5 SHOP NOW Aanvaller Mike de Nijs ziet positieve energie terugkeren bij VVC’68 “Het is natuurlijk nooit prettig dat je al in een vroeg stadium afscheid moet nemen van de trainer, maar er moest iets gebeuren om de sfeer om te doen draaien. Niks ten nadele van Peter Remie maar die beslissing vanuit de club is goed gebleken. De positieve energie binnen de groep is wel teruggekeerd sinds eind september. Er staat weer een team op het veld, maar helaas heeft dat echter vooralsnog nog niet tot sportieve verandering en punten geleid.” In de beker werd VVC’68 uitgeschakeld door een aantal vierdeklassers en in de competitie kreeg in de eerste reeks wedstrijden de ploeg van de nieuwe trainer Remco van Haaren alleen maar nederlagen te slikken. “Enorm teleurstellend. Zeker omdat we vorig seizoen, toen we eindelijk na jaren weer waren teruggekeerd in de derde klasse, met een zesde plek een prima seizoen kenden. Wat toen wel allemaal de goede kant opviel dat zit nu echt allemaal tegen. We hebben er versterkingen bijgekregen en weinig spelers zijn vertrokken. Daarom hadden we goede hoop dat we ook dit seizoen opnieuw konden aanhaken en misschien omhoog konden kijken. Tot op heden is daarvan niks van terug te zien en dat is doodzonde.” Een andere tactiek, een ander plan om wedstrijden in te gaan is er volgens De Nijs zonder meer te bespeuren sinds de komst van Van Haaren. Met meer realisme en meer wedstrijdgerichte aanpak als twee voorname veranderingen. “Maar de gewenste sportieve kentering in de vorm van punten is nog niet gemaakt. Het is een sterke competitie en we weten ook dondersgoed dat we toch snel punten moeten gaan pakken willen we niet te ver achterop raken. Als je een bepaalde ambitie hebt en door allerlei facetten komt dat niet los, dan is dat soms best frustrerend. Kansen die wij kregen die belanden op de paal en tegenstanders schieten ballen er wel vanuit allerlei hoeken in. Dat is zuur maar de situatie waarin we nu zitten. We hikken echt tegen die eerste overwinning aan. Al beseft iedereen ook heel goed dat we uit een ander vaatje dienen te tappen willen we écht de boel omdraaien.” De Nijs speelde voor zijn komst naar VVC’68 onder meer in de jeugd van buurman RKSV Halsteren, bij v.v. Steenbergen, SV Dosko en Halsteren zaterdag. Overal waar hij voetbalde wist de aanvaller veelvuldig het net te vinden. En ondanks de teleurstellende start heeft hij nog altijd alle vertrouwen in een goed afloop van het seizoen. “We zijn pas een aantal wedstrijden onderweg en er zijn ook aantoonbare oorzaken voor de slechte prestaties. Veel blessures bijvoorbeeld. Nu zie je dat bepalende jongens terugkeren en dat is essentieel. Er zit heel veel kwaliteit in de groep en er heerst weer een positieve sfeer. Dat is belangrijk om tot resultaten te gaan komen. Ook de gezelligheid is absoluut nog aanwezig, maar als je wint zal dat alleen maar toenemen. Ik zie het dit seizoen nog altijd vol vertrouwen tegemoet. Die omslag gaat komen en dan gaan we klimmen op de ranglijst om in elk geval veilig te spelen. Daar twijfel ik geen moment aan.” HALSTEREN – Een moeizame voorbereiding en een heel vroege trainerswissel zorgden voor een rumoerige start van het huidige seizoen bij VVC’68 uit Halsteren. De ambitieuze roodhemden wilden juist in hun tweede seizoen als derdeklasser de weg omhoog inslaan. Maar tot op heden vinden spits Mike de Nijs en zijn ploegmaats zich helemaal onderaan de ranglijst terug. ToTo brengt biografie uit voor Hersenstichting: ‘Vastberaden om iets te doen’ BREDA - Wie NAC support, moet Ton Cornelissen (60) kennen. De illustere doelpuntenmaker heeft nog steeds het record van de meeste doelpunten gemaakt in één seizoen door een speler van NAC op zijn naam staan (35 in 1990/91). Nu brengt hij een biografie uit over zijn leven als voetballer, omdat een vriend van hem een herseninfarct opliep: ‘’Ik liep rond door het revalidatiecentrum en het maakte me vastberaden om iets te doen’’, vertelt Cornelissen. ToTo, zoals het boek gaat heten, is een bijnaam die Cornelissen opgespeld kreeg van de NAC-aanhang wegens het record dat hij op zijn naam heeft staan: “Het kwam van Toto Schillaci, de topscorer van het WK 1990 in Italië”, vertelt Cornelissen met een glimlach. Dat seizoen zal voor altijd het hoogtepunt van Cornelissens voetbalcarrière blijven: “Het was een memorabel seizoen. Ik scoorde gemiddeld meer dan één doelpunt per wedstrijd, en dat terwijl ik door een blessure zeven wedstrijden miste,” herinnert hij zich. In de nacompetitie van dat seizoen werd Cornelissen op de been gehouden met injecties. Iets wat tekenend was voor die tijd: ‘’In die tijd gingen we vaak te ver in onze wil om door te blijven spelen. Ik heb veel injecties gehad om wedstrijden te kunnen spelen en roofbouw gepleegd op mijn lichaam. De generatie en de cultuur van toen was anders. Je ging door, hoe dan ook.” Na een bewogen voetbalcarrière, met een uitstap naar PAOK Saloniki, waar hij te maken kreeg met corrupte bestuursleden, stapte hij in een onderneming: Trainingskampen.nl, dat inmiddels 20 jaar bestaat en zich in die tijd heeft ontwikkeld tot een grote speler in de markt van sportieve reizen. “We organiseren trainingskampen voor clubs op alle niveaus, van de Eredivisie tot de laagste amateurklassen. Vorig jaar gingen we met NAC naar Sevilla” vertelt hij trots. Maar de organisatie beperkt zich niet tot voetbal alleen. “We faciliteren ook kampen voor andere sporten zoals hockey, atletiek en wielrennen.” Met zijn ervaring als voetballer, trainer en bestuurder, weet Cornelissen precies wat clubs zoeken in een trainingskamp. “We bieden een compleet pakket, van vluchten en accommodatie tot trainingsvelden en teambuildingactiviteiten. Alles wordt op maat gemaakt, afhankelijk van de wensen van de club,” legt hij uit. “Voor lagere teams zijn teambuildingactiviteiten zoals een pubquiz of strandtraining belangrijk, terwijl de profclubs veel waarde hechten aan goede bedden, gezond eten en perfecte trainingsomstandigheden.” Naast de onderneming is Cornelissen bezig geweest met het ontwikkelen van een biografie. Een project dat begon na een ontmoeting met John van Ierland, een NAC-supporter en schrijver. “John had in 2018 een herseninfarct gehad, en zijn drive om te herstellen sprak me enorm aan,” zegt Cornelissen. Maar het was vooral de recente ervaring van Cees Korsman die hem echt motiveerde om het boek te schrijven. “Vijf maanden geleden kreeg hij op 62-jarige leeftijd een herseninfarct. Hij kan nog steeds niet goed praten en dat greep me enorm aan.” Het doel van het boek is dus niet alleen om zijn verhaal te delen, maar vooral om geld in te zamelen voor de Hersenstichting. “Ik loop vaak rond in Revalidatiecentrum Revant, waar mijn vriend verblijft. Daar zie je jonge én oude mensen die getroffen zijn. Het maakte me vastberaden om iets te doen. Een groot deel van de opbrengst van mijn boek gaat naar de Hersenstichting,” vertelt hij vol overtuiging.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=