11 SHOP NOW Doelman Bart Helmons moet bij SC Welberg wekelijks vol aan de bak “We laten we progressie zien, maar vaak zijn we de onderliggende partij en speelt veel van het veldspel zich voor mijn neus af. Enerzijds goed natuurlijk want het geeft me veel kansen om mezelf als keeper te laten zien en onderscheiden. Maar aan de andere kant heb ik toch liever dat het spel zich iets verder van mijn eigen doel afspeelt haha.” Hoewel hij nog maar achttien jaar is, staat hij bij de vijfdeklasser alweer voor het derde seizoen onder de lat. Op zijn vijftiende debuteerde hij als keeper van de JO19, maar inmiddels dus vaste waarde. “In het begin speelde ik twee wedstrijden op zaterdag. In de ochtend bij de JO19 en dan ’s middags stond ik bij het eerste op doel. Dat was wel een pittige periode, maar deed het om de club te helpen toen de eerste doelman er tijdens het seizoen mee was gestopt. Je wordt direct voor de leeuwen gegooid, krijgt veel te doen en dan leer je snel wel heel veel.” Sinds de overstap naar het zaterdagvoetbal in 2020 speelden de oranjehemden vier seizoenen in de vierde klasse voordat het degradeerde. Helmons en zijn ploegmaats spelen dit seizoen in de Zaterdag 5e Klasse B. Daar wilde men in eerste instantie meedoen voor promotie. Maar de start is daar helaas niet naar. “Nee, dat is nog zacht uitgedrukt. Ik denk dat wel zeker een ploeg hebben die dat moet aankunnen, maar toch komt het er tot nu toe totaal niet uit. Door blessures en omstandigheden spelen we sinds de voorbereiding elke week met een andere opstelling. Dat is niet bevorderlijk voor vastigheid. Dat is wel noodzaak wil je uiteindelijk kunnen meedoen bovenin. Net zoals het noodzaak is om gemaakte afspraken in het veld ook uit te voeren en er niet te makkelijk over te denken. Dat kan niet, ook niet op dit niveau, want dan krijg je het deksel op de neus.” Welberg begon het seizoen hoopgevend met een dikke overwinning op ASV Brouwershaven, maar daarna haperde de motor en kreeg de ploeg al een flink aantal treffers te slikken. “Vorig seizoen kreeg ik tweeenzestig goals tegen. Daar wil ik nu niet bij in de buurt komen. Ik wil er sowieso minder dan zestig tegenkrijgen, maar uitkomen rond de veertig tegengoals daar zou ik nu voor tekenen.” Toen hij als vijftienjarige bij het eerste begon coachte hij niet of nauwelijks, iets wat nu elke week beter gaat. “Daarin moet ik nog altijd stappen maken. In de 1:1-duels ben ik meestal wel sterk en ook qua reflexen. Als ik vol in de duels moet, dan merk je dat tegenstanders soms nog slimmer er meer ervaren zijn. Dat moet nog beter. In de vierde klasse waren we vaak de mindere ploeg en kreeg ik dus wekelijks heel veel te doen. Het is een ideale leerschool waarbij je iedere wedstrijd jezelf weer een stukje ontwikkelt. Uiteindelijk hoop ik daar mijn voordeel mee te doen en een completere keeper te worden.” De goalie heeft het perfect naar zijn zin, al heeft hij ook zijn ambities. “Ik speel wekelijks en leer ontzettend veel. Toch lijkt het me mooi om ooit eens de kans te krijgen op een hoger niveau. Om te kijken waar mij plafond ligt en of ik me daarop ook staande kan houden. Voor nu is Welberg meer dan prima en hoop dit seizoen nog flink wat plekken te kunnen stijgen.” De Witte is bij WHS als verdediger volledig op zijn plek “Stoppen als keeper is de beste beslissing die ik destijds heb gemaakt. Ik ook regelmatig blessures aan mijn handen en dat is ook niet zo handig als keeper. Ik werk als timmerman en dan kan je ook pijntjes aan je handen niet gebruiken. Daarnaast vond ik gewoon dat ik mijn energie als keeper veel te weinig kwijt kon. Als voetballer is dat toch een ander verhaal en daarom besloot ik toen om te stoppen als keeper en verder te gaan als voetballer. Helemaal stoppen wilde ik niet want daarvoor had en heb ik het hier simpelweg te goed naar mijn zin.” Toen hij als voetballer aansloot bij het tweede elftal was dat in eerste instantie als spits, later werd hij middenvelder en uiteindelijk kwam hij bij de reserves terecht op de positie van centrale verdediger. “Er was toen een keer voor een wedstrijd iemand nodig om de rol centraal achterin op zich te nemen en de keus van de trainer viel op mij. Dat ging zo goed dat ik er eigenlijk niet meer ben weggeweest. Toenmalig trainer Karl Vergouwen had dit ook gezien en vroeg me of ik bij het eerste wilde meetrainen en spelen. Daarna ging het snel en sindsdien ben ik eigenlijk niet meer uit het elftal weggeweest. Pas op mijn negentwintigste debuteren in het eerste, dan kan je me wel bestempelen als een laatbloeier denk ik haha.” De Witte zag sinds zijn debuut in het eerste zijn oudere broer Arvin stoppen en neef Jeremy vertrekken naar RKSV Halsteren, waar ook voormalig ploeggenoot en topscorer Jasper Gunther nu speelt. Zijn andere neef Armando is al enkele seizoenen de vaste eerste keeper bij de derdeklasser. Destijds ‘concurrent’ onder de lat maar inmiddels dus een wekelijkse ploeggenoot. “Het was toen wel even een flinke stap vanuit het tweede elftal direct aan de bak in de tweede klasse. Toch heb ik daar heel erg veel van geleerd. Nu ben ik echt wel volledig op mijn plek achterin. Die positie bevalt me enorm. Ik probeer altijd wel de rust te bewaren aan de bal en ook in de duels vlieg ik er niet in. Door die versterkte degradatieregeling duurde mijn avontuur in de tweede klasse niet heel lang. Het was aanpoten en uiteindelijk wisten we het niet te redden jammer genoeg.” Ook in de derde klasse is het voor de Stallanders een niveau lager nog altijd lastig om de wedstrijden naar zich toe te trekken. “Het is ook lastig om te kunnen bepalen waar we staan. Het is een nieuwe competitie en een sterke klasse. Alleen tegen SSS waren we kansloos, maar verder zijn de marges klein. We hoopten als degradant bovenin te kunnen meedoen, maar dat is niet realistisch misschien en zullen we de zaken moeten bijstellen. Een plek in de middenmoot moet echter wel haalbaar zijn voor deze groep. Al zullen we dan toch ook wekelijks onze huid zo duur mogelijk moeten verkopen en proberen om de kansen die we krijgen zelf meer te verzilveren.” Zelf had De Witte nooit verwacht om ooit nog als voetballer het eerste elftal te bereiken. Dat hij nu al drie seizoenen lang basisspeler is dat is al een overwinning op zich. “Nooit verwacht inderdaad dat ik dit nog zou kunnen bereiken als voetballer. Hopelijk kan ik er nog een paar jaartjes op minimaal dit niveau er aan vastknopen.” SINT ANNALAND – Nadat hij in de jeugd van WHS begon als voetballer werd hij op zijn negende keeper. Tot zijn vijfentwintigste hield Renaldo de Witte de handschoenen aan. Toen was voor hem de lol eraf en verruilde zijn keeperstenue voor het groen-witte tricot van de Stallanders. Eerst een aantal jaren in het tweede elftal, maar inmiddels is hij alweer drie seizoenen actief bij het eerste elftal als centrale verdediger. WELBERG – De 0-4 winst van SC Welberg in de openingswedstrijd van het seizoen te Brouwershaven leverde keeper Bart Helmons direct een ‘clean sheet’ op. Het bleek tot op heden de enige driepunter te zijn en het enige duel zonder tegendoelpunten. De 18-jarige goalie hoopt op meer van dit soort wedstrijden, maar weet dat hij vooral vol aan de bak moet zijn club.
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=