13 Dé tweewielerspecialist in uw regio! Grote Kerkstraat 22a 4261 BD Wijk en Aalburg SHOP NOW Goed begonnen aan het seizoen, maar inmiddels in een flinke dip beland. Het derde jaar op rij in de vierde divisie hadden ze zich bij Achilles Veen ongetwijfeld heel anders voorgesteld. Toch probeert Jochem Scheij het moraal hoog te houden. “We moeten vooral weer dominanter gaan worden aan de bal.” Voetbal is en blijft een teamsport. En dus is dat precies wat Arno van Loon en Carlo van der Heijden de JO11 van Achilles Veen bij proberen te brengen. Een proces dat gaat met vallen en opstaan, heeft eerstgenoemde gemerkt. “In de eerste fase van de competitie was het elke keer net niet.” Jochem Scheij kan voorzichtig weer naar boven kijken ‘Samen kun je veel meer bereiken’ Iets wat de vierdedivisionist in het begin van het seizoen wel lukte, toen de eerste drie wedstrijden van de competitie werden gewonnen. “Op dat moment hadden we echt het gevoel dat we bovenin mee konden gaan draaien.” Een aantal nederlagen later, hebben ze bij Achilles Veen voorlopig andere zorgen aan hun hoofd. Mede door een groot aantal blessures. Waaronder die van topscorer Pim Goossens. “We missen bepaalde jongens op cruciale posities, dat is wel een bepalende factor.” Maar daarnaast, zo is de 22-jarige Scheij ook eerlijk. “Halen we gewoon te vaak ons niveau niet.” KORTE ZOMERSTOP In een competitie die zwaarder is dan vorig jaar, heeft de buitenspeler gemerkt. “Het zit dichter bij elkaar. Iedereen kan eigenlijk van iedereen winnen. Dat is ergens ook wel weer leuk.” Tegenstanders hebben volgens hem vooral een betere basis. “Afgelopen seizoen zaten er ook een hoop mindere ploegen tussen.” Het leverde Achilles Veen uiteindelijk een tweede plaats en bekerwinst op. “Ook persoonlijk ging het voortvarend, met in totaal zestien goals en zeventien assists.” Promotie naar de derde divisie, leverde het de club na een lange nacompetitie uiteindelijk net niet op. Breekt de ploeg dat nu een beetje op, die korte zomerstop? “Ik heb daar zelf eigenlijk niet zo’n last van, maar andere jongens misschien wel. Het zou er zomaar mee te maken kunnen hebben.” Scheij geniet in zijn tweede seizoen in Veen, vooral weer lekker van het spelletje. Na zijn overstap van FC Den Bosch twee jaar geleden. “Ik zat toen al een aantal seizoenen bij ‘Jong’ en verloor wel een beetje het plezier. Achilles Veen had in de winterstop al eens gebeld, maar dat vond ik nog te vroeg.” Toen duidelijk werd dat de inwoner van Elshout niet in aanmerking kwam voor een contract, besloot hij een aantal maanden later toch in gesprek te gaan. “De klik was er meteen!” En dus hield zijn profavontuur bij FC Den Bosch, na negen jaar op. “Ik heb daar vanaf mijn twaalfde eigenlijk de gehele jeugdopleiding doorlopen.” Veel mooie momenten én vijf wedstrijden in de Keuken Kampioen Divisie later, kijkt Scheij vol tevredenheid terug. “Uiteindelijk was ik net niet goed genoeg. Voor mij persoonlijk heb ik alles eruit gehaald. Al had ik achteraf misschien op andere momenten moeten pieken...” DOMINANTER Dat gebeurde dus niet, maar overdreven rouwig is Scheij daar niet om. “Ik had zelf nooit echt die drang om profvoetballer te worden. Alles wat ik bereikte, was mooi meegenomen.” Zijn overstap naar de amateurs, bevalt hem dan ook nog altijd goed. “Het amateurwereldje past beter bij me. Minder trainen, dus meer vrije tijd. Maar ook de gezelligheid en de binding met supporters, heb ik toch altijd wel een beetje gemist. Daar kom je dan ineens achter.” Toch draait het ook bij Achilles Veen, natuurlijk wel gewoon om winnen. Iets wat ze de komende periode móeten gaan doen. “Op voorhand wilden we bovenin meedraaien, nu vind ik het lastig om te zeggen.” Genoeg ruimte voor verbetering nog dus. “Het drukzetten, met z’n allen, kan beter. En aan de bal, moeten we weer dominanter gaan worden. Zoals in het begin van het seizoen. Ik ben ervan overtuigd dat ons dat gaat lukken.” Met hem als vleugelflitser aan de zijkant. “Assists zijn een belangrijk onderdeel van mijn spel, maar ik vind dat ik nog wel iets meer mag scoren.” Zijn persoonlijke doel voor dit jaar? “Minimaal tien assists en acht goals.” Want ambities, heeft de student Logistics Management aan de HAN in Nijmegen, nog altijd evengoed. “Ik wil kijken waar mijn plafond ligt in het amateurvoetbal. Het liefste natuurlijk het hoogst haalbare.” Al moet het voor Scheij dan wel allemaal kloppen. “Ook qua gezelligheid. Dus hopelijk kunnen we met ‘Veen’ die stap maken!” In een competitie lager, gaat dat nu gelukkig beter, vertelt Van Loon (40). “Het plezier is natuurlijk het belangrijkste, maar het helpt voor die jongens wel als ze ook winnen.” Al let hij als trainer met name op heel andere dingen. “De passie, trots en inzet, vind ik net zo mooi om te zien.” Want vooral daar, probeert de inwoner van Wijk en Aalburg zijn steentje aan bij te dragen. “Carlo is van het voetballende gedeelte, ik ben hoofdzakelijk bezig met het creëren van een team. Samen kun je meer bereiken. Dat probeer ik ze bij te brengen.” VOETSPOREN En dat doet hij, inmiddels alweer een aantal jaar. “Bij de JO7 zijn we begonnen!” Mede door zijn twee zoontjes. “Die zijn tien en elf, maar zitten samen in het team.” Sterker nog. “Ze zijn op dezelfde dag jarig, dus schelen precies een jaar.” Toch gaat zijn voetbalverleden, al veel verder terug, memoreert Van Loon. “Vroeger heb ik altijd de E’tjes getraind. Een jaar of twintig geleden.” Maar ook als voetballer, maakte hij furore. Vanaf zijn zesde, bij Achilles Veen. “Op mijn twintigste ben ik gaan keepen, daarvoor heb ik altijd gevoetbald. Met name in het tweede en derde.” Toch kreeg Van Loon op een gegeven moment ook de kans om naar het eerste te gaan. “Precies op dat moment scheurde ik mijn meniscus.” Een moeizame revalidatie volgde. “De eerste operatie is niet goed gegaan, waardoor ik nog een keer geopereerd moest worden. Mijn niveau, heb ik daarna nooit meer gehaald.” Vorig seizoen, hing hij bij het derde zijn keepershandschoenen aan de wilgen. Gelukkig treedt zijn jongste, al in zijn voetsporen. “Die staat ook op doel!” Hoe dat is voor Van Loon? “Natuurlijk ben je wel extra met hem bezig. En vaak ben je ook wat kritischer.” Maar ondersteund door Van der Heijden, gaat dat voorlopig prima. “Carlo doet meer echt de training, dus ik heb liever dat hij wat tegen mijn kinderen zegt, haha.” Met die extra ondersteuning, is Van Loon sowieso heel blij, vertelt hij. “Ik deed het eerst alleen, nu zijn we met zijn tweeën. Het waren soms net elf ongeleide projectielen.” KEEPERSTRAINER Maar ook dat, gaat met de jaren steeds beter. “Je ziet ze echt vooruitgang boeken, dat is heel leuk om te zien. Technisch én als team.” En dus is het iedere training, op dinsdag en donderdag, genieten. “Die jongens enthousiast maken en er plezier uit laten halen, dat geeft mij de energie.” Helemaal als er op zaterdag dan ook nog eens wordt gewonnen. “In de eerste helft van de competitie waren de resultaten niet heel best, toen hebben we alle zes de wedstrijden verloren.” Aan zijn eigen fanatisme, kan het in ieder geval niet liggen. “Dat haal je er niet uit...” Zelfs niet als je enkel nog trainer bent. “Ik kan soms best direct zijn, ook tegen ouders. Maar altijd met de bedoeling om die jongens te helpen.” Ook thuis. “Daar gaat het met twee voetballende kinderen natuurlijk heel veel over voetbal. Mijn vrouw wordt er soms moe van! Al begint ze het steeds leuker te vinden.” En dat is maar goed ook, want Van Loon steekt er met alle liefde veel tijd in. “Iedere training beginnen we met een teambespreking. Over de afgelopen wedstrijd, wat ze op de training kunnen verwachten of over aanstaande zaterdag.” Hoelang blijft hij dat nog vol passie doen? “Ieder jaar, zeg ik dat ik het nog niet weet voor het komende seizoen. In principe zou ik mezelf meer specifiek willen gaan richten op de keepers, daar heb ik toch meer verstand van.” En kijkt hij ook in het bijzonder naar. “We gaan vaak naar RKC Waalwijk, dus tijdens de warming-up let ik met mijn zoontje alleen maar op de doelmannen.” Een rol als keeperstrainer bij de jeugd, lijkt Van Loon dan ook wel wat. “Die kun je nog het meeste leren!”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=