Dé tweewielerspecialist in uw regio! Grote Kerkstraat 22a 4261 BD Wijk en Aalburg 25 Woudrichem doet wat niemand had verwacht Na een moeizame eerste seizoenshelft, had waarschijnlijk niemand verwacht dat Woudrichem nu zo hoog zou staan. Was getekend, Floris Kieboom. Toch is dat de realiteit en dus doet de derdeklasser ineens mee aan de nacompetitie voor promotie. “Als je dan een paar keer wint, kom je in een flow.” Iets wat de twintigjarige Kieboom tot voor de winterstop, zelf toch ook niet helemaal had verwacht. “Het was eigenlijk een teleurstellend seizoen, zeker na de degradatie van vorig jaar.” Al had de jonge middenvelder daar in eerste instantie wel een verklaring voor. “Het eerste en tweede waren samengevoegd, dus we hadden een heel grote groep. Veel concurrentie, keuzes maken, maar te weinig echte teamspirit.” In combinatie met het vertrek van een aantal dragende spelers, zorgde dat dus voor een lastig begin. “Na de eerste seizoenshelft, had niemand verwacht dat we nu zo hoog zouden staan.” EVEN WENNEN Ook Kieboom zelf eigenlijk niet. “Het doel was eigenlijk handhaven en stiekem hopen op nacompetitie of een periode. Op een gegeven moment, gingen we wel steeds meer omhoogkijken.” Een directe terugkeer in de tweede klasse, behoort dan ook nog altijd tot de mogelijkheden. “Maar als dat niet lukt, kijken we volgend jaar gewoon weer!” Met hem er in ieder geval bij. “Ik voetbal al heel mijn leven bij Woudrichem. Op mijn vijfde begonnen en nooit ergens anders.” Toch scheelde dat niet veel, lacht hij. “In de JO15 was er even sprake van om naar Sleeuwijk te gaan, maar toen ben ik lekker gebleven. Daar heb ik geen moment spijt van gehad.” Sinds dit seizoen maakt Kieboom onderdeel uit van het eerste. En dat was best even wennen, vertelt de middenvelder. “Je begint bij de senioren eigenlijk weer helemaal onderaan. Alles gaat veel sneller en ook fysiek kom je tekort.” Andere posities, andere spelers en dus een hoger tempo. “Vooral de snelheid van het spel, is een enorm verschil. Plus tegenstanders zijn natuurlijk slimmer, die hebben veel meer ervaring.” Tegenwoordig gaat dat beter, merkt hij. “In het drukzetten, hoe je moet lopen en welke keuzes je moet maken. Weten wanneer je wel of niet een balletje uit moet halen.” Met zijn vertrouwen, zit het inmiddels dan ook wel goed. “In het begin weet je niet waar je het moet zoeken, nu gelukkig wel.” Misschien wel mede door zijn teamgenoten. “Veel jongens waar ik in de jeugd ook al mee speelde, dat is natuurlijk wel leuk!” MEER DURVEN Een droom is daarmee in vervulling gegaan. “Spelen in het eerste, was als jeugdspeler natuurlijk wel het doel. Ik ging ook altijd kijken. Eerst zelf voetballen en daarna de hele dag op de club blijven. In de hoop daar zelf ooit te staan. Daarom ben ik nu ook trots dat het gelukt is.” Helemaal als echte Woudrichemmer. “Ik kan het veld zien liggen vanuit mijn huis! Je kent iedereen, het is een fijne club, met heel veel spelers van hier. Dat is denk ik wel uniek én voor mij ook het leukste.” Genoeg reden om zich iedere week vol passie in te zetten voor ‘zijn club’. “Ik ben een harde werker, maak veel meters, loop gaten dicht en moet het hebben van de duels.” Toch was dat in de jeugd wel ietsje anders, herinnert hij. “Dan kwam ik echt de bal opeisen, dat moet ik nu ook weer meer gaan doen.” Een wijze les voor de toekomst. “Meer rust aan de bal en dingen durven, schieten of acties maken.” Zowel aanvallend als verdedigend dus. “Het leukste vind ik om ballen op te halen en van daaruit het spel te maken. Maar ik kan ook aanvallend de ruimtes induiken.” Genoeg tijd nog, om dat verder te ontwikkelen. Bij Woudrichem, denkt Kieboom. “Ik zit er natuurlijk nog maar kort bij en ik heb het hartstikke naar mijn zin. Als ooit die kans om hogerop te gaan komt? Dan blijf ik waarschijnlijk toch hier!” Een droomafscheid was het voor Akram Mahamed zeker niet. De creatieve middenvelder van tweedeklasser Sleeuwijk zet er na tien seizoenen in het eerste een punt achter, maar sluit af met degradatie. Toch is het goed zo. “Ik heb er voor mezelf alles uitgehaald.” ‘Het plezier was er niet altijd meer’ Degraderen is natuurlijk nooit leuk, maar inmiddels heeft de 27-jarige Mahamed de klap wel een beetje verwerkt. “Een paar wedstrijden voor het einde hadden we het niet meer in eigen hand en wisten we dat het lastig ging worden. Uiteindelijk nemen we met ons hoofd omhoog afscheid van de tweede klasse.” Al zat er meer in, realiseert hij zich. “We wonnen bijvoorbeeld van Achilles’29, de nummer vier, maar konden dat dan vervolgens geen vervolg geven.” Hoe dat kwam? “Een stukje kwaliteit én pech. Fouten worden op dit niveau gewoon afgestraft, dat is het verschil met de derde klasse. Dan is het heel moeilijk om te draaien, als je achter komt.” GEGROEID Toch ziet Mahamed de degradatie van de lantaarndrager zeker niet als een schande. “We doen het allemaal met eigen jongens, als je dan sommige tegenstanders ziet...” Het was voor hem, en zijn teamgenoten, dan ook een leerzaam seizoen. “Een hoger tempo, meer voetbal en ook een stukje tactisch. Ik heb wel het gevoel dat we het aankonden, maar als je mee wilt met dit niveau, moet je minder fouten maken. Daar zijn we in de loop van de competitie wel in gegroeid. Het begin was lastiger, daarna gingen we beter voetballen en konden we onszelf meten.” Waar zat hem dat volgens hem vooral in? “Leren van fouten. Wanneer iets voetballend oplossen en de boel zo goed mogelijk dicht proberen te houden. Om maar in die wedstrijd te blijven.” Al lukte dat dus niet altijd, is Mahamed ook eerlijk. “Uiteindelijk is dit seizoen wel een bee tje tegengevallen. Maar het was ook lastig met die degradatieregeling, dan was nacompetitie halen nog niet eens zó slecht geweest.” Met de club waar hij al heel zijn leven speelt. “Ik voetbal nu tien jaar bij Sleeuwijk in het eerste en begon hier in de F1.” En niet voor niks. “Het is een echte dorpsclub en hartstikke gezellig. Ik woon hier ook al bijna 25 jaar, dus iedereen kent elkaar.” Toch is Mahamed bezig aan zijn laatste seizoen. “Voetballen doe ik puur voor mijn plezier en dat heb ik de laatste tijd niet altijd meer. Ik wil het niet op 80% doen.” Mede door zijn werk, vertelt hij. “Daardoor kan ik soms niet komen trainen.” SUPPORTERS Gelukkig is dat bij het vierde, een stuk minder erg, lacht de inwoner van Sleeuwijk. “Dit is wel echt mijn club, dus ik ga hier gewoon lekker lager voetballen.” Al zal dat in het begin even wennen worden. “Dat competitieve en die strijd, ga ik wel echt missen. Een stukje hard werken, de supporters en alles eromheen.” Want vooral die supporters, hebben indruk op hem gemaakt. “Iedere week gingen er een hoop mee, daar heb ik echt van genoten. Dat vond ik mooi en misschien wel het leukste. Naast natuurlijk het kampioenschap van vorig jaar.” Hoe anders is dat volgend seizoen. “Bij het vierde moet je waarschijnlijk blij zijn als er één iemand staat, haha.” Toch doet de voetballiefhebber er goed aan, om toch een keertje te gaan kijken. “Ik ben een creatieve middenvelder, die graag de bal heeft en met een mooie pass beslissend probeert te zijn.” Iets dat er dit seizoen iets minder in zat, realiseert hij. “Het liefste speel ik zo min mogelijk de lange bal, maar die hebben we toch behoorlijk vaak moeten spelen...” Heeft Mahamed er voor zichzelf alles uitgehaald? “Ik heb tien jaar bij Sleeuwijk in het eerste gespeeld, dus ik denk het wel. Al zullen veel mensen zeggen van niet en dat het zonde is om zo jong al te stoppen. Tuurlijk snap ik dat, maar voor mij is het genoeg. Voor mijn gevoel is het goed zo, dan ga ik niet voor anderen voetballen.” 0292908.pdf 1 15-5-2024 10:32:3 Foto: Bruis de Kock
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=