26 R RO ROB OBE YBE YSE YSP SPO POR OTR SRT TSW SWE WAE AER AR . C R . OC . COM OM M Van Rosmalen zit als trainer vol passie en energie Beter worden, samen naar iets toeleven, maar vooral heel veel plezier hebben. Als trainer van Kozakken Boys JO14, zijn dat eigenlijk de dingen waar Corné van Rosmalen dagelijks mee bezig is. En dat doet de Werkendammer vol passie en energie. “Uiteindelijk wil je ze ook leren om te winnen.” Inmiddels alweer een flinke tijd, vertelt de 30-jarige Van Rosmalen. “Ik zit al sinds mijn zestiende bij Kozakken Boys. Deed de opleiding tot gymdocent, dus was altijd al bezig met lesgeven. Zo ben ik er eigenlijk een beetje ingerold.” Tegenwoordig werkt de jeugdtrainer, die zelf ook nog op het veld staat bij eersteklasser Almkerk, als buurtsportcoach voor de gemeente Gorinchem. Veel sport dus. “Als speler probeer ik ook de boel een beetje weg te zetten en jongere jongens te helpen. Dat mag ook wel op mijn leeftijd.” VISIE Dingen die hij leerde, tijdens zijn eigen periode als jeugdspeler bij Kozakken Boys. “Een visie ontwikkel je door trainers waar je mee werkt of hebt gewerkt. Bepaalde oefeningen, manier van spelen, opbouwen of drukzetten. Je steekt van iedereen wel iets op.” Waar Van Rosmalen in zijn geval het meest van heeft geleerd? “Bij de senioren was dat Michel Langerak. Hij had altijd heel goede veldtrainingen. Maar ik kijk ook vaak naar Danny Buijs, daar heb ik zelf vroeger nog mee gespeeld.” Een ‘voorbeeld’ wat verder van huis, is wat hem betreft José Mourinho. “Niet altijd mooi, maar zijn ploegen zijn wel heel moeilijk te verslaan. Dat zegt ook iets.” Of de JO14 van Kozakken Boys dat dit seizoen ook is, moet nog blijken. “Het was voor mij een compleet nieuwe groep kinderen. Ik kende hen niet, en zij mij ook niet. Het vertrouwen is nog wat broos en ze zijn heel speels, dus wat dat betreft is er nog wat werk aan de winkel. Daar heb je als trainer ook mee te maken.” Een omschakeling ten opzichte van de JO17, het team dat Van Rosmalen vorig jaar trainde. “Dat zijn echt pubers, hebben een grotere mond. Daar heb je ook meer te maken met dingen eromheen. Soms is dat best een uitdaging.” Maar inmiddels, weet hij wel hoe je daarmee om moet gaan. “Ik heb ook de JO11 en JO15 al eens gehad. Elke leeftijd heeft iets.” Maar uiteindelijk, blijft veel ook gewoon hetzelfde. “Lekker met ze bezig zijn. Beter worden, ze wat leren en samen toeleven naar iets. Als dat dan lukt, is dat heel mooi. Daar hoort plezier maken ook bij.” AANWEZIG Een nieuw team, kinderen leren kennen en stappen inhalen. Van Rosmalen kent wat dat betreft een druk jaar. “Je begint aan iets, om een bepaald einddoel te bereiken. Hoe willen we spelen? Ik weet zeker dat als we dat aantikken, we ook gaan winnen.” Want hoewel het natuurlijk draait om opleiden. “Wil je ze uiteindelijk ook leren om te winnen.” Met een derde plek in de eerste klasse, is dat tijdens de eerste seizoenshelft, best aardig gelukt. “Nu moeten we stappen gaan maken!” Vooral qua manier van spelen, vertelt Van Rosmalen. “Dominant zijn aan de bal, de bal willen hebben en hoog drukzetten.” Maar dat komt natuurlijk niet voor niks. “Op trainingen probeer ik heel veel te variëren in de oefeningen, zodat het iedere keer weer anders is. Vernieuwende dingen. Dingen vanuit mijn werk, maar ook van internet.” Want als jeugdtrainer, is de voetballer van Almkerk naar eigen zeggen behoorlijk aanwezig. “Fanatiek en veeleisend, op een leuke manier. Door aan te sturen en soms ook mee te voetballen.” Misschien een beetje zoals Vincent de Klerk, zijn eigen trainer nu. “Hij heeft ook een vernieuwende kijk op voetbal. Dat vind ik heel interessant. Jong en op een andere manier.” Ziet hij dat zelf ook zitten, hoofdtrainer bij de senioren? “Afgelopen seizoen heb ik mijn UEFA B gehaald, dus ooit hoop ik wel trainer te zijn van een eerste elftal. Ik weet alleen nog niet waar.” En voorlopig, hoeft dat ook nog niet. “Ik wil dit nog zo lang mogelijk blijven combineren met zelf voetballen, daarna kijken we wel!” En dat is na bijna vijf jaar, natuurlijk niet voor niks. “We trainen op techniek, doen partijtje of verschillende spelvormen. Soms ook met ander soort ballen.” Hoe dat idee is ontstaan? Eigenlijk heel simpel. “In eerste instantie hebben we geïnventariseerd bij de club en vervolgens hebben we onszelf gewoon in het diepe gegooid. Onder het mom ‘kijken wat het wordt’.” Met 35 kinderen, is dat best aardig gelukt. “Dat aantal mag altijd hoger! Het hele voetbalseizoen lang, trainen we één keer in de twee weken op vrijdag. Niet te vaak, anders gaat de leukigheid eraf.” GYMLERAAR Maar leuk, dat is het, vertelt de 23-jarige Weusthof. “Ik bedenk alles en zet het ook uit. Vier of vijf andere trainers, komen helpen. Zo draaien we door, in een soort circuitje.” Wat ze precies doen? De speler van het eerste legt het uit. “Rondootjes, afwerken, tikspelletjes en afsluiten met een grote partij. En daar tussendoor vaak techniekvormpjes.” Zijn enthousiasme is gezien zijn baan als gymleraar op een basisschool, eenvoudig te verklaren. “Van kleins af aan, vond ik dit eigenlijk al mooi. Toen ik twaalf of dertien was, begon ik bij een jeugdteam te helpen. Dat was zó leuk, dat ik ben doorgegroeid. Uiteindelijk naar een eigen jeugdteam.” Die rol heeft Weusthof nu op het moment even niet, wel verzorgt hij op dinsdag en donderdag ook de zogeheten circuittraining bij de club. “Eerst training geven en daarna lekker zelf aan de bak.” De voetballer benadrukt nog maar eens het belang. “We zijn natuurlijk een dorpsclub, maar willen alle kinderen de mogelijkheid bieden om te kunnen sporten. Daarom is het ook gratis.” Van 16:30 tot 17:45 gaan ze op vrijdag dan ook hard aan de slag. “Het plezier dat ze uitstralen en de manier waarop ze oefeningen oppakken, geeft mij voldoening. Stapje voor stapje worden ze beter.” Zien ook veel ouders, vertelt hij. “We krijgen veel positieve reacties. Vaak dat ze weer een leuke training hebben gehad.” ENERGIEK Daar doen ze bij Woudrichem dan ook meer dan hun best voor. “We trainen niet alleen op het veld, maar ook op de straat of in de zaal. En met verschillende soorten ballen, zoals bijvoorbeeld een foambal. Dat vraagt toch weer meer concentratie.” Weusthof kan het weten. “Twee jaar geleden heb ik mijn UEFA C voor de jeugd gehaald. Dus ik heb wel de ambitie om op een mooi niveau een team te trainen.” Maar voor nu, zit hij goed. “De combinatie met zelf voetballen, is perfect. Als ik weer een groep zou gaan doen, is dat waarschijnlijk JO12, JO13 of JO14.” Een leeftijd die naar eigen zeggen het beste bij hem past. “Ik ben een energieke trainer, iemand die dingen op een leuke manier over probeert te brengen. Nooit schreeuwen of een speler afzeiken.” Maar juist zoveel mogelijk inleven. “Meedoen, een grapje maken. Eén zijn met de kinderen.” Bij een club, die Weusthof inmiddels maar al te goed kent. “Ik loop hier nu bijna zeventien jaar rond. Ben op mijn zesde begonnen.” Tegenwoordig bij het eerste als harde werker op het middenveld. “Een soort Jens Toornstra. Iemand met veel loopvermogen.” Maar als hij zou moeten kiezen? “Dan vind ik zelf voetballen nog altijd net iets leuker. Gelukkig kan ik het nu combineren.” En dus blijft Weusthof, die tegenover het voetbalveld woont, dat voorlopig ook nog wel even doen. “Woudrichem is echt een dorpsclub, het leeft hier enorm in het dorpje. Het is leuk met elkaar én de vele supporters!” ‘Een grapje maken en één zijn met de kinderen’ Kinderen de mogelijkheid bieden om te kunnen sporten. Dat is wat ze bij voetbalclub Woudrichem proberen te doen. En niet alleen op zaterdag, maar ook doordeweeks. Zoals bijvoorbeeld tijdens de vrijdagmiddagtraining, onder leiding van Swen Weusthof. “Stapje voor stapje worden ze beter.”
RkJQdWJsaXNoZXIy ODM1NjU=