17 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Op zoek naar een baan die bij je past? Poortugaal omarmt de groei, maar wil eigen dna niet kwijt SV Poortugaal kon onlangs het duizendste spelende lid verwelkomen. Daarmee werd een nieuwe mijlpaal bereikt. Uiteraard was het duizendste lid een jeugdspeler. Jeugdvoorzitter omarmt de groei, maar stelt ook dat Poortugaal een echte vereniging moet blijven. Op zaterdagmorgen een plaatsje voor je auto bemachtigen op de al niet kleine parkeerplaats van de fusieclub is al een hele klus, laat staan hoe dat is op een dag dat de nattigheid met de bakken uit de lucht komt. Danny Hoogendoorn herkent het probleem van verkeerschaos. “We zijn al een tijdje in gesprek met de gemeente over extra parkeerruimte. Onze huidige parkeercapaciteit kan de drukte niet aan.” Met gemiddeld tussen de 38 en 45 thuiswedstrijden is het dan ook een komen en gaan naar het sportpark waar voorheen Oude Maas en PSV Poortugaal hun eigen toko hadden. Sinds de twee dorpsclubs de handen ineen hebben geslagen, is de toeloop van vooral nieuwe jeugdleden enorm toegenomen. Maar waar parkeren een probleem is, omarmt de club al die nieuwe leden vooral. “We hebben onlangs de JO8-7 ingeschreven voor de competitie”, zegt Hoogendoorn (53), die eerder ook al jeugdvoorzitter was van PSV Poortugaal. “Over het algemeen kunnen we teams in de onderbouw nog wel aardig kwijt. Dat komt omdat die teams op een kwart of half veld spelen. Ze nemen minder ruimte in.” Toch ziet ook Hoogendoorn dat het ‘goed’ vol begint te lopen bij zijn club. “We hebben nog geen wachtlijst en wat mij betreft gaan we daar ook niet aan. Ik vind persoonlijk dat elk kind in Poortugaal het recht heeft om bij ons te komen voetballen. Aangezien er in het dorp aardig is doorgebouwd zorgt dat ook voor nieuwe extra aanwas. Als club zullen daar creatief mee moeten omgaan. Zo kiezen we er nu voor om meer kinderen in een team te plaatsen, maar je moet dat natuurlijk niet overdrijven. Het moet leuk zijn voor de kinderen en werkbaar blijven voor de trainers.” Poortugaal beschikt over acht velden. Uitbreiding ligt niet de hand, vindt Hoogendoorn. “Omdat je dan ook het aantal kleedkamers moet uitbreiden. Voorlopig redden we het nog zo.” Hoogendoorn is dan vooral met het team van vrijwillige trainers, leiders en ondersteuners die het wekelijks mogelijk maakt om iedereen zijn voetballust te laten beleven. “Ondanks dat we nu meer dan duizend leden hebben, hebben we nog steeds die dorpse waarden. Dat zorgt er ook voor dat spelers in de bovenbouw de club trouw blijven. Bij veel andere clubs haken veel spelers af. Ook wij zien spelers vanwege studie of werk vertrekken maar we hebben met de onder 23-elftallen een goed vangnet kunnen creëren. We hebben er inmiddels vier van.” Het hebben van veel teams maakt dat Poortugaal een grote organisatie moet hebben. Om het tekort aan vrijwilligers, waarmee ook de fusieclub te maken had, op te lossen heeft de vereniging gekozen voor de invoering van verplichte verenigingstaken. Ieder lid of ouder van een jeugdlid moet verplicht zes uur verenigingsdienst draaien. “Het is een probleem van de hele samenleving en wij zijn daarin zeker niet bijzonder”, oordeelt Hoogendoorn. “Je ziet dat ouders het druk hebben op zaterdag. Er moeten boodschappen worden gehaald en andere dingen worden gedaan, omdat ze allebei werken. Vaak wordt ook gedacht: de club lost het wel op. Maar we zijn geen veredelde opvang. Het liefste hebben we vrijwilligers die zich uit beweging aanmelden, maar de praktijk leerde dat de club wel groter werd, maar dat het aantal vaste vrijwilligers niet groeide. Om dat te ondervangen hebben we de verplichte vrijwilligerstaken. Mensen mogen intekenen op bardienst of andere zaken zoals ondersteuning van het wedstrijdsecretariaat op zaterdag.” Maar niet alle functies lenen zich om even een paar uurtjes te doen, weet Hoogendoorn. “Als je op zaterdag een team de verkeerde kleedkamer instuurt, kan dat grote gevolgen hebben voor de rest van de dag voor je indeling.” Hoogendoorn houdt dan ook elke zaterdag een oogje in de zeil op het wedstrijdsecretariaat. “We hebben iemand die de indeling voor de velden en kleedkamers maakt, maar die kan op zaterdag niet aanwezig zijn. Ik vind dat je als jeugdvoorzitter er op zaterdag altijd moet zijn. Op die manier hou ik ook binding met de teams, trainers en leiders. We moeten geen bedrijf worden, waar een team een nummer is. Dat we groeien is helemaal ok, maar we willen wel onze eigen dna houden.” Een hoofdsponsor met twee oud-spelers die gevraagd en ongevraagd advies geven over de toekomst van de club. Bij SV Poortugaal ziet men dat als zegen, niet als last. “Ook voor ons telt maar één belang, dat van Poortugaal”, zegt Jacob van den Belt namens hoofdsponsor Portex, dat op de borst van de spelers van het eerste elftal prijkt. Jacob van den Belt meer dan sponsor De directeur van Portex Ocean staat op het punt zijn koffers te pakken om naar Dubai te vliegen. In het oliestaatje staan zakelijke ontmoetingen op het programma. “Het hoort erbij”, zegt de oud-doelman, die met Patrick Lagendijk de directie vormt van Portex. “Patrick maakt meer vlieguren dan ik.” Van den Belt (42) mist door zijn bezoek aan Dubai de laatste wedstrijd van Poortugaal voor de winterstop. “Ik probeer zo veel mogelijk wedstrijden te zien”, zegt hij. “Wat me elke keer opvalt van dit team is dat het erg hecht is. Ik vind dat mooi om te zien.” Van den Belt mag graag over voetbal praten en als oud-prof komen er ook vaak zinnige dingen uit zijn mond. Bij Poortugaal maken ze dan graag gebruik van zijn expertise. “Tot dit seizoen ben ik keeperstrainer geweest bij de club. Dat vond ik geweldig om te doen. Dan zag je die jongetje wat schuchtig binnenkomen en vol vertrouwen weer vertrekken. Ik ben nog steeds met grote regelmaat op de club. Dat geldt ook voor Patrick. Onze kinderen voetballen bij Poortugaal.” Van den Belt kan terugzien op een mooie carrière in de top van het amateurvoetbal. Voordat hij bij DOTO en ASWH furore maakte, stond hij onder contract bij Excelsior, RBC Roosendaal en VVV-Venlo. “Bij Excelsior was ik derde keeper en ik heb bijna een seizoen op de bank gezeten als tweede keeper toen Ronald Graafland geblesseerd was. Carlo L’Ami was eerste keeper. Bij RBC was ik tweede keeper achter Wim de Ron. Ik heb drie wedstrijden gespeeld. Ook bij VVV heb ik drie wedstrijden onder de lat gestaan. Ik ben daar maar één seizoen geweest. De Rotterdamse en Limburgse mentaliteit is zo anders. Waar wij ons hart op de tong hebben, zegt een Limburger het nooit rechtstreeks.” Bij DOTO en ASWH stond hij jarenlang met succes onder de lat. “Ik ben via het voetbal ook terechtgekomen bij Van Donge en De Roo, dat een sponsor was. Ik heb daar twaalf jaar gewerkt, totdat ik in contact kwam met Patrick. We hebben een tweede poot opgezet met Portex Ocean. Wij doen alle import en export op het gebied van zeevracht.” Net als zijn compagnon sloot Van den Belt zijn actieve loopbaan af bij Oude Maas, één van de twee clubs van waaruit SV Poortugaal werd geboren. “We zijn in korte tijd twee keer gepromoveerd met Warry van Wattum als trainer, we gingen van de derde naar de eerste klasse.” Dat Portex sponsor is van de club vindt Van den Belt niet meer dan logisch. “We zijn hier in de Albrandswaard met ons bedrijf gevestigd. We vinden het belangrijk om maatschappelijk betrokken te zijn en te kunnen faciliteren dat de jeugd kan voetballen. We waren eerst subsponsor, maar toen de vorige hoofdsponsor stopten, zijn we in dat gat gesprongen. Hoofdsponsor zijn we inmiddels voor het derde seizoen.” Van den Belt en Lagendijk steunen het beleid van de club, om zo veel mogelijk de rode loper uit te leggen voor eigen jeugd, volledig. “Het eerste elftal moet herkenbaar zijn voor de supporters, met dus zo veel mogelijk eigen opgeleide spelers.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=