15 Dé tweewielerspecialist in uw regio! Grote Kerkstraat 22a 4261 BD Wijk en Aalburg SHOP NOW Een goede sfeer en een leuke vereniging. Kortom, het eerste seizoen van Maarten de Bruijne bij derdeklasser GDC bevalt de trainer uit Sleeuwijk voorlopig prima. Op één dingetje na dan. “Nu moeten de resultaten nog komen.” Nieuwe kleding van GDC nodig? Dan moet je bij Karin van Hemert en Accelien van Rooijen zijn. Het tweetal zorgt er samen namelijk al jarenlang voor dat iedereen er bij de club netjes bijloopt en als het aan eerstgenoemde ligt, blijft dat voorlopig ook nog wel even zo. “Die afwisseling maakt het leuk!” De Bruijne wacht met GDC op de punten ‘Anders zouden we er niet zo netjes bij lopen’ Aan de groep, zal het de komende maanden echter niet liggen, vertelt de 37-jarige oefenmeester enthousiast. “Ze zijn ontzettend fanatiek en werken allemaal hard. Dat is natuurlijk heerlijk om mee te werken.” Bij een club waar De Bruijne in het begin wel even moest wennen. “Het is anders dan een Sleeuwijk of een Altena, waar ik hiervoor heb gezeten. Iedere vereniging heeft op zijn eigen manier wat.” Bij GDC is dat vooral de betrokkenheid, heeft hij gemerkt. “Er is een ontzettend hechte achterban, die mensen zijn er altijd. Wat dat betreft is het echt een kleine, maar warme club.” JEUGDTRAINER Na periodes als hoofdtrainer van VVAC en het tweede elftal van Sleeuwijk, dus een nieuwe uitdaging voor De Bruijne. De passie voor training geven, zat er al vroeg bij hem in, herinnert hij. “Op mijn vijftiende ben ik al een F3 gaan trainen, een jaar later deed ik de C2.” Dat beviel hem zo goed. “Dat ik daarna meteen de TC3-cursus ben gaan volgen.” Lang combineerde De Bruijne het zelf voetballen, met het trainen van de jeugd. Zo was hij actief voor Altena en Sleeuwijk, maar gaf hij tegelijkertijd training aan jeugdelftallen van onder meer GVV Unitas en de clubs waar hij op dat moment ook speelde. “Zelf voetballen blijft voor mij het allerleukste!” Toch werd hij vijf jaar geleden gedwongen daarmee te stoppen. “Toen brak ik mijn middenvoetsbeentje. Maar op dat moment speelde ik al bij de veteranen. Nu speel ik één keer in de maand in de zaal, met mijn oude jeugdteam.” En dus heeft De Bruijne tijd genoeg, om zich te focussen op GDC. De club uit Eethen die afgelopen zomer op zijn pad kwam. “Ik zag dat GDC vrij was, dus toen heb ik gesolliciteerd.” Een aantal goede gesprekken volgden. “Een hechte gemeenschap en een relaxte sfeer. Eigenlijk waren we er snel uit!” Ondanks zijn keuze uit meerdere clubs. “Hier voelde ik die klik het meeste. En het was het hoogste niveau.” TE LIEF Een fijne vereniging dus om te werken, al vallen de resultaten in de derde klasse voorlopig wat tegen. “Op papier hebben we nu een aantal sterke tegenstanders gehad, dus de komende weken moeten we onze punten gaan pakken. Om op die manier uit de problemen te komen.” Aan het vertrouwen, kan het in ieder geval niet liggen. “Maar het besef moet er zijn, dat we niet zomaar wedstrijden gaan winnen.” Een kwaaltje waar ze bij GDC wel vaker mee te maken hebben gehad, legt De Bruijne uit. “Veel jongens zijn iets te lief. Dat horen ze al jaren. Even hard een duel ingaan of een overtreding maken. Vaak willen we het dan toch voetballend oplossen.” Aan hem om daar als trainer een middenweg in te vinden. “Ik doe geen dingen, die ik als speler zelf ook niet fijn vond. Dus ik communiceer veel met spelers en geef gasten die hard werken altijd een kans.” Naast zijn team natuurlijk tactisch goed neer te zetten. “Afhankelijk van de tegenstander. Soms heb je meer duelkracht of snelheid nodig. Een andere keer juist loopvermogen. Het systeem kan dan ook wel eens verschillen.” Alles om de kans op een overwinning en het behalen van de doelstelling, te vergroten. “We willen ons zo snel mogelijk veilig spelen, daar mikken we op. Dan moet je richting de top acht. En gezien de zesde plaats van vorig jaar, is dat denk ik ook wel realistisch.” Hoe zit het tot slot met zijn eigen ambities? “Ik doe het puur voor mijn lol, omdat ik het heel leuk vind. Als ik ooit een keer hogerop ga, moet ik echt die klik met de groep voelen.” Voorlopig houdt de trainer, die op termijn voor zijn UEFA A wil gaan, het bij GDC én het trainen van zijn dochtertje op de woensdagavond. “Die voetbalt lekker bij Sleeuwijk!” Iets wat de 48-jarige Van Hemert naast het runnen van een eigen bestratingsbedrijf samen met haar man, maar al te goed kan gebruiken. “Het ene moment ben ik stenen aan het bestellen, dan ben ik weer bezig met de voetbal.” Zes dagen per week, vooral vanuit huis. “Anders zou ik hier ook geen tijd voor hebben. Maar dit is voor mij puur een stukje ontspanning.” En dat allemaal, omdat haar zoon Hugo, op zijn achtste bij GDC ging voetballen. “Die is inmiddels 22 en speelt bij het eerste.” Een hobby die een klein beetje uit de hand is gelopen. “We gaan altijd kijken. Plannen vakanties of weekendjes weg er zelfs omheen.” WARM BAD Terwijl ze het vertelt, moet Van Hemert er zelf ook wel een beetje om lachen. “Ik deed altijd aan zwemmen, was een beetje anti-voetbal. Gezien de kans op blessures, mochten onze kinderen van ons eigenlijk niet op voetbal.” Tot hun zoon, na een vakantie, toch echt wilde gaan voetballen. “Na lang denken, mocht hij het toch proberen. Die is er zo klaar mee, dachten we. Dat was hij niet...” Inmiddels, heel wat jaren verder, is ook Van Hemert, helemaal om. “Ik heb nu een blauw-geel hart. GDC is ontzettend gemoedelijk en echt ons kent ons. Eén grote familie en een warm bad.” In haar geval dus als lid van de PR-commissie én onderdeel van het bestuur. “Met dat laatste ben ik zes jaar geleden begonnen. Als enige vrouw, heb je er toch vaak een andere kijk op.” Ook op het spelletje. “In het begin snapte ik natuurlijk niks van voetbal. Dat is nu niet meer het geval.” En van de kleding, weet ze gelukkig alles. “De selectie krijgt iedere vier jaar een nieuwe kledinglijn. Dat geldt dan voor één, twee en de gehele begeleiding. Van nieuwe tenues, tot trainingspakken. Alles. Zowel uit als thuis.” Andere teams, zijn in de gelegenheid om bij haar en Van Rooijen de spullen zelf te bestellen. “Daar zoeken we dan ook sponsors voor. Of we laten spelers zelf rondvragen.” Bijvoorbeeld door naar bedrijven van ouders te kijken, vertelt ze. “Zonder sponsors, zouden we er niet zo netjes bij lopen.” Al valt het shirt, van zichzelf genoeg op. “Die hebben we zelf mogen ontwerpen! Met het logo van GDC als een watermerk achterop.” BETROKKEN Begonnen met het verkopen van tweedehands voetbalschoenen, is Van Hemert nu samen met Van Rooijen, verantwoordelijk voor alle kleding. Een flinke puzzel, zo legt ze uit. “Jeugdspelers nemen zoveel mogelijk hun eigen tenue mee naar het volgende seizoen, maar vaak moeten we ook schuiven met de kleding. En ons merk komt uit Italië, dus dat duurt even voordat het hier is.” Toch maakt dat haar werk, juist zo leuk om te doen. “Je hebt echt contact met iedereen binnen GDC. Daardoor ben je ontzettend betrokken.” Haar hele zolder, staat dan ook vol. “Gelukkig krijg ik enorm goede hulp van Accelien, anders was het niet te doen.” Want met ook een functie in het hoofdbestuur, als afgevaardigde van de PR-commissie, zijn het best drukke weken, voor Van Hemert. “Soms drie avonden, soms één. En op zaterdag ben ik er altijd.” Eens in de vier jaar, bij het introduceren van een nieuwe kledinglijn, is er vanzelfsprekend sprake van topdrukte. “Daar zijn we dan weken mee bezig. Ik weet verder precies wat van wie is, dus door het jaar heen, gaat het prima.” Helemaal, omdat de inwoonster van Genderen haar werk vooral heel leuk vindt. “Ik ben nog nooit de auto ingestapt met tegenzin. Zolang ik er plezier uithaal, blijf ik het doen!” Foto: Eric Schröder Foto: Eric Schröder
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=