VoetbalJournaal Barendrecht, voorjaar 2020

17 Puur. Voetbal. Met of zonder vliegende keep. Rijsoord mag dan in het clublogo een kraai hebben staan, maar die kraai zou zo maar vervangen kunnen door een pitbull. De huidige hoofdmacht bijt zich in een tegenstander vast om niet meer los te laten. Met die instelling lonkt zelfs handhaving in de hoofdklasse. Rijsoord herboren met ‘kerstboom’ Chris stapels N 06-40385799 E info@DCL-Transport.com Ocean – Air - Worldwide 0238924.pdf 1 3-2-2020 14:20:23 DRUKWERK ME 0239277.pdf 1 6-2-2020 12:36:49 Een grotere straf voor hem is niet denkbaar: toekijken als toeschouwer bij Rijsoord 4. Ruud Schmidt brak onlangs zijn sleutelbeen op drie plaatsen en is daardoor tien à twaalf weken uit de roulatie. “Ik heb uitgerekend dat ik het slot van de competitie nog kan meemaken.” Schmidt (52) was net terug van een k r uisbandbles- sure. Opgelopen op het door hem zo verfoeide kunstgras. “Wat mij betreft verbieden ze dat plastic”, toont hij zich allesbehalve een fan. “Op gras heb ik niet of nauwe- lijks last gehad van blessures. Mijn knie bleef op kunstgras staan. Ik ging naar rechts en mijn knie niet. Ik wist meteen dat het mis was.” Ruud Schmidt is grootste pechvogel bij Rijsoord 4 Waar veel voetballers van zijn leeftijd de Pijp aan Maarten had- den gegeven, ging hij vol voor zijn revalidatie. “Vijf, zes keer in de week. Het was niet altijd even makkelijk, maar ik wist waar ik voor deed: ik vind voetballen zo’n leuk spelletje. Het is geen leuker tijdverdrijf dan dat. Op mijn oude dag in een stoel zitten kan later nog lang genoeg.” Nu maakt Schmidt ook deel uit van een bijzonder elftal. Rijs- oord 4 mag dan officieel een re- creantenelftal zijn, het niveau waarop wordt gespeeld (reser- ve derde klasse) is dat zeker niet. “We spelen vaak tegen tweede teams. Jonge gasten. Die doen een serieuze en uitge- breide warming-up. Onze war- ming-up bestaat uit drie keer elkaar de bal overspelen of een sigaretje. We spelen ons in de wedstrijd wel warm.” Gelikter is wel de kleding waarin Rijsoord 4 zich voortbeweegt. Schmidts’ bedrijf, rederij De Jong, heeft het team in het nieuw gestoken. “We zijn ook al jaren business club-lid bij Rijsoord. Ik geloof al twintig jaar”, zegt de financi- eel-directeur. “Ik ben jaren pen- ningmeester geweest van de businessclub. Wij vinden het als bedrijf belangrijk dat onze spe- lers zich in hun vrije tijd op een goede wijze kunnen ontspan- nen. Bij ons gaat het werk 24/7 door. We steunen meer clubs in de regio. Rozenburg doen we ook.” Dat werd ruim een half jaar geleden niet voor mogelijk gehouden: bij de start van het seizoen was Rijsoord degradatiekandidaat nummer één en toen de ploeg daar een serie op liet volgen met vier punten uit acht wedstrijden schreven veel critici de promovendus voor een langer ver- blijf in de hoofdklasse al af. Maar zie daar, Rijsoord richtte zich op, maakte zich onder leiding van de nieuwe trainer Marco van Rijn, die Steef Buijs opvolgde, een nieuw systeem eigen. Inmiddels is directe handhaving dichterbij dan degrada- tie. “Je kan wel zeggen dat we ons opnieuw uitgevonden hebben”, zegt Berry de Groot. “De sfeer is altijd goed geweest in de ploeg, ook toen het nog niet goed draaide. Die sfeer hebben we kunnen omzetten in het veld. We spelen een realistische tac- tiek die ons op het lijf geschreven is. Linies kort op elkaar en van daaruit tot voetballen komen.” “We spelen met een kerstboom”, legt ploeggenoot Stephan Ooms uit. “We krijgen vaak te maken met ploegen die meer individuele kwa- liteit hebben. Dan is aanvallend voetbal leuk, maar ook meteen ka- mikaze.” “Onlangs stond in de krant dat we een vechtmachine zijn geworden. Dat vond ik wel een mooi compli- ment, zeker voor een ploeg die nog niet zo lang geleden als lelijk eendje van de hoofdklasse werd gezien”, aldus de Groot. Het is vooral de hou- ding van de spelers die De Groot aanspreekt. “We stralen nu ook iets uit van: kommaar op. Dat sluit goed aan bij de manier waarop ik er over denk. Namen zeggen mij niks, ik stap altijd het veld op met het idee ‘laat maar komen, laat maar zien dat je beter bent’. Onze opdracht is om zo lang mogelijk in de wedstrijd te blijven. Hoe langer dat lukt hoe groter de kans op succes. Bij tegen- standers slaat gaandeweg de wan- hoop toe als het gebeuk op onze muur niets oplevert. Danmoeten wij toeslaan. De wedstrijd tegen AZSV was daar een mooi voorbeeld van. Voor rust hadden zij de bal, zonder veel kansen te creëren. In de twee- de helft gingen we erover heen.” Volgens Ooms is het geloof bij de spelers weer helemaal terug. “Er is afgelopen zomer natuurlijk wel wat gebeurd. Er zijn vijf, zes basisspelers vertrokken. Daarvoor in de plaats zijn nieuwe spelers gekomen, maar het team was met veel twijfels om- geven. Als speler ben je natuurlijk niet doof. Je hoort ook wat er ge- zegd wordt over Rijsoord, dat we op zeker gaan degraderen.” Voor Ooms was dat geen reden om er vanaf de eerste minuut niet in te vliegen. “Ik heb eindelijk een basisplaats en daar heb ik een tijdje op moeten wachten. Dat was mijn grote doel. Ik ben lang een soort van twaalfde man geweest. Ik kwamaltijd wel aan de nodige speelminuten, er zijn altijd wel blessures of schorsingen, maar je wilt bij de eerste elf horen.” Dat doet Ooms nu, al is dat wel als linksback. Voor een rechtsbenige speler doet dat vreemd aan. “Dat valt wel mee, hoor. Zeker in het sys- teem dat wij spelen kan het goed”, verzekert hij. “Het is ook niet weer zo dat dat linkerpootje erbij hangt. Het is meer dan een chocolade- been.” Ooms wil zichmaar wat graag hand- haven met Rijsoord. “Ik zie dat als een grotere prestatie dan de pro- motie van vorig seizoen.” Hij zet een extra stapje in de wetenschap dat dit zijn laatste seizoen bij de Kraaien is. De 31-jarige verdediger verlaat het Kraaiennest. “Waarheen weet ik nog niet. Er is hier en daar wat interesse, maar het is een mooi mo- ment om te vertrekken. Een einde van een tijdperk is in zicht.” Daarmee doelt hij op de kern van het elftal dat vijf seizoenen het ge- zicht van Rijsoord vormde. Voor De Groot (33) speelt dat ook. “Zeker in combinatie met de situatie thuis. Ik word over een tijdje voor de tweede keer vader. In dat gezinsleven moet voetbal wel passen. Er is interesse van twee andere hoofdklassers en een club op een lager niveau. Daar voel ik me best gevleid door.”