VoetbalJournaal Barendrecht, voorjaar 2020

Puur. Voetbal. Met of zonder vliegende keep. 5 Noah de Neijs is het voetballen niet verleerd Haibe Abdie schurkt tegen de basis aan Smitshoek herkent ambities van Marco Snel Jurrien Reineta maakt nu ook de vuile meters Damian van den Oever is definitief talent af De Neijs (21) is bezig zijn studie logistiek ma- nagement af te ronden. Nog een onderzoek met bijbehorende scriptie en hij heeft zijn hbo-diploma binnen. Over een baan hoeft hij niet in te zitten. Ze vechten voor hem. “Ik heb een keer mijn cv op Lin- kedIn gezet en sindsdien wordt er op me gejaagd”, lacht hij. “Er is in de haven heel veel werk in de logistiek.” Zijn studie zorgde voor afleiding tijdens een lange periode van voetbalarme dagen. Hij revali- deerde en zag lijdzaam toe hoe zijn ploeggenoten bij Smitshoek wel konden voetballen. “Ik hoop zoiets nooitmeermee temaken”, zegt hij over zijn knieblessure. Hij raakte met zijn veter verstrikt in de schoen van een medespeler op de training. “Mijn lichaam ging de ene kant op, mijn knie de ande- “Het was maar vijf minuten, maar ik stapte met een glimlach het veld op en er weer af”, aldus het 20-ja- rige talent. Zijn debuut in de basis volgde een week later tegen Jo- dan Boys. “De trainer zei: je hebt je laten zien op de training, jij speelt zaterdag.” De eerstejaarssenior stond daar- na vaker in de basis, maar kreeg ook te maken met een terugslag. “Mijn volgende doel bij Smitshoek is om basisspeler te worden, maar de concurrentie voor mijn plek is best groot. Ik had voor dit seizoen niet verwacht dat ik al zo veel mi- nuten zou maken. Ik moet geduld hebben en hard werken.” Opvallend: Abdie - geboren in Ne- derland uit Somalische ouders – wordt bij Smitshoek ingezet als “Ik ben blij met de kans en het ver- trouwen dat ik van de club krijg”, zegt de inwoner van Rotterdam. “Ik ben voor mezelf vooral benieuwd of ik ook op het niveau van hoofdklasse hetzelfde kan toevoegen van wat ik nu doe.” Snel, die zelf voetbalde bij NSVV in Numansdorp, is bezig aan zijn der- de seizoen als trainer van het twee- de elftal van Smitshoek. “Ik ben letterlijk voor de leeuwen gegooid. Ik heb vanuit het CIOS mijn TC2 en TC3 gehaald. Ik wist al op jonge leeftijd dat ik trainer wilde worden. Bij FC Dordrecht en NSVV trainde ik al jong een jeugdelftal. Dat gaf mij meer energie dan dat ik dat kreeg van zelf voetballen. Via Richard Middelkoop kwam ik bij Smitshoek terecht. Dat was zeker in het begin wennen. Ik was 23 toen ik begon. Ongeveer de helft van de ploeg was even oud of ouder. Met Matthijs Maar in het collec- tief van Smitshoek was het spel van de 24-jarige Ba- rendrechter enige tijd ‘too much’. Of beter gezegd: ‘too little’. In zijn drang naar voren wilde hij zijn verdedigende taken nog wel eens vergeten. De Reineta van dit sei- zoen is als voetballer een stuk volwassener. “Soms is het goed dat je als speler een spiegel krijgt voorgehouden”, reageert hij. “Me- despelers vonden dat ik te veel oog had voor het aanvallen en niet hielp bij meeverdediging. Daar zat wel wat in.” Het drong pas goed tot de rechts- buiten door toen hij op het matje moest komen bij trainer Richard Middelkoop. “Die heeft duidelijk gemaakt dat ik dingen in mijn spel moest veranderen. Als dat niet zou gebeuren, zou ik mijn basis- Zijn leeftijd (21) is ook het rugnum- mer wat hij we- kelijks draagt in Smitshoek 1. Dit seizoen wisselt het nog wel eens waar hij op het veld is te vinden. “Ik ben dit sei- zoen begonnen als centrale ver- dediger, nu speel ik alweer een tijdje op het middenveld. Prima, als ik maar speel.” Van den Oever sloeg als jeugd- speler de A over en kwam als jonge speler meteen in de eer- ste selectie. Intussen is hij ta- lent af. “Vorig seizoen heb ik bijna alles gespeeld en nu zeg maar 99 procent.” Zijn nieuwe positie aan het begin van dit seizoen beviel hem pri- ma. Als centrale verdediger was hij veel aan de bal. “Mijn nadeel is dat ik met mijn 1.72 niet zo groot re.” Er werd daarna gekozen voor een ‘conservatief’ herstel. “De artsen hadden nog hoop dat het met rust en daarna revalidatie goed zou komen. Maar de ban- den waren te veel beschadigd.” De bevestiging daarvan kreeg De Neijs op het punt dat hij zijn ren- tree zou gaan maken. “Het ging weer mis.” Dit keer was er geen ontkomen aan een operatie. Na zes weken gips volgde een nieuwe intensie- ve revalidatieperiode. “Twee, drie maanden na de start van het sei- zoen kon ik aansluiten bij de groep. Dan ben je er nog niet. Ik heb de belasting steeds iets meer opge- bouwd. Van een half uur spelen, na zestig minuten en van daaruit naar een hele wedstrijd.” Trainer Richard Middelkoop haal- de de linkspoot snel weer bij het eerste elftal. Eind januari maakte hij zijn rentree in de basis, ruim linksback. “Terwijl ik rechtsbenig ben. In het begin was dat wel even wennen, maar inmiddels heb ik ook al een aardige inspeelpass met links. Ik ben inmiddels zó ver- groeid met de linksbackpositie dat de rechtsbackplaats heel vreemd aanvoelt als ik een keer op die plek wordt gezet.” Noah de Neijs heeft zijn portie blessureleed al gehad. De technisch begaafde middenvelder van Smitshoek stond anderhalf jaar aan de kant nadat op de training zijn knieschijf uit de kom schoot. “De eerste keer in de basis voelde als een bevrijding.” Toen hij in de derde wedstrijd van dit seizoen zijn debuut maakte in de hoofdmacht van Smitshoek op bezoek bij FC ’s-Gravenzande was Abdie van top tot teen vol trots vervuld. Marco Snel doet zijn achternaam eer aan als trainer. Komende zomer zet hij zijn bliksemcarrière voort door van het tweede elftal naar het eerste elftal Smitshoek over te stappen. Het ‘jonge broekie’ van 26 jaar wordt de rechterhand van de nieuwe hoofdtrainer Edwin de Koning. Snel, goed schot, goede actie én doelgericht. Voor Smitshoek was Jurrien Reineta na zijn te- rugkeer uit Engeland, waar hij deel uitmaakte van de Nike Academy, de gedroomde rechtsbuiten. Damian van den Oever is een echt product uit de Smitshoekkweekvijver. Vanaf zijn zesde jaar speelt hij al in het oranje en wit van de Barendrechtse club. anderhalf jaar na het ontstaan van zijn blessure. De Neijs: “Het wedstrijdritme moet terugko- men. Daar maak ik me geen zor- gen om.” Ook het touwtje met de bal, wat hij als technicus heeft, is er weer. “Dat gevoel moet je wel weer op- bouwen hoor. Ik sta bekend om een goede trap, maar in het begin was het precisiewerk er nog niet.” Tabbers en John de Ronde had ik twee spelers erbij die afbouwden. Hun aanwezigheid in de kleedka- mer scheeldewel.” Snel vond al snel zijn draai als trainer van Smitshoek 2. “Leeftijd telt helemaal niet”, weet hij. “Het gaat eromwat je als trainer doet.” En dat is geen ‘lulkoek’ verko- pen. “Drie dingen zijn belangrijk. Je moet als trainer transparant en eer- lijk zijn. Daarnaast moet je kunnen nuanceren en het derde punt is dat je tactisch onderlegt moet zijn. Als je je spelers niet kan overtuigen van je visie moet je jezelf afvragen of je op goede plek bent.” “Daarbij hoort ook dat je je als trai- ner kwetsbaar opstelt. Ik sta altijd open voor de dialoog. We doen het met elkaar en dat wil ik uitstralen. Ik ben one of the guys, maar tot op een bepaalde hoogte: ik bepaal wel hoe het er uiteindelijk uit gaat zien zaterdag op het veld.” Wie Snel tijdens een wedstrijd langs de lijn aan het werk ziet, krijgt een mee- plaats kunnen verliezen. Als de trainer die boodschap afgeeft moet je daar iets mee. Dat heb ik ook gedaan. Het heeft mijn ogen geopend. Ik weet ook dat het niet alleen om doelpunten maken of het geven van assists gaat. Ik moet mijn verdedigende taken doen.” ben. Dat is vooral met hoge bal- len wat lastiger. Ik heb van plaats geruild met Leroy Resodihardjo. Hij stond op het middenveld en nu dus in het hart van de verde- diging. Ik ben een balafpakker, de bekende stofzuiger. Een mooie rol. Ik ben niet de man die even drie man passeert.” levende trainer in beeld. Hij is volop beleving. “Ik ben geen dood vogel- tje op de bank. Ik ben vaak rustig, maar kan me ook nadrukkelijker laten gelden. Maar dat heeft dan wel altijd een doel om iets los te maken in het elftal.” Hij zal niet met jasjes gooien dat is volgens hem de verkeerde aandacht vragen. “Ik ben Hans Kraaij niet. Bovendien hebben we bij Smitshoek geen jasjes meer.”