17 Dé tweewielerspecialist in uw regio! Grote Kerkstraat 22a 4261 BD Wijk en Aalburg SHOP NOW Gegokt en gewonnen. Zo zou je de overstap van Nick den Haan naar tweedeklasser GRC 14 afgelopen zomer zonder moeite kunnen omschrijven. Want nadat de doelman een jaar lang op de bank zat bij Schelluinen en te maken kreeg met een zware liesblessure, waagde hij toch de sprong een niveautje hoger. “Dit was voor mij het beste scenario.” ‘Dit was voor mij het beste scenario’ Om die uitspraak goed te kunnen begrijpen, moeten we terug naar vorig seizoen. Terug naar derdeklasser Schelluinen. “Toen was ik tweede keeper en heb ik heel het jaar weinig gekeept.” Als kers op de taart, kreeg de 23-jarige Den Haan ook nog te maken met een zware liesblessure. “Van november tot eind januari lag ik eruit met een gescheurde lies. Wekenlang heb ik niet kunnen lopen. Pas na een maand of twee, kon ik mijn voetbalschoenen weer aantrekken.” STAPJE EXTRA Terwijl de overschrijvingsdatum naderde, stond de voormalig keeper van Kozakken Boys, voor een belangrijke keuze. Via een collega, kwam zijn naam bij tweedeklasser GRC 14 ter sprake. “Ze zochten nog een doelman, dus kwamen ze bij de O23 van Schelluinen kijken. Waar ik op dat moment speelde.” Een aantal goede gesprekken later, besloot Den Haan de club uit Giessen toch af te bellen. “Maar ik kreeg nog wel een paar dagen de tijd om erover na te denken.” Geadviseerd door vrienden, kreeg de inwoner van Werkendam het laatste zetje. “Als ik echt voor mijn kans wilde gaan, was de mogelijkheid om te keepen bij GRC 14 groter. Zeiden ze tegen mij...” En zo gebeurde. Op nagenoeg de laatste dag van de overschrijving. “Het beste scenario wat ik voor ogen had, is uitgekomen”, vertelt hij trots. “Ik wilde mezelf snel op de goal spelen en een vaste waarde worden.” Makkelijker gezegd, dan gedaan, zo merkte De Haan al snel. “Eigenlijk draaide ik geen fantastische voorbereiding, tot ik in het laatste bekerduel een geweldige pot keepte. Daarna ben ik er niet meer uitgegaan.” En dus blaakt de eerste doelman inmiddels van het zelfvertrouwen. “Terwijl er bij de eerste wedstrijden nog wel wat zenuwen waren, haha!” Spijt, heeft Den Haan van zijn overgang als vanzelfsprekend niet. “In het begin moest ik enorm wennen aan het niveau. Conditioneel en qua intensiteit is het een paar stappen extra. Alles gaat een stuk sneller. Maar daardoor ben ik nu ook fitter.” Ook buiten de lijnen, heeft hij zijn plekje gevonden. “Qua vereniging is het precies wat ik had verwacht. Een gezellige dorpsclub, met een fanatieke achterban.” VASTE WAARDE Een beetje zoals Kozakken Boys. De club waar het voor Den Haan ooit allemaal begon. “Daar heb ik alle selectieteams doorlopen, voordat ik naar Schelluinen vertrok.” Via opnieuw Kozakken Boys en wederom Schelluinen, raakte de sluitpost dit seizoen dus verzeild bij GRC 14. “Ik hoop de komende jaren toch wel even bij één club te blijven en hier een vaste waarde te kunnen worden. Belangrijk zijn, dat is uiteindelijk wat je wil.” Vooral natuurlijk in de competitie. De start in de tweede klasse is wat dat betreft hoopgevend. “We gaan voor een plek bij de eerste zes, maar willen ook graag overwinteren in de beker.” Wat er dan nog beter moet? “Ons rendement qua afmaken van kansen kan nog omhoog. Verdedigend geven we weinig weg. Het is een goed teken als ik zonder vies te worden van het veld kan.” Al staat Den Haan, als het moet, zijn mannetje. “Een echte klassieke lijnkeeper en goed in de één tegen één. Meevoetballend, kan het nog wel iets beter.” Bijvoorbeeld door naar keepers op tv te kijken. “Manuel Neuer was in zijn hoogtijdagen echt geweldig. Bijna een extra speler op goal. Met dat soort dingen probeer je dan toch wat te doen.” In de hoop om misschien ooit wel, bij Kozakken Boys onder de lat te staan. “Dat zegt mijn vader nu ook soms: Wie weet ga je mij wel achterna! Ik kijk het zelf vooral rustig aan. Eerst maar eens fit zijn én blijven. En een paar seizoenen bij GRC 14 laten zien wat ik kan. Die vastigheid vind ik belangrijk!” Als voetbalvader kwam Anger van Oord heel wat seizoenen geleden bij Be Ready terecht. En toen ze hem vroegen om trainer te worden, zag de voormalig voetballer van Kozakken Boys dat eigenlijk best wel zitten. Na één seizoen, werd hij gevraagd om ook jeugdvoorzitter te worden. Nu, ruim zes jaar later, vervult de enthousiaste voetballiefhebber die rol nog steeds. “We willen iedereen hier zo goed mogelijk een plaats bieden.” Anger van Oord: ‘De jeugd zo goed mogelijk een plaats bieden’ Onder meer door als bestuurslid jeugdzaken, de jeugd te vertegenwoordigen binnen het bestuur. “Dat wil zeggen betrokken zijn bij de indelingen, maar ook het aanstellen van trainers”, legt Van Oord (51) uit. “Gemiddeld één keer per maand komen we samen, om dingen te bespreken.” Met twee verschillende commissies, gaat hij verder. “Een technische commissie jeugd (TJC) en de activiteitencommissie jeugd (ACJ).” Van beide commissies is de inwoner van Hank zelf ook lid, al begon het ook voor hem, gewoon langs de lijn. “Als trainer/ leider bij mijn oudste zoon.” CHARME Toch wisten ze hem bij de club daarna al snel te vinden, lacht Van Oord. “Is jeugdvoorzitter worden wat voor jou? Vroegen ze. Ik was er toch al vaak bij, mede door mijn eigen voetbalinteresse.” Lang om na te denken, had hij dan ook niet nodig. “Ik vind het hartstikke leuk om met die jeugd om te gaan. Je ziet ze letterlijk opgroeien.” En dus zet Van Oord zich daar, sinds een jaar of zes, met alle liefde voor in. “We willen iedereen bij Be Ready zo goed mogelijk een plaats bieden.” Ondanks dat hij zelf in een ver verleden bij Kozakken Boys voetbalde. “Maar mijn roots liggen wel in Hank.” Vandaar ook dat Van Oord van Werkendam, dus weer terugverhuisde. “Je kent de mensen, daardoor weet je ook wat er speelt. Be Ready is echt een dorpsvereniging. Geen grote club, maar wel heel gezellig. Dat is toch wel een beetje de charme.” Vooral om lekker een potje te voetballen, al is dat nog niet zo makkelijk, weet de jeugdvoorzitter. “We proberen de jeugd te behouden. Dat is ons doel.” Onder meer door ze op een eenduidige manier te laten trainen, vertelt Van Oord. “Sinds vorig jaar zijn we daarmee begonnen, een soort circuittraining.” Onder leiding van een coördinator. “Die begeleidt de oefeningen en biedt ondersteuning aan de trainers. Dat zijn toch vaak goedwillende ouders die bijspringen.” Tot nu toe, bevalt dat goed. “Daarnaast zijn we ook gestart met trainerscursussen.” En dat helpt niet alleen op voetbalgebied. “Ook pedagogisch. Bijvoorbeeld hoe je om moet gaan met kinderen en ouders.” UITDAGING In ieder geval, door positief te zijn. “We willen spelers hier uiteindelijk natuurlijk met plezier laten voetballen.” Iets dat voorlopig, meer dan aardig lukt. “We zijn groeiende. Aan de onderkant hebben we een forse stijging qua nieuwe leden. Dat is eigenlijk al zo’n anderhalf seizoen aan de gang.” Een klein plusje, waar ze bij Be Ready maar al te blij mee zijn. “Het wordt steeds lastiger om de jeugd te binden aan de club, helemaal als ze ouder worden.” Zaak voor Van Oord, en al zijn collega’s, om daar alles aan te doen. “Vanaf de junioren, dus groot veld, proberen we bij ieder team ervaren en gediplomeerde trainers aan te stellen.” Maar makkelijk, is dat zeker niet. “Dat is een hele uitdaging en hard werken. Wat dat betreft zijn we continu op zoek.” Toch lukt het tot nu toe ieder jaar. “Bepaalde mensen staan gelukkig altijd weer op.” Hoe zit dat voor hemzelf? “Soms denk ik wel eens dat het tijd wordt voor iemand anders, maar voorlopig is het goed in te vullen zo en blijf ik nog lekker doorgaan!” Want naast zijn jeugdvoorzitterschap, is Van Oord ook nog leider van de JO16. “Twee avonden per week, ben ik toch wel met de voetbal bezig. Ik vind het hartstikke leuk om te doen.” En dus, houdt hij het nog wel even vol. “Als ik mezelf een beetje ken, zal ik altijd wel betrokken blijven.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=