22 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Hij werd naar eigen zeggen bijna op het voetbalveld geboren. Met een voetbalgekke familie moest Marco Gouw VV Meeuwenplater worden. Nu is hij trotse voorzitter van een groeiende en stabiele club. Overal op de velden van Meeuwenplaat dartelen de spelertjes rond. Aan voetballertjes geen gebrek. “We zitten alweer een paar jaar goed in de lift”, zegt Marco Gouw over de groeiende jeugdtak. “Omdat het een geleidelijke groei is kunnen we het goed aan.” Gouw zoekt deze zaterdag met enig weemoed een plaatsje langs de lijn bij de wedstrijd van het eerste elftal tegen DVO’32. “We hebben vandaag een minuut stilte ter nagedachtenis van Jan van der Spek, die jarenlang aanvoerder was van het eerste elftal. Het is altijd triest als mensen op zo’n jonge leeftijd overlijden. Voor de club is het een groot verlies.” Gouw liep, zolang hij het kan herinneren, rond op de blauw-witte club uit Hoogvliet. Zijn vader en broers voetbalden en dat hij ook lid zou worden, was een vanzelfsprekendheid. “Bij ons thuis was het de voetbalvereniging die de klok sloeg. Ik wist niet beter.” Gouw schopte het tot doelman van het eerste elftal, maakte een uitstapje, maar keerde daarna weer als vrijwilliger terug bij zijn oude liefde. “Ik ben keeperstrainer geweest bij de selectie en ook assistent. Daarnaast was ik jarenlang vice-voorzitter. Ik hoef niet zo nodig in de schijnwerpers te staan. Toen de vorige voorzitter stopte, werd in het bestuur vooral in mijn richting gekeken. Ik vind wel dat een club een voorzitter moet hebben. Zo groot was de stap ook weer niet. Ik ken de club in al zijn ins en outs. Voor de vereniging is het belangrijk dat er een gezicht naar buiten is.” De knus ingerichte kantine geeft het beeld van een echte familieclub. “Iedereen moet zich hier welkom voelen, jong of oud, jongen of meisje. We kunnen vertrouwen op een trouwe groep van vrijwilligers. We hebben een prachtig complex met twee kunstgrasvelden. We kunnen voorlopig nog wat groeien. We hebben inmiddels tegen de 350 leden.” Veel te wensen heeft Gouw niet, of het moeten de prestaties van het eerste elftal in de derde klasse zijn. Die blijven wat achter bij de verwachtingen en ambities van de club. “Vorig seizoen hebben we de nacompetitie nog gehaald. Op basis daarvan hadden we zelf de hoop dat we ook dit seizoen weer bovenin zouden kunnen meespelen. De selectie is goed genoeg om na de winterstop een flink aantal plaatsen te stijgen in het klassement.” Gouw vindt het sowieso jammer dat de Hoogvlietse derby van de agenda is. “Rijnmond Hoogvliet Sport is jammer genoeg gedegradeerd. Ik vond het leuk dat we tegen elkaar speelden vorig seizoen. Het zijn aparte wedstrijden met veel mensen langs de lijn. Voor de penningmeesters van beide clubs was het eveneens aantrekkelijk. Sportieve rivaliteit is prima, maar ik bespeur van weerskanten al lang niet meer die haat en nijd die er vroeger was. Dat past ook niet meer bij deze tijd.” Zijn eerste kaartje verkocht hij al in 1970 en anno 2023 is Jaap Huisman nog altijd de kaartjesverkoper van Heerjansdam bij thuiswedstrijden van het eerste elftal. “Al komen er maar dertig betalende toeschouwers, dan vind ik dat voor de club nog steeds de moeite waard.” Jaap Huisman koestert elk verkocht kaartje Huisman (74) is vooral een groot Heerjansdam-supporter. Hij is er altijd bij als de hoofdmacht van de club een wedstrijd speelt. Of dat nu in de middag is tegen RVVH in Ridderkerk of in de vroege avond bij het Rotterdamse VOC. “Het is mijn vaste uitje op zaterdag en dat weten ze thuis.” Over zijn eigen voetbalcarrière is Huisman kort. “Voor geen meter”, reageert hij. “Ik had toen ik jong was sowieso niet zo veel met voetbal. Mijn broers zaten bij Heerjansdam. Eén voetbalde er en mijn oudste broer was penningmeester en later ook secretaris. Hij verkocht aan de toegangspoort kaartjes voor de wedstrijd. Dat vond ik wel interessant. Ik ben hem gaan helpen en later heb ik het helemaal overgenomen.” Het was nog in een tijd dat het publiek massaal de amateurvelden wist te vinden en ook in Heerjansdam waren er bij thuiswedstrijden vaak veel toeschouwers. “De successen in de jaren tachtig trokken veel mensen en dat betekende voor ons aan de poort hard doorwerken”, zegt Huisman. “We zaten dan met zijn tweeën in het hokje en er stonden ook nog twee mensen buiten. Soms was de stroom van mensen zo groot dat er lange rijen ontstonden. Dat was mooi om te zien. Tegenwoordig gebeurt dat niet meer. Gemiddeld komen er bij een thuiswedstrijd driehonderd mensen en daarvan is ongeveer de helft betalend. Leden hoeven niet te betalen. Alleen als er een derby is komt er wat meer volk.” Huisman, die van beroep timmerman was, herinnert zich nog de wedstrijden dat De Molenwei uit zijn voegen barstte door de overweldigende belangstelling. “In de bekerwedstrijd tegen FC Groningen waren er zeker tussen de tweeënhalf en drieduizend mensen. Wat was dat druk. En ik kan me ook nog een beslissingswedstrijd herinneren tegen Kozakken Boys voor bijna vierduizend mensen. In die jaren had je nog heuvels langs drie kanten van het veld en daardoor konden we zoveel mensen kwijt.” De publieke belangstelling liep de afgelopen twintig jaar flink terug, maar Huisman bleef en blijft op zijn post. “Heel veel clubs hebben de kaartverkoop afgeschaft”, zegt hij. “Het is een gedoe om mensen te vinden. Ik ben ook bang dat als ik stop dat het ophoudt hier. Ik heb zoiets ‘elke euro die we als club verdienen is meegenomen’. Vijfentwintig euro is vijfentwintig euro.” Hij kan zich nog herinneren dat hij zijn eerste kaartje in 1970 verkocht voor één gulden. Ruim vijftig jaar later kost een kaartje vijf euro, senioren betalen twee euro. “Een schappelijk bedrag als ik dat zie bij andere clubs in de divisies”, vindt Huisman. “Ik ben altijd om een uur of één op de club en dan haal ik in de bestuurskamer de kassa op. Om half twee zorgen we dat we zijn tweeën klaar staan. Na een minuut of tien meldden zich dan al de eerste toeschouwers. Na twintig minuten na aanvang van de wedstrijd sluiten we de boel af. Ik breng de kassa terug en ga Heerjansdam kijken. Dat is ook altijd mijn voorwaarde geweest. Ik wil wel graag het grootste deel van de wedstrijd van het eerste elftal zien.” John Roodzant 06-44850653 Voor advies, verkoop, montage en reparatie kunt u vrijblijvend een afspraak maken en breng ik een bezoek aan huis. zonwering@horenzon.nl • www.horenzon.nl zonwering | horren | rolluiken 0293624.pdf 1 4-12-2023 16:14:41 Op zoek naar een baan die bij je past? Kind van Meeuwenplaat is nu voorzitter Vrouwenteam Pernis gaat voor herstart Het enthousiasme druipt er vanaf en de vrouwen van VV Pernis willen dan ook niets liever dan hun team nieuw in te blazen. Pernis 2.0 is het doel, jong en oud is welkom om het team te komen versterken. Danique Koerts is één van de herintredende voetbalsters bij de dorpsclub. “We willen weer heel graag aan de competitie gaan meedoen. Een aantal meiden van ons is wat ouder, maar we het missen het allemaal vreselijk”, zegt ze. Koerts was een tijdje uit de roulatie vanwege gezinsuitbreiding en toen ze weer zin had om te gaan voetballen bij de club waar haar vader de voorzittershamer hanteert zag ze tot haar schrik dat haar elftal was opgedoekt. “Je weet hoe dat gaat. Speelsters krijgen andere interesses en dat is versterkt door de coronaperiodes. We hebben jarenlang een team gehad en het is vreselijk jammer dat dat nu verdwenen is.” Met een aantal jonge meiden en een aantal leeftijdsgenoten maakt Koerts zich alweer een tijdje sterk voor een ‘reset’. “We proberen op allerlei manieren versterking voor ons team te vinden. We hebben alle oud-speelsters al gevraagd en via sociale media proberen we ook aandacht te vragen,” Inmiddels traint de beperkte selectie al twee keer in de week, op maandag en donderdag. Koerts: “Het gaat ons om de sportiviteit en het samen zijn. Het zou helemaal af zijn als we ook op zaterdag weer aan de competitie kunnen meedoen. De praktijk leert dat we daarvoor minimaal vijftien speelsgters voor nodig hebben.” Pernis heeft al een meisjes onder twintig. “Het is de bedoeling dat we daar speelsters van afsnoepen. Invallen een keer is prima, maar we willen dat team niet opeten.” Topvoetballers hoeven de nieuwe aanwinsten van Pernis niet te zijn, benadrukt Koerts. “Voetbalervaring is geen vereiste, gezellig zijn wél”, lacht ze. “We hebben speelsters van alle leeftijden. Twee meiden zijn bijvoorbeeld boven de veertig. Leeftijd is geen belemmering voor ons.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=