greep de centrale middenvelder, die in zijn vrije tijd ook actief is als DJ, met zijn ploeg net naast een periodetitel en daardoor komt hij ook volgend seizoen uit in de vierde klasse van het zaterdagvoetbal. “We waren op sommige momenten helaas te wisselvallig. En realistisch zijn en blijven is belangrijk want eerlijk gezegd denk ik niet dat we nu al goed genoeg zijn om structureel in derde klasse te overleven. Dan speel ik liever als ploeg bovenin mee in de vierde klasse dan wekelijks te moeten aanpoten in de derde klasse.” Persoonlijk denkt de 25-jarige ‘man van glas’ zoals hij zichzelf met een knipoog noemt een hoger niveau wel aan te kunnen. “Voetballend gezien wel, maar nu spelen er veel meer zaken die ik belangrijker acht. Hier voel ik me thuis, speel wekelijks, kan het combineren met mijn DJ-werk én voetbal ik met vrienden. Daar kan niks momenteel tegenop.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=